30.10.2020 Views

Uncle you need petrol in the tank

Turkije Terie Leijs

Turkije Terie Leijs

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

40

Tijdens het spel lachen de meisjes met gierende uithalen.

Een meisje kijkt ondeugend uitdagend en mikt bij trefbal zuiver. Ze gooit hard, waarna ze

triomfantelijk schatert als ze me raakt.

Na schooltijd neem ik afscheid en loop samen met drie onderwijzeressen Kemerkaya uit.

De dorpsgrens wordt gemarkeerd met een grote boog met het opschrift “ Güle Güle ”

(Vaarwel)

Over het smalle weggetje naar Ozburun kruipen zware trucks, geladen met split, naar boven.

Ze passeren en jagen een gordijn van stof over de vlakte.

Op de losplek haakt de truck vast aan een V vormige stalen bak, die meegetrokken wordt

tijdens het lossen van de lading.

Herders lopen op de hellingen achter kudden grazende schapen.

Als eerste ontdek ik op een afstand de vacht van het ezeltje.

Daarna zoek ik tussen de schapen de licht getinte honden.

Dan realiseer ik dat mijn wapen, de stok, nog op school in Kemerkaya staat.

De herder waarschuwt de dieren die afdwalen.

Na het fluitsignaal volgt eerst een luide kreet en pas dan mikt de herder een steen in de

richting van het eigengereide beest.

De bergketen in de verte wordt geleidelijk breder.

Het dorp Osburun lijkt eerst bescheiden en nietig.

Dichterbij zie ik pas, dat het dorp een behoorlijke omvang heeft.

De burgemeester Asim Kiliaslan zetelt op de bovenste verdieping van het gemeentehuis.

Op zijn werkkamer staan zware roodbruine notenhouten meubels.

Voor zijn bureau staan vier zwartleren fauteuils voor de gasten.

Dankzij de vele gastarbeiders die in Ozburun wonen en een tweede taal geleerd hebben,

lukken gesprekken beter.

Het dorpsplein ligt een stuk lager. Een gemeentearbeider brengt me erheen en wijst me mijn

slaapvertrek boven een werkplaatsje.

Boven aan een trap is een kamer bedekt met tapijten en een wand met kasten.

De mannen van Ozburun zitten op lage stoeltjes op en in de buurt van het dorpsplein in

groepjes bijeen.

Op een strook gras langs de oever van een kanaal zit Osman bij kennissen.

Hij roept en wenkt me om bij zijn groepje aan te schuiven.

Osman, 42 jaar, is een half jaar geleden teruggekeerd uit Noorwegen naar zijn geboortedorp.

In het dorp verveelt hij zich nu.

Hij stelt voor om een wandeling te maken door de omgeving.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!