De invloed als vrijwillig Duitse migrant in Nederland op 'Heimat' en nationale identiteit

Naast verjaardagsfeestjes lopen nog andere
dingen in Nederland anders dan in Duitsland.
Duitsland is een heel bureaucratisch land
met veel regels en verboden. Als je je ergens
niet aan houdt, dan ga je het moeilijk krijgen.
Nederlanders zijn daar toch weer een beetje
makkelijker in. Vaak worden dingen die eigenlijk
verboden zijn, maar die toch iedereen doet,
gewoon gedoogd.
“ ‘Gedogen’ nennen die Niederländer diese
gesetzliche Grauzone, in der sie etwas, das
eigentlich verboten ist, aus praktischen Gründen
unter bestimmten Bedingungen doch erlauben.”
[17]
Gedoogbeleid. Dit woord hoorde ik voor het eerst
toen ik op een warme zomeravond met vrienden
van mij in het park wilde barbecueën. Overal zag
je de verbodsborden ‘Barbecueën verboden’ met
daarachter een stuk of 100 man die gemoedelijk
op een picknick-deken zaten, biertjes aan het
slurpen waren en ernaast het vlees op de
barbecue klaar gingen maken. Met de manier
waarop de politie met de situatie omging, had je
haast nog kunnen verwachten dat ze zich erbij
gingen vergezellen om ook te gaan barbecueën.
Zolang het niet uit de hand loopt, wordt het
gewoon gedoogd. In Duitsland zou iedereen door
de politie weggestuurd worden en nog een dikke
boete hebben ontvangen, maar in Nederland
zegt men gewoon ‘moet kunnen’.
Deze makkelijke en een Duitser zou zeggen
naïeve aard van de Nederlanders, zie je overal
in het alledaagse leven terug. Ik heb het gevoel
dat ik hier in Nederland meer van mijn leven
kan genieten. Het is niet zo dat je alles mag,
maar dat er meer ruimte is om écht te leven. In
Duitsland wordt je beperkt in je eigen manier
van leven. Je hebt daar het gevoel dat je
constant onder controle staat. Dit heeft volgens
mij ook te maken met de hiërarchie in Duitsland
en dat je voor alles wat je doet gevoelsmatig
verantwoording verschuldigd bent. Er staat
altijd iemand boven je die op je vingers tikt.
In Nederland heerst toch eerder een ‘iedereen
is gelijk’-mentaliteit, wat het leven meer
ontspannen maakt.
[17] Kerstin Schweighöfer, ‘Auf Heineken könn wir uns eineken’,
München, 2016, p.180
86
87