Roperunner 2018-1

De week voor de run rust gehouden en
zondag 21 januari was het dan zover. De
zenuwen begonnen die ochtend toch een klein
beetje op de spelen. Maar dat was eigenlijk
niet nodig. Ik had immers goed getrainde
sterke spieren, geen pijntjes of wat dan ook.
Vol enthousiasme ben ik samen met mijn
vrouw, Sandra, hierheen gereden. Het was een
prachtige dag. Geen wind, waterkoud was het
ook niet. De zon begon zelfs te schijnen. (was
dit een teken……)
Mijn start was om 10.30u. De eerste hindernis
was de swingover met autoband.
Nog nooit gedaan. Dit wist ik, dus heb ik in de
weken voor de run dit geoefend. O.a. Jurgen ter
Haar heeft mij hier aanwijzingen bij gegeven.
Bedankt hiervoor.
Na de autobanden konden we een mooi stukje
lopen, een aantal swingovers, apenhangetjes,
een netje dubbele catcrawl. Een combi kwam
ook nog aan bod in het eerste lusje.
Ik dacht bij mijzelf; goh….. het gaat goed, het
gaat lekker, mooi. Gewoon doorkachelen. Maar
dat was logisch. De jeugd moest hier immers ook
doorheen. Het einde van het eerste lusje bracht
ons weer terug op het “startterrein” om door te
gaan met de tweede lus. Deze was van een heel
ander kaliber.
Nu kwamen er een aantal best pittige en
bovenal technische combi’s. Ook was er een
soort laantje met allerlei soorten swingovers.
Het waren stuk voor stuk geen bijzondere
hindernissen, maar juist de combinatie van alles
maakten het dat mijn armen toch een klein
beetje vol begonnen te raken. De schippersslag
(voetklem) ging zonder moeite, maar die
onderarmen……… Steigerbuis klim ging zonder
problemen. Evenals het “tonnetje rond”. Toen
kwam ik aan bij hindernis 37. “KIEK MAOR EEM”
Nou,…….en dat heb ik gedaan. Ook deze was op
zichzelf niet zo lastig. Zoiets hebben wij ook in de
Kolos op onze trainingslocatie het Barger. (Dacht
ik…) Maar deze, was toch net effe iets anders.
ROPERUNNER-2018-1 18