InkijkExemplaar 81

De buik van het beestje wordt opengesneden en de ingewanden eruit gehaald. Eerst de lever,
die meteen op het vuur gegooid wordt en dan in stukjes met iedereen gedeeld wordt. De geit
zelf wordt met huid en haar in het vuur gegooid. Twee mannen hurken bij de overgebleven
ingewanden om deze te ‘lezen’: hoe ziet de toekomst eruit? Zij weten het, en het was goed.
De miezer verandert in regen. Er gaat een vat sorghumbier rond; iedereen sipt om beurten
van de kruik. De oudsten zitten verzameld op een koeienvel en spreken ons toe. We worden
gevraagd om onszelf voor te stellen, zodat ze ons een Karamojong-naam kunnen geven.
Ik vertel dat ik een gezin heb van één vrouw en twee kinderen en geen koeien en geiten en
verhalen schrijf voor de kost. Daarop krijg ik de naam Lojèj toebedeeld, ‘de Kraalman’.
Het koppel krijgt ook elk een naam. De gastheer houdt een speech waarin hij uitvoerig vertelt
dankbaar te zijn dat we bij hem blijven slapen.
Het bier gaat weer rond en er wordt nu ook gedanst en gezongen. De mannen springen
steeds hoger en wankeler. De twee ingewandenlezers knijpen naast het vuur de dunne en dikke
darm van de geit helemaal uit en smeren het gezicht en de armen van de vrouw van onze gastheer
in met de groene poep. Ze vinden het lekker ruiken, zegt Julius. De hemelsluizen gaan nu
helemaal open. Ik besluit de beschutting van mijn tent op te zoeken. Het feestje gaat buiten
mijn ritssluiting nog uren door. De sonore basstemmen van de zingende oude mannen zoemen
mij in slaap. Een tropisch onweer raast tot in de vroege uurtjes.
Als de zon weer opkomt staat mijn half omgewaaide tent in een bruine modderpoel.
Rondom liggen mijn naamgevers op een geitenvel in het slijk onder een dekentje. Een voor een
worden ze wakker. Eén oude, verschrompelde man pakt mijn hand vast en prevelt mij
met een glinstering in de ogen iets toe. Julius: ‘Hij zegt dat hij zó gelukkig is dat de regen is
teruggekeerd.
067