02. 9372

Behandeling
Voor sarcoïdose bestaat geen specifiek geneesmiddel. Meestal gaat sarcoïdose
binnen enkele jaren vanzelf over en naast regelmatige medische
controles is vaak geen behandeling nodig.
Toch kan het voorkomen dat uw arts wel medicijnen voorschrijft. In dat geval is
sprake van orgaanschade, die blijvend kan zijn indien geen behandeling wordt
gegeven. Als sarcoïdose in het hart, de ogen of het zenuwstelsel wordt gevonden,
is medicatie geven meestal direct noodzakelijk. In alle andere gevallen
wordt meestal het ziektebeloop vervolgd en pas bij progressie van ziekte gestart
met medicatie.
Medicijnkeuze
Niet elk medicijn is even geschikt om de ontstekingen bij sarcoïdose te onderdrukken.
Uiteraard verstrekken artsen bij voorkeur het meest geschikte, meest
van de tijd noemen we de eerstelijns medicatie, dat is dus het ‘voorkeursmedicijn’.
Als dat niet (voldoende) werkt of teveel bijwerkingen geeft kan men een
keuze maken voor de tweedelijns medicatie of de derdelijns medicatie.
Eerstelijns medicatie - Corticosteroïden
sarcoïdose. Een nadeel van deze medicijnen is dat ze vervelende bijwerkingen
kunnen hebben. Hierbij moet u denken aan overgewicht, botontkalking, suikerziekte,
stijging van de bloeddruk en het dunner worden van de huid.
De behandeling moet in het algemeen lang worden voortgezet; meestal meer
dan een jaar, soms enkele jaren. Na het staken van de behandeling kan de ziekte
weer actief worden, zodat in die gevallen de behandeling opnieuw gestart moet
patiënt en de ernst van de ziekteverschijnselen.
Tweedelijns medicatie – Immunosuppressiva
worden soms andere geneesmiddelen bijgevoegd om de corticosteroïden te
kunnen verminderen of zelfs te kunnen stoppen. Dit gebeurt met zogenaamde
immunosuppressiva, middelen die het afweersysteem onderdrukken. Uiteraard
12
12