De invloed als vrijwillig Duitse migrant in Nederland op 'Heimat' en nationale identiteit

Omdat ik vrijwillig naar Nederland ging en ik in
het begin zelfs van plan was om de Nederlandse
staatsburgerschap aan te nemen, was ik erg
gemotiveerd om goed en snel te integreren. Ik
leerde binnen vier weken Nederlands en liet de
nieuwe omgeving en cultuur op me inwerken.
Elke dag die ik me hier meer thuis voelde, bracht
me dichterbij de Nederlandse identiteit. Door
de reflectie van de dimensies van ‘Heimat’
op mezelf werd duidelijk dat ik mezelf meer
Nederlands voel dan Duits, maar dat ik nooit
100% Nederlands kan worden. Mijn wortels
liggen gewoon in Duitsland en dat zal altijd zo
blijven.
Al die jaren kon ik de vraag hoezo ik in
Nederland wilde wonen en ik Nederlandse wilde
zijn niet goed beantwoorden. Uit mijn onderzoek
blijkt dat ‘Heimat’ een cruciale rol speelt bij een
identificatie met een land.
Ik kan nu differentiëren tussen mijn Duitse en
Nederlandse identiteit en kan nu van mezelf
zeggen dat ik zowel Nederlandse als Duitse ben.
Een dubbele staatsburgerschap zou in mijn geval
het best bij me passen, maar dat is helaas niet
meer mogelijk. Om helemaal de Nederlandse
staatsburgerschap aan te nemen voel ik me
toch nog te Duits. Ik heb de trots op mijn
eerste ‘Heimat’ (Duitsland) weer terug kunnen
vinden en ga een leven in mijn tweede ‘Heimat’
(Nederland) tegemoet.
Of Duitser of Nederlander - dat maakt
uiteindelijk niet uit. Het belangrijkste is dat je je
ergens thuis voelt en je je dromen kan najagen
onafhankelijk van je nationaliteit. Ik hoop dat
iedereen uiteindelijk zijn ‘Heimat’ gaat vinden
en dat ‘Heimatlosigkeit’ een woord zonder
betekenis gaat worden.
96 97