19.07.2022 Views

KIJK editie 8 - 2022 - Inkijkexemplaar

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

BLIJF DOORVRAGEN<br />

WWW.<strong>KIJK</strong>MAGAZINE.NL 8 / <strong>2022</strong> / € 6,75<br />

De Kruijk<br />

Ode aan het<br />

treinwiel<br />

Zie pag. 13<br />

U I T G E S T O RV E N<br />

DIEREN KLONEN<br />

Wens of waanzin?<br />

EN OOK: NIEUWE MIJNENJAGERS: EEN KLASSE APART<br />

ONDERBUIKGEVOEL IS MEER DAN EEN ONDERBUIKGEVOEL<br />

RAFFAELE MINICHIELLO: DE LIEFSTE KAPER OOIT


34<br />

30<br />

6 INNOVATIEF<br />

<strong>KIJK</strong> KORT Robot uitgerust met mensenhuid,<br />

plantjes in maangrond gekweekt,<br />

containerschip vaart zonder bemanning, en<br />

meer nieuws op het gebied van wetenschap<br />

en technologie.<br />

13 OP ROLLETJES<br />

COLUMN Dat een trein niet van de rails<br />

kukelt als hij een bocht maakt, komt door<br />

de ingenieuze vorm van zijn wielen. Eric de<br />

Kruijk brengt een ode aan deze techniek.<br />

14 TERUGKEER<br />

De mammoet, de oeros, de buidelwolf en<br />

nog meer uitgestorven dieren staan op het<br />

punt een comeback te maken. Zullen deze<br />

beesten het nu wel redden op aarde, en<br />

vooral: is de mensheid er klaar voor?<br />

22 NOTA<br />

Wat zijn de ontwikkel-, bouw-, en afbraakkosten<br />

van windturbines en hoeveel leveren<br />

ze nu precies op? Een overzicht.<br />

24 VREEMD VERSCHIL<br />

Een deeltje dat net iets meer weegt dan<br />

het zou moeten doen, klinkt niet als een<br />

schokkende ontdekking. Toch zet het de<br />

natuurkundige wereld op zijn kop.<br />

30 ONDERBUIKGEVOEL<br />

De bacteriën in onze darmen spelen niet<br />

alleen een rol bij onze stoelgang. Steeds<br />

meer onderzoeken linken deze kleine<br />

wezens aan onze mentale gezondheid.<br />

34 GEZINSUITBREIDING<br />

De Koninklijke Marine is in verwachting van<br />

een zesling: in 2025 worden nieuwe<br />

mijnen jagers aan de vloot toegevoegd.<br />

40 HERSENKRAKER<br />

ONDERWATER ONDERVRAAGT Een brein<br />

wordt vaak een computer genoemd. Maar<br />

psycholoog én natuurkundige Yaïr Pinto wil<br />

bewijzen dat die vergelijking niet opgaat.<br />

42 MOMENT OF FAME<br />

IN BEELD Je hoort geregeld over de James<br />

Webb-telescoop en de Very Large Telescope,<br />

maar er zijn nog tal van andere<br />

sterrenkijkers. Acht minder bekende<br />

exemplaren in de schijnwerpers.<br />

50 DNA-TEST<br />

INTERVIEW Raymond Poot werkt aan een<br />

genetische scan die het risico op autisme al<br />

bij baby’s kan bepalen. <strong>KIJK</strong> sprak met de<br />

biochemicus over dit – toch wel controversiële<br />

– onderwerp.<br />

56 HERONTDEKT<br />

De stoommachine, de seismoscoop en<br />

roestvast staal hebben één ding gemeen:<br />

ze zijn honderden jaren geleden bedacht,<br />

maar raakten voor lange tijd in de vergetelheid.<br />

Tot iemand het wiel opnieuw uitvond.<br />

60 WOLKENWEZENS<br />

FAR OUT Geen enkel organisme kan leven<br />

op het hete oppervlak van Venus. Maar<br />

misschien, zo suggereren deze onderzoekers,<br />

wonen er wél microben in het<br />

koelere wolkendek van onze buurplaneet?<br />

62 GELIEFDE DIEF<br />

TERUGVLUCHT Een vliegtuigkaper hoeft<br />

niet altijd een wrede crimineel te zijn, zo<br />

bewijst Raffaele Minichiello in 1969. De<br />

Italiaan weet tijdens zijn misdaad sympathie<br />

op te wekken bij de bemanning.<br />

68 MULTITASKEN<br />

TECH-TOYS Naar de <strong>KIJK</strong>-podcast luisteren<br />

en tegelijkertijd een muziekje op de<br />

achtergrond horen? Dat kan met deze bluetooth-oordopjes.<br />

En meer fijn spul in onze<br />

gadgetrubriek.<br />

70 RISICO-REPORTAGE<br />

Stel, we gaan weer kerncentrales bouwen.<br />

Hoe komt Nederland dan af van het hoogradioactieve<br />

afval? Om die vraag te beantwoorden,<br />

ging <strong>KIJK</strong> langs bij COVRA.<br />

76 ZWAARTEPUNT<br />

<strong>KIJK</strong> ANTWOORDT Doordat de zwaartekracht<br />

niet overal even hard aan ons trekt,<br />

verschilt ons gewicht per land. Waar zijn<br />

we het lichtst? En meer vragen beantwoord.<br />

79 ONSTERFELIJK?<br />

COLUMN Leeft de megalodon, een 20<br />

meter lange prehistorische haai, nog? Als je<br />

naar Shark Week op Discovery Channel<br />

kijkt, zou je het bijna geloven. Ronald<br />

Veldhuizen heldert de boel op.<br />

42<br />

70<br />

4 8/<strong>2022</strong>


24<br />

14<br />

62<br />

34<br />

30<br />

EDITORIAL<br />

BEELD COVER: ISTOCK/GETTY IMAGES, BEWERKING: BERT VAN DEN BROEK/TOROS ART, BEELD INHOUDSOPGAVE: SPL/ANP, BELGIAN NAVAL & ROBOTICS, JULIE THURSTON/MOMENT EDITORIAL/GETTY IMAGES, CHARISSA VAN STRAALEN/EYEEM/GETTY IMAGES<br />

KESSELER<br />

Ont-uitsterven<br />

Zeg eens eerlijk. Wat is je eerste reactie bij het<br />

idee dat we uitgestorven dieren ‘terug kunnen<br />

klonen’? De mijne was: doen! Dat het<br />

kan, was voor mij in eerste instantie genoeg reden<br />

om het plan maar gelijk uit te voeren.<br />

Nu heb ik Jurassic Park natuurlijk ook gezien en<br />

lijkt het me niet heel verstandig om allerlei moorddadige<br />

dino’s uit de dood terug te halen. Ik zie het<br />

nut er ook niet van in om er bakken geld, menskracht,<br />

DNA-technieken en gecompliceerde fokprogramma’s<br />

tegenaan te gooien, zodat we aan het<br />

eind van dat ongetwijfeld lange traject trots kunnen<br />

melden dat de Amerikaanse trekduif terug is.<br />

(Een diersoort die, zo valt op pagina 16 te lezen,<br />

rond 1900 om best wel legitieme redenen letterlijk<br />

en figuurlijk de dood in werd gejaagd.) Maar de<br />

Tasmaanse tijger? De Pyrenese steenbok? Of de<br />

wolharige mammoet? Kom op, mensen! Dat is toch<br />

gaaf?<br />

Met dat enthousiasme ging ik het verhaal van<br />

Ronald Veldhuizen in. Ik las over verdwenen leefgebieden,<br />

dikke poeplagen, dinokippen, medische<br />

ellende, buikgevoelens… Langzaam maar zeker<br />

begon het enthousiasme voor het idee van ‘terugklonen’<br />

af te nemen, om vervolgens plaats te maken<br />

voor een ander soort enthousiasme. Dit verhaal is<br />

namelijk precies waarom <strong>KIJK</strong> bestaat. Ons motto<br />

is niet voor niets ‘blijf doorvragen’. Zelfrijdende<br />

auto’s? Mooi, maar wel goed om de impact ervan<br />

voor het verkeer nog even tegen het licht te houden.<br />

Drones? Handig, maar wat gaan die zwermen uit de<br />

kluiten gewassen en lawaaiige hommels betekenen<br />

voor mensen en dieren op de grond? Zonne-energie<br />

en windturbines? Belangrijker dan ooit, maar<br />

moeten we niet ook heel hard nadenken over<br />

kernenergie?<br />

Moet je dan wat azijnz…eurderig bij elke gave<br />

ontwikkeling meteen ‘ja, maar…’ gaan roepen?<br />

Zeker niet. De kunst is om, zoals we bij <strong>KIJK</strong> al ruim<br />

vijftig jaar doen, die passie voor nieuwe<br />

ontwikkelingen te houden, en toch na te blijven<br />

denken. Met uitgeschakelde onderbuik die<br />

medaille om te draaien en de keerzijde ervan zo<br />

nuchter mogelijk te bestuderen. Want dat iets kan,<br />

mag niet de enige reden zijn om het te doen.<br />

André Kesseler is hoofdredacteur van <strong>KIJK</strong>.<br />

Reageren op deze column en de nieuwe <strong>KIJK</strong>?<br />

Schrijf naar info@kijkmagazine.nl.<br />

8/<strong>2022</strong> 5


Knutselen<br />

met dode<br />

dieren<br />

Uitgestorven dieren gaan weer<br />

terugkomen. De vraag is niet óf het<br />

lukt om mammoeten en andere<br />

oerdieren tot leven te wekken,<br />

maar wat er gebeurt als ze weer<br />

rondgrazen. Filosofen en andere<br />

experts denken dat mensen zich<br />

niet realiseren wat voor impact dat<br />

zal hebben.<br />

Tekst: Ronald Veldhuizen<br />

ISTOCK/GETTY IMAGES<br />

14 8/<strong>2022</strong>


8/<strong>2022</strong> 15


Het W-boson is misschien niet<br />

het bekendste deeltje, maar als<br />

het er niet was geweest, had<br />

bijvoorbeeld de zon niet kunnen<br />

schijnen. Nu lijkt dit deeltje net<br />

iets meer te wegen dan onze<br />

huidige theorie voorspelt. En dat<br />

kleine verschil kan grote<br />

gevolgen hebben.<br />

Tekst: Jean-Paul Keulen<br />

shocking.” Zo omschrijft<br />

de Oxfordse natuurkundige<br />

Chris Hays het mo-<br />

“Quite<br />

ment waarop zijn scherm het resultaat<br />

onthulde van de meting waar hij tien<br />

jaar aan had gewerkt. Die meting betrof<br />

de massa van een elementair deeltje:<br />

het zogenoemde W-boson.<br />

Op het eerste gezicht lijkt dat misschien<br />

niet het meest spannende klusje waar je<br />

je als deeltjesfysicus op kunt storten. De<br />

massa van dit deeltje – die voor elk<br />

exemplaar hetzelfde is – kun je namelijk<br />

ook uitrekenen, als je uitgaat van onze<br />

huidige theorie van het allerkleinste:<br />

het standaardmodel van de deeltjesfysica.<br />

Bovendien hadden tal van experimenten<br />

hem al eerder gemeten; metingen<br />

die heel aardig strookten met de<br />

berekende waarde. En nu deden Hays en<br />

zijn collega Ashutosh Kotwal, van de<br />

Amerikaanse Duke-universiteit, ook nog<br />

een duit in het zakje.<br />

Maar wel een belangrijke duit. Uitgaande<br />

van data verzameld met het experiment<br />

CDF, dat van 2002 tot 2011<br />

deeltjesbotsingen in de Amerikaanse<br />

versneller Tevatron registreerde,<br />

hadden Kotwal en Hays met afstand de<br />

meest precieze waarde voor de W-massa<br />

DeWvan<br />

‘Wat zullen we<br />

nou hebben?’<br />

24 8/<strong>2022</strong>


weten te bepalen tot nu toe. En, zo constateerden<br />

ze tot hun eigen verbazing<br />

tijdens een Zoom-meeting op 19 november<br />

2020: die waarde klopte niet met de<br />

berekeningen én niet met wat eerdere<br />

experimenten hadden gevonden. Volgens<br />

hun is het W-boson nét iets zwaarder<br />

dan het zou moeten zijn.<br />

“Eerst dacht ik: oh nee, er moet iets zijn<br />

misgegaan”, vertelt Hays. “Daarna zeiden<br />

we: laten we uitzoeken wat er hier<br />

aan de hand is. Maar uiteindelijk konden<br />

we niets vinden dat niet klopte aan<br />

onze analyse.” In april dit jaar publiceerden<br />

de CDF-onderzoekers hun verrassende<br />

resultaat. Een resultaat dat kan<br />

duiden op nieuwe deeltjes – deeltjes die<br />

misschien in één moeite een aantal andere<br />

grote mysteries uit de natuur- en<br />

sterrenkunde kunnen ophelderen. Quite<br />

shocking indeed.<br />

Op de pijnbank<br />

Maar wat is dat W-boson dan eigenlijk<br />

voor een deeltje? Hoewel het nou niet<br />

bepaald het bekendste lid is van het<br />

standaardmodel, werd het eind jaren<br />

zestig al voorspeld door theoretici, die<br />

daar in 1979 een Nobelprijs voor kregen.<br />

En dat terwijl het W-boson toen nog<br />

niet eens was ontdekt. Dat gebeurde pas<br />

vier jaar later, met de Super Proton Synchrotron,<br />

destijds de grootste versneller<br />

van het Europese deeltjesinstituut<br />

CERN. Ook dat wapenfeit bleek een<br />

Nobelprijs waard.<br />

Toch lijkt het W-boson op het eerste gezicht<br />

geen grote rol te spelen in het dagelijks<br />

leven. Jij, ik en deze <strong>KIJK</strong> zijn<br />

niet ‘van W-bosonen gemaakt’. Wel kan<br />

het W-boson, als enige deeltje uit het<br />

hele standaardmodel, andere deeltjes<br />

van identiteit laten veranderen. Atoomkernen<br />

bestaan bijvoorbeeld uit<br />

protonen en neutronen. Zonder<br />

n De Amerikaanse deeltjesversneller<br />

Tevatron ging alweer ruim tien jaar geleden<br />

met pensioen - maar dat betekent<br />

niet dat de machine geen ontdekkingen<br />

meer oplevert. Zo werd pas onlangs de<br />

meest precieze bepaling van de massa<br />

van het zogenoemde W-boson tot nu<br />

toe bekendgemaakt, gebaseerd op data<br />

afkomstig van deze machine.<br />

REIDAR HAHN/FERMILAB<br />

8/<strong>2022</strong> 25


Nieuwe mijnenbe<br />

in aantocht<br />

n Zo komen de nieuwe mijnenjagers<br />

er vanaf 2025 uit te zien. Eigenlijk zijn<br />

het mijnenbestrijdingsmoederschepen,<br />

propvol varende en vliegende drones die<br />

het echte werk moeten uitvoeren.<br />

34 8/<strong>2022</strong>


n Het 12 meter lange Unmanned Surface Vehicle<br />

strijders<br />

BELGIUM NAVAL & ROBOTICS<br />

Inspector 125 is een drone, maar ook een dronemagazijn.<br />

Aan boord heeft het diverse drones met<br />

sonar, camera’s of explosieven om mijnen op te<br />

sporen, te bekijken en te vernietigen.<br />

Tekst: Rick van de Weg<br />

Het is al meer dan<br />

zeven jaar geleden<br />

dat de Koninklijke<br />

Marine een groot schip<br />

in de vloot mocht<br />

verwelkomen. Maar in<br />

2025 wordt de eerste<br />

van een nieuwe klasse<br />

mijnenjagers in gebruik<br />

genomen. <strong>KIJK</strong> blikt<br />

alvast vooruit op de<br />

komst van dit zestal.<br />

SPECS<br />

Naam: Vlissingenklasse<br />

Lengte: 82,6 meter<br />

Breedte: 17 meter<br />

Waterverplaatsing: 2800 ton<br />

Maximale snelheid: 15,3 knopen (ongeveer 28 kilometer per uur)<br />

Maximale verblijfsduur op zee: ongeveer een maand<br />

Bereik: 3500 nautische mijl (ongeveer 6500 kilometer)<br />

Bemanning: 29 (accommodatie voor 63 personen)<br />

Aan boord is plek voor twee 7 meter lange Rigid Hull Inflatable<br />

Boats (RHIB’s)<br />

BELGIUM NAVAL & ROBOTICS<br />

Je kent ze wel van televisie, die grote<br />

zwarte bollen met uitsteeksels: de<br />

klassieke zeemijnen. Met een ketting<br />

zijn ze aan een blok beton op de zeebodem<br />

verankerd en ze dobberen een<br />

paar meter onder het wateroppervlak.<br />

Vaart er een schip tegenaan, dan worden<br />

de ‘stekels’ verbogen, waardoor er een<br />

buis binnenin de mijn breekt, een chemische<br />

reactie ontstaat en de mijn ontploft.<br />

Alleen al in de Tweede Wereldoorlog<br />

zijn er naar schatting tussen de<br />

600.000 en een miljoen van dat soort<br />

zeemijnen gelegd.<br />

De zeemijnensector heeft echter niet<br />

stilgezeten sinds er halverwege de negentiende<br />

eeuw voor het eerst mee werd<br />

geëxperimenteerd. Contactmijnen, die<br />

werken zoals hierboven staat beschreven,<br />

worden eigenlijk niet meer gebruikt,<br />

maar invloedsmijnen des te<br />

meer. Die reageren bijvoorbeeld op het<br />

geluid van scheepsmotoren onder water,<br />

of de verandering in waterdruk of het<br />

magnetisch veld als er een stalen<br />

schip voorbijvaart.<br />

8/<strong>2022</strong> 35


Sterrenkijkers in de<br />

Er zijn ondertussen meer telescopen op en rondom de<br />

aarde te vinden dan er dagen in een jaar zitten. Sommige<br />

van die kijkers zijn geregeld in het nieuws, terwijl andere<br />

nauwelijks aandacht krijgen. <strong>KIJK</strong> zet een aantal minder<br />

bekende exemplaren in het zonnetje.<br />

Tekst: Daniël Dekkers<br />

VISUAL CHINA GROUP/GETTY IMAGES<br />

42 8/<strong>2022</strong>


spotlights<br />

Volksverhuizing<br />

Geloof het of niet (of nou ja: doe maar wel): dit 500 meter grote bouwwerk<br />

is een radiotelescoop. De Five-hundred-meter Aperture Spherical radio<br />

Telescope (FAST) ligt in het zuidwesten van China tussen de bergen. De<br />

gigantische kom bestaat uit 4500 verstelbare panelen die radiosignalen<br />

bundelen op een antenne. Die hangt direct boven de schaal en wordt met<br />

verschillende kabels op zijn plek gehouden. Hoewel de telescoop voornamelijk<br />

bezig is met onderzoek naar het verre universum, zoekt het<br />

gevaarte ook naar signalen die kunnen duiden op buitenaardse intelligentie.<br />

Een interessant ding dus, maar niet iedereen was er blij mee. Voor de<br />

bouw werden namelijk tientallen Chinezen gedwongen te verhuizen.<br />

8/<strong>2022</strong> 43


BIOCHEMICUS RAYMOND POOT:<br />

‘Met een genetisch<br />

paspoort proberen<br />

we autisme eerder<br />

te herkennen‘<br />

50 8/<strong>2022</strong>


ALLARD FAAS<br />

8/<strong>2022</strong> 51


Van deserteur<br />

tot volksheld<br />

Het moest een korte, simpele reis van Los Angeles<br />

naar San Francisco worden. Maar Raffaele<br />

Minichiello maakte zich meester van vlucht<br />

TWA85 en had een heel andere bestemming<br />

in gedachten. In deze aflevering van de serie<br />

Terugvlucht: de vliegtuigkaper met het grootste<br />

aantal kilometers op zijn naam.<br />

Tekst: Daniël Dekkers<br />

DENVER POST/GETTY IMAGES<br />

62 8/<strong>2022</strong>


Het Italiaanse volk zag de luchtpiraat<br />

van vlucht TWA85 als ware held. Hij<br />

stond na de kaping op de voorpagina's<br />

van vele tijdschriften en kreeg zelfs een<br />

rol in een western aangeboden. Van dat<br />

laatste is het nooit gekomen.<br />

n Raffaele Minichiello kaapte<br />

deze Boeing 707 om vanuit Los<br />

Angeles naar Rome te vliegen. Een<br />

heel eind. Op deze plaat staat het<br />

toestel aan de grond in Denver om<br />

te worden bijgetankt. De eerste van<br />

vele tussenstops.<br />

“L<br />

ieve zoon, geef je over. Ik<br />

beloof je dat alles goed zal<br />

komen.” Zo klinkt de boodschap<br />

van een wanhopige vrouw door<br />

de cabine van de Boeing 707. Maar opeens<br />

hoort de stewardess die de radio<br />

heeft aangezet een schreeuw. “Uit dat<br />

ding!” De stem komt van een jongeman<br />

die Raffaele Minichiello heet. Hij is<br />

duidelijk geëmotioneerd door wat hij<br />

hoort. Niet zo vreemd ook: het is namelijk<br />

zijn moeder die hem via de radio<br />

probeert over te halen een einde te<br />

maken aan de vliegtuigkaping die hij<br />

een paar uur eerder in gang heeft gezet.<br />

De stewardess kan maar beter naar hem<br />

luisteren; Minichiello heeft tenslotte<br />

een vuurwapen bij zich.<br />

Geldzorgen<br />

In 1962 is de dan twaalfjarige Raffaele<br />

Minichiello met zijn ouders en zijn zus<br />

vanuit Italië naar de Verenigde Staten<br />

geëmigreerd nadat een aardbeving<br />

hun dorp in de buurt van<br />

8/<strong>2022</strong> 63

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!