De Toekomst van ‘Soil+Land Stewardship’: Scenario 3 - Operatie Bodem

Wegens hun levensnoodzakelijke rol kregen bodems in 2040 een nieuwe
juridische en politieke status. Allereerst kregen ze meer afdwingbare rechten:
het recht om te bestaan, het recht op ‘habitat’ en het recht om te gedijen.
Rechten verlenen aan de natuur was de volgende, logische stap na de morele
en juridische vooruitgang in domeinen als kinderrechten, gendergelijkheid
en de vrijheid van meningsuiting. Tegen 2045 hadden de Verenigde Naties
de ‘Universele Verklaring van de Rechten van de Natuur’ klaar. Bodems
kregen rechtspersoonlijkheid en werden vertegenwoordigd en beschermd
door democratisch gekozen stewards, voogden en tolken. Vanaf nu konden
de rechten van mensen de rechten van niet-mensen niet langer negeren of
opheffen.
12.
12.
Natuurlijke hulpbronnen - van bodems tot rivieren en bossen - kregen ook
een politieke stem in beleidsbeslissingen die hen aangingen. Verschillende
EU-lidstaten gingen Frankrijk achterna en breidden hun bestuurssysteem
uit met een ‘Derde Kamer'. De leden hiervan herinnerden politici eraan dat
we aan zoöpolitiek en kosmopolitiek moesten doen. Want een politiek die
losstaat van de kosmos zit vol lacunes, en een kosmos die losstaat van
politiek is betekenisloos.
Deze nieuwe ‘aarde-democratie’, milieuethiek en wetgeving verlegden de
grenzen van de menselijke gemeenschap totdat deze ook bodems, water,
planten en dieren, of collectief: het land omvatte. Niet langer alleen de mens
telde mee in zaken die het ‘algemene belang’ aangingen, maar ook alle nietmensen,
vandaag en in de toekomst. In 2050 zijn we eigenlijk pas echt van
onze planeet beginnen houden.
3
Operatie Bodem
p. 46