Bankras Kostverloren 3 - 2023

Hotdog
Tekst Simon Jansen | Illustratie Piet Noorlander
Naast de molen, naast het Beatrixpark, een
mooi kruispunt van mensen die langs de
Amstel lopen, rennen, fietsen en varen, staat
een Hotdogkar.
Het is rustig bij de kar, er staat een ouder stel,
een rijzige, wat streng uitziende heer met
goudomrande bril met een pantermotief en
zijn vrouw, met mooi grijs geverfd haar.
“Heeft u voor mij een hotdog en een flesje
sodawater? En wat wil jij hebben, lief?”
“Een.....”
“Help me, help me!”
Een jongen van ongeveer 11 jaar komt
hijgend bij de kar aangerend.
“Wat is er?” vraagt de oude man.
“Een jongen zit me achterna.”
“Waarom?”
De jongen buigt zijn hoofd, “Ik had een
portemonnee aan een dun visdraadje
neergelegd en toen kwam er een jongen
langs en die wilde hem oppakken. Maar toen
trok ik hem dus weg en werd ie kwaad. Toen
ben ik weggerend en toen kwam ie achter me
aan, want hij wil me in elkaar slaan.”
“Mag ik die portemonnee eens zien?” vraagt
de oude man.
De jongen geeft het oude portemonneetje met
het draadje aan de oude man.
“Meneer”, vraagt de jongen aan José, “mag ik
even in uw kar schuilen, want hij wil me in
elkaar slaan.”
“Dat is goed.”
De jongen stapt de Hotdogkar in.
De oude man legt de portemonnee naast zich,
op 1½ meter afstand op de grond en laat het
draadje onder zijn schoen door naar zijn hand
lopen.
Daar komt een jongen van rond de vijftien jaar
strompelend aan, vuile handen en knieën.
“Wat is er met jou gebeurd?” vraagt de oude
man. Geïnteresseerd kijkt José het allemaal
aan.
“Ik liep hard en toen ben ik gevallen. Maar
heeft u hier net een jongen voorbij zien
komen?”
“Er komen hier zoveel jongens voorbij. Hoe
ziet ie eruit en wat moet je met hem?”
Dan ziet de jongen de portemonnee naast de
oude man op de grond liggen.
“Oh, mijn veter zit los”, zegt hij.
Hij bukt zich naast de oude man en wil de
portemonnee pakken. Die tilt zijn voet op en
trekt aan het touwtje. De portemonnee schiet
weg.
De oude man kijkt naar de jongen. Die kijkt
van op zijn knieën omhoog.
De uitbater kijkt naar wat er daar gebeurt.
“Jij bent niet eens een ezel hè, want die stoot
zich niet twee keer aan dezelfde steen.
Begrijp je hoe dom je bent dat je voor de
tweede keer een portemonnee aan een
draadje probeert op te pakken? En nu? Kom
je mij achterna? Ga je mij in elkaar slaan?
Nee, hè? Maar wel een klein jongetje van 10
jaar, dat een grapje met je uithaalt, daar kan
je het wel van winnen, hè?”
Dan vliegt de deur van de Hotdogkar open en
het jongetje springt eruit met twee broodjes
Hotdog in zijn handen: “Broertje, kom,
wegwezen!” roept ie naar de grotere jongen
en voordat de oude man die in zijn lurven kan
pakken, strompelt ie niet meer en rent hij hard
weg achter zijn broertje aan.
Verbouwereerd kijk de uitbater naar de twee
wegrennende jongens: “Hééé!!!”
Die draaien zich om, steken de Hotdogs in de
lucht en de oudste roept: “Zijn we toch wèl
ezels, hè?”
5