230925 - Editie Oost-Brabant Nr 7

Duitsland. Het land was dan wel bevrijd
maar had dus geen vorst. Prins
Karel nam toen het regentschap op
zich. Er volgden zes jaren van politieke
discussies. Eerst was er een
volksraadpleging waarin een meerderheid
de terugkeer van de koning
vroeg. Dan kwamen er verkiezingen
waarbij de katholieke partijen de absolute
meerderheid behaalden. Toen
de koning terugkeerde, volgden er
opstanden en vielen er doden. Uiteindelijk
trad hij af en volgde Boudewijn
hem op: tot zijn achttiende als koninklijke
prins en daarna als koning.
Toen ik mijn boek over Prins Karel
schreef, interviewde ik veel mensen
en die waren unaniem: de monarchie
bestaat nog dankzij hem. Zelfs Koning
Albert II zei in een interview dat
hij de monarchie had gered. Toen hij
terugtrad, zei hij: “j’ai sauvé le brol”.
Hij deed wel meer rake uitspraken.
Op een dag toonde hij mij een van
zijn schilderijen waarop de rug van
een vrouw afgebeeld stond. Toen ik
hem zei dat die rug wondermooi gelukt
was, antwoordde hij dat hij van
ruggen alles kende want dat velen
hem intussen de rug hadden toegekeerd.
(lacht) Op een ander moment,
toen hij de kerk in Aarschot bezocht,
vroeg iemand hem hoe hij hem
moest aanspreken. Ook dan had hij
een pasklaar antwoord. “Maakt niet
uit, als u maar niet mevrouw zegt”,
repliceerde hij. Hij had echt een
droge Britse humor. Als een priester
hem aansprak met excellentie draaide
hij het hoofd naar links en rechts
en vroeg dan waar de man een excellentie
zag.”
Teruggetrokken leven
Na zijn regentschap verhuisde de
prins naar Raverseyde, waar hij teruggetrokken
leefde. Zelfs naar de begrafenis
van zijn eigen moeder ging
hij niet. “Dat neemt niet weg dat hij
een topmens was en een prins in hart
en nieren. Hij vond dat hij zijn leven in
dienst moest stellen van de natie en
hij verwachtte wel dat hij behandeld
werd zoals het hoort. Hij kon ook niet
tegen mensen die tegen hem logen.
Op een dag gaf hij mij een cadeau
en toen ik zei dat het veel te groot
was, ging hij het weer in de auto leggen.
Toen ik zei dat dit niet hoefde,
antwoordde hij: “zie je wel dat je het
cadeau wilde”. Hij hield zelf heel erg
van treinen en had altijd een miniatuur
in zijn zak zitten, daar speelde
hij regelmatig mee. Zijn leven ging
in elk geval niet over rozen. Toen hij
regent af was, kreeg hij van het paleis
geen equipe om een secretariaat te
vormen. Hij nam dan zelf iemand in
dienst, maar die heeft hem zwaar opgelicht.
Toen hij daarop een advocaat
nam, deed die hetzelfde. Voor een
prins was hij arm, al is dat natuurlijk
relatief. Het was een bijzondere man.
Elke ochtend dronk hij een whisky
met chocomelk, de rest van de dag
was dat met melk. Dat hij een nationale
begrafenis kreeg, bewijst ook wel
dat hij geapprecieerd werd. Kardinaal
Danneels ging voor in de uitvaartliturgie
en typeerde de prins zo mooi
door te zeggen: “hem in één zin
vatten is onmogelijk, want het ware
gelaat van de prins was alleen bij
God gekend.”
Tekst: Dirk Desmet/Foto’s: if
Prins Karel
29