Boek WO1

“Dat is daar allemaal niet correct.”
“Hoe, dat is niet juist?”
“Ik heb niet geschoten wat zij daar aantonen. Kijk, jullie
kunnen het ook zien. Zie je dat zwarte plekje?”
Het was een vierkante schietschijf, meer dan een
vierkante meter groot. Maar wel op een tweehonderd
meter ver. We gingen samen kijken...
“Zie je wel dat het niet juist is, kijk hier”, zei ik. “We zien
hier al die plakkertjes liggen, naast de schietschijf!”
In het begin, vooraleer we lichtkogels hadden, gebruikten
we ‘fusées’ met een parachuutje.
We schoten die ‘fusées’ af. Op een bepaalde hoogte
vloog het parachuutje er uit, en kwam de ‘’fusée
lichtgevend in het donker traag naar beneden.
De Duitsers waren daar zot van, want het parachuutje
was gemaakt uit zijde.
Weet je wat we toen uitgevonden hadden?
We haalden het parachuutje eruit en staken er een
handgranaat in, met de veer goed vast in de top van die
‘’fusée, waar normaal dat parachuutje zat.
Maar door die handgranaat was alles echter veel
zwaarder geworden.
De eerste die we afgeschoten, vloog maar net over de
loopgraaf.
“Oei, dat is niet juist”, zei ik, “dat is van ‘t gewicht.”
Bijna kregen we ze zelf op ons hoofd!
Eenmaal goed afgesteld, schoten we er dan mee naar de
Duitsers, telkens één met een lichtje en één met een
- 29 -