Roots 03 2021 inkijkexemplaar

Rootswandeling
met routekaart
Harderbos in Flevoland
Dit bos kleurt
buiten de lijntjes
Wie denkt dat Flevoland helemaal is drooggelegd: niet het Harderbos. Naast
een ‘oerbos’ in wording vind je er overal waterpartijen, met bijbehorende
fauna. Fotograaf Niels Kooyman maakte er een voorjaarswandeling met een
zonsopkomst in de vogelkijkhut als start, voorzien van een zilveren randje.
TEKST EN FOTO’S NIELS KOOYMAN
Flevoland slaapt nog als ik in het schemerdonker
naar een bosrand loop en daar mijn
hoofdlamp aanzet. Ik kies voor rood licht om zo
min mogelijk op te vallen en richt de lichtbundel
op een pad dat het bos binnengaat. Ik volg het licht
dat me over de slingerende strook grind gidst, eerst
langs bomen die met de voeten in het water staan,
via een kleine brug wordt een sloot overgestoken en
Bevers in Flevoland
In 1991 ontsnapte een drachtig bevervrouwtje uit een verblijf in
Natuurpark Lelystad, waar nog altijd bevers gehouden worden
als onderdeel van een fokprogramma. Dit ontsnapte dier is de
grondlegger geweest van de huidige populatie bevers in Flevoland,
samen met later ontsnapte exemplaren en een introductie in 1996
om de bloedlijn te versterken. Momenteel leven er zo’n 250 bevers
in de provincie; van 85 burchten is bekend dat ze bewoond zijn.
Een opvallend feit is dat een speciale commissie die rond 1985
de herintroductie van de bever in Nederland onderzocht,
Flevoland niet noemde als een mogelijk
geschikt gebied.
na een modderig deel met nogal wat gevallen
bomen – waaronder flinke populieren – bereik ik
hoger gelegen terrein waar bemoste vlieren groeien.
Hier schakel ik de hoofdlamp uit; ik mag absoluut
niet worden opgemerkt, anders is het vroege
opstaan helemaal voor niets geweest. En bovendien
is het al minder donker dan zonet. Even verderop
wordt een gebouwtje zichtbaar: de Kapteinshut, een
kleine, knusse vogelkijkhut aan de rand van het bos
met uitzicht over een door rietkragen omzoomd
meertje. Recht erachter komt straks de zon op. Het
is helder, koud en windstil, dit zou zo maar eens
een mooie dagopening kunnen worden.
Japanse pentekening
Eenmaal in de hut is één blik naar buiten voldoende
om meteen klaarwakker te zijn: wat een hoop
vogels! Het is weliswaar nog schemerig, maar op
het meer zijn de contouren van vele tientallen
water vogels te onderscheiden. Vooral kuifeenden,
de opgewonden mannetjes laten een repeterend
‘ pi-juuw’ horen, als het ventiel van een rubberen
bad eend. Een met elzen begroeid eiland verwordt
in enkele ogenblikken tot een Japanse pentekening
als grote zilverreigers die in de bomen hebben overnacht
lijken op te lossen in de optrekkende nevel.
>
16 MAART