Albert Baertsoen en tijdgenoten

Albert Baertsoen (1866-1922)
Albert Baertsoen werd geboren te Gent op 9 januari 1866.
Zijn eerste mentor was Gustave Den Duyts, een vriend van
zijn vader, die hem rond 1882 artistiek moet bijgestaan
hebben. Via Den Duyts kwam hij ook rond 1882 in contact
met Jean Delvin, met wie hij levenslang bevriend zou
blijven. In 1885-1886 debuteerde hij op het Brusselse
Salon van ‘L’Essor’ met twee werken. In 1886 nam hij ook
deel aan het Gentse Salon.
Baertsoen zelf beweerde het schilderen geleerd te hebben
bij Franz Courtens en Isidore Meyers. In 1886 verbleef de
kunstenaar daartoe te Kastel, een idyllisch dorpje omarmd door de Schelde. Hij ging tevens
schilderen in Doel in de periode dat Armand Heins daar ook aan het schilderen was. Het was
deze leermeester die volgens kunstcriticus Frédéric De Smet mede een belangrijke rol
speelde in de artistieke ontwikkeling van Baertsoen.
In 1888 nam de kunstenaar voor het eerst deel aan het Salon in Parijs en in datzelfde jaar
behaalde hij op het Salon van Antwerpen een gouden medaille. Op aanraden van Fernand
Scribe en mogelijk ook van Jean Delvin, volgde Baertsoen rond 1888-1889 lessen bij Alfred
Roll (1846-1919) in Parijs, die zijn atelier openstelde voor leerlingen. Roll had net op het
Salon van 1888 zijn monumentale portret van “Manda Lamétrie, fermière” (1887) getoond,
dat door vele critici als het belangrijkste schilderij van het Salon bestempeld werd.
Baertsoen huurde een atelier naast dit van zijn leermeester, op de boulevard Berthier, op
het nummer 31. Op de onpare nummers van de straat hadden de kunstenaars hun atelier
gericht op het noorderlicht. Op nummer 41 van dezelfde straat, in het oude atelier van
Giovanni Boldini, zou John Singer Sargent zich vestigen. Sargent werd later een goede vriend
van Baertsoen. Hoewel het niet zeker is dat Sargent en Baertsoen elkaar in Parijs
ontmoetten, stammen zijn vriendschappen met Fritz Thaulow, Réné Ménard, Jacques Emile