Olympische & paralympische special - Sport FM

8 SPORT & WERK
we in een ontwikkelingsfase en maak je keuzes in welke sport we wel,
minder of niet investeren. Een sport dient aan een aantal basiscriteria
te voldoen om zicht te hebben op aansprekende prestaties."
Zijn het programma en de prestaties de twee criteria?
"De afgelopen jaren hebben we vooral gekeken naar eigenaarschap.
Wil de bond de verantwoordelijkheid voor het programma
dragen? Je kijkt ook naar de sporters zelf. Zijn er talentvolle sporters
die de prestaties de komende vier of acht jaar kunnen leveren?
Vervolgens kijk je naar de kwaliteit van begeleiding. Soms is die er
nog niet en moet die er komen. Dat zijn dingen waar je aan moet werken.
De drive vanuit de bond en het aanbod aan sporters zijn de twee
belangrijkste zaken."
Hoe heeft de gehandicapte topsporter zich in Nederland de afgelopen
vier jaar ontwikkeld?
"Achter de schermen wordt heel hard gewerkt. Er vindt een transitie
plaats van parttime programma's naar centrale fulltime programma's.
Jaren geleden werd er twee of drie keer per week getraind,
nu acht of tien keer. Dat is een hele operatie, omdat je hele
levensritme verandert. Voorheen kon je sport doen naast je fulltime
studie of baan. Als je programma's aanbiedt waarbij je overdag trainingen
hebt, dan kan dat niet meer. . Je moet je levenspatroon aanpassen.
Dat kost tijd. Voor de één gaat het heel snel; die stapt zo het
avontuur in. Als je al wat ouder bent en je hebt een gezin met twee
kinderen, is het lastiger."
Hoe kijkt u aan tegen de ontwikkeling van de paralympische sport
in het algemeen? Aan de komende Spelen doen bijna 150 landen
mee…
"De ontwikkelingen in de paralympische sport zijn enorm. Daarbij is
het aantal deelnemende landen niet zaligmakend. Voor een groot
aantal Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen is het belangrijk
dat sporters met een handicap zich laten zien. Ze doen mee. Zij zitten
in een andere ontwikkelingsfase als wij. Wij behoren tot de beste
dertig landen die volop en keihard topsport bedrijven. In de top
is de concurrentie moordend."
Waarom blijft de hoeveelheid aandacht voor de Paralympische
Spelen en helemaal voor de gehandicaptensport zo achter?
"Samen met veel valide sporten is de gehandicaptensport daarin binnen
de Nederlandse sportmedia niet uniek. De meeste aandacht
gaat uit naar een klein aantal sporten."
Maar binnen de valide sporten krijgt bijvoorbeeld zwemmen heel
veel aandacht; dat zie je niet bij de gehandicaptenvariant…
"Onbekend maakt onbemind. Ik was vorig jaar bij het WK atletiek
voor gehandicapten en ik kwam een Nederlands echtpaar tegen.
Binnen een half uur tijd waren ze dolenthousiast over wat ze zagen.
Ik zie de aandacht wel enorm toenemen. Onze opdracht vanuit de
sport is om ons te etaleren. Je moet gewoon succesvol zijn. Esther
Vergeer zou niet al die aandacht krijgen als ze niet iets bijzonders
had gepresteerd. Daarnaast heeft ze een goede visie en kan zich
goed uiten. Maar als je niet iets bijzonders doet, krijg je het podium
niet. We moeten ons op een positieve manier blijven profileren en
dan zal de aandacht de komende jaren groeien. De media zullen
dat ook volgen. Ik ben daar niet zuur over."
Hebben de sporters ook op een andere manier invloed op de
aandacht die ze krijgen?
"Tegenwoordig kun je op allerlei manieren aandacht creëren; denk
aan social media en internet. Je hebt zelf veel tools. Misschien
minder op televisiegebied, maar de komende jaren kan de invloed
van tv afnemen. We moeten goed de kansen grijpen die er nu komen.
Ik ga niet tegen een gebrek aan aandacht vechten. Ik vraag
me alleen af wat wij kunnen doen om het te krijgen. "
Voelen sommige paralympische sporters zich achtergesteld op
het gebied van exposure?
"Ja. Zij trainen ook fulltime en doen er net zoveel voor als valide
topsporters. Dan is het zuur als je niet de erkenning krijgt. Ze mogen
ook aan de bel trekken als ze die aandacht niet krijgen, maar
als ze de kans krijgen dan moeten ze met een goed verhaal komen
en laten zien hoe professioneel ze zijn."
Een wielrenner als Lance Armstrong heeft zijn ziekte een positieve
draai kunnen geven en die heeft hem een extra heldenstatus bezorgd.
Zouden gehandicapte sporters ook meer 'gebruik' moeten
maken van hun handicap om de heroïek te vergroten?
"Het IPC, de internationale paralympische beweging, onderkent
dat het een onderdeel en kracht van de gehandicaptensport is. Je
moet daar een balans in vinden. Ik ken veel sporters die het niet als
eerste aangrijpen. Ze willen dat hun prestaties centraal staan en
niet dat hun handicap de boventoon voert. Maar het besef groeit
wel dat je het positief kunt inzetten. Je kunt mensen inspireren met
het gegeven dat je ooit een enorme tegenslag in je leven hebt gehad.
Alles ging mis en jaren later sta je op de Paralympische Spelen.
Dat is een mooie boodschap. De sporters waar ik mee optrek,
hebben allemaal een bijzonder verhaal."
Wanneer bent u tevreden na Londen?
"We gaan voor een plek bij de beste vijftien. Onze werkopdracht
is het beter te doen dan in Beijing. Dat kan zijn op het gebied van
het medailleklassement, maar dat klassement is afhankelijk van
het aantal gouden plakken. Als we dertig medailles halen, waarvan
maar vijf gouden, dan ben je gefrustreerd maar niet ontevreden.
Ik meet succes ook af aan de manier waarop onze sporters
zich presenteren en hoe de coaches hun werk doen. Op al die terreinen
moeten we een stap voorwaarts zetten met betrekking tot
Beijing."
www.meerdansport.nl