Boek WO1

In Beitem was er een Duits pionierspark, een plaats waar
ze allerhande materiaal voor de tranchées verzamelden.
Er lag vooral veel hout.
Ik zat voor één van die houtstapels wat uit te rusten.
De Duitsers hadden zich verschanst in de brouwerij en
ze schoten met de mitrailleur op die stapel hout zodat het
hout dat iets lichter was, ook verschoof.
De commandant van de eerste compagnie (die was
wellicht zijn mannen verloren) zat bij mij. Ik keek om en
zei tegen hem: “Kijk eens daar!” en uit een gat in de
kelder van de brouwerij kwam er een Duitser gekropen.
Hij gaf zich direct over.
Ik ging er naar toe want ook de mitrailleur stopte met
schieten.
Er kwamen elf soldaten uit de kelder gekropen.
Gasten die in dat pionierspark werkten en gevlucht waren
voor het bombardement.
Het eerste wat we deden was hun vest open trekken en
kijken of ze geen wapens hadden.
Er was daar onder andere één die een mooi horloge had,
met een riempje.
Eén had heel veel Duitse Marken bij. Rode, bruine en
groene.
Ik dacht: “Wat ben ik daar nu mee?” Ik trok die Marken uit
zijn handen en gooide ze op de grond in het slijk. Hij
keek heel verbaasd.
Wat een dwazerik was ik. Die Marken waren allemaal
nog goed.
- 46 -