Fotofestival Naarden Magazine

©Kevin Osepa, still uit Watamula ©Anna Hynowska, Now You See Me Moria
GUINEVERE RAS
Ik laat fotografie uit een
ander-dan het traditionele,
witte perspectief zien
Guinevere Ras studeert in 2018 af aan de Reinwardt Academie. Sindsdien is zij een
echte museale duizendpoot. Ras is curator in het Nederlands Fotomuseum en ze
ontwikkelt samen met de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed een handreiking voor
onderzoek naar sporen van slavernij en het koloniale verleden in de museumcollecties.
Daarnaast heeft zij haar eigen adviesbureau waarmee zij musea adviseert over
meerstemmigheid.
‘Ik bevraag als curator graag de norm: Hoe kunnen we juist een ander verhaal
vertellen? Daarmee doel ik op het laten horen van andere stemmen dan enkel het
westerse, eurocentrische perspectief op kunst en erfgoed. Dit perspectief is in de
culturele sector te vaak nog leidend. Het is daarom belangrijk dat er vanuit meerdere
perspectieven verhalen verteld worden. Daarbij let ik als curator op samenstelling
van gender, leeftijd en culturele achtergrond. Door onze verhalen breder en inclusiever
te maken, kunnen we daadwerkelijk een breed publiek aanspreken.
Zo wil ik ook op FotoFestival Naarden meer stemmen toevoegen. Tussen de open
call inzenders zitten veel witte fotografen die vanuit een westers perspectief
beelden hebben vastgelegd. Ik heb daarom als extra uitgangspunt fotografen
benaderd die het festival kunnen verrijken met andere verhalen. Angela Tellier is
daar een voorbeeld van. Haar werk laat foto’s zien van de Ballroom Scene, een
scene die gecreëerd is door mensen uit de LGBTQI- community. Op deze Ballroom
feesten kunnen zij zichzelf zijn, zich veilig voelen en zich uiten. Angela heeft dat
vastgelegd met prachtige polaroids. Een ander voorbeeld is mijn keuze voor de film
Watamula, gemaakt door visueel kunstenaar Kevin Osepa. Deze film gaat over de
spirituele zoektocht van een Afro-Caribische jongen.
Een ander verhaal is Now You See me Moria. Dit project toont 460 posters van foto’s
die zijn genomen door mensen die in vluchtelingenkamp Moria wonen. 460
grafische vormgevers hebben daar een laag overheen geplaatst, waardoor zij het
bewustzijn van mensen aanwakkeren over de situatie daar. Ik heb er nog even over
getwijfeld. Het gaat natuurlijk over The Art of Living, en eigenlijk wil je dan hele
mooie dingen laten zien, maar The Art of Living kan je ook zien als de kunst om te
overleven. Het is niet mooi, maar het heeft ook wel een schoonheid dat mensen toch
kunnen overleven. Bovendien vind ik het vooral een heel bijzonder project omdat
de foto’s zijn genomen door mensen die daar zelf wonen, in plaats van door
buitenstaanders zoals de pers.
18 F O T OFESTIVAL NAARDEN 2021
De fotografen en kunstenaars die ik op het fotofestival toon, hebben met elkaar
gemeen dat zij allemaal vanuit hun eigen achtergrond iets tonen. In de fotografie is
dat niet per se vanzelfsprekend. In de geschiedenis heeft de witte vaak de zwarte
gefotografeerd. Het is mijn doel om dat perspectief te doorbreken en hun eigen
beeld te laten zien. Ik wil laten zien dat er meer verhalen zijn en dat er meer
manieren zijn om mensen vast te leggen. Ik hoop precies dat bewustzijn met mijn
keuze te versterken.’