231027 - Editie Oost-Brabant Nr 8

Met zeven auto’s gestart
Eén keer per jaar maakt hij een uitzondering
op het maximum aantal deelnemers
en dat is voor de rit in eigen streek,
de Damiaantoer, die op 15 oktober al
voor de negende keer in Tremelo vertrok.
“Ooit heb ik het aantal inschrijvingen
onbeperkt gelaten, maar dat liep al
snel uit de hand”, bekent hij. “Nu mogen
er 100 auto’s meerijden - op drie dagen
tijd was het volzet - terwijl we negen
jaar geleden met zeven auto’s zijn gestart.”
Onder de deelnemers waren er
tien uit Nederland en tien uit Duitsland.
“Ik heb het aantal buitenlandse inschrijvingen
wel moeten beperken”, aldus
nog Werner. “Want de bereidheid om
naar Tremelo te komen was heel groot.
Er was zelfs iemand die 800 kilometer
reed - hij kwam uit Friesland - om te
kunnen deelnemen.”
ni-club - Mini Club Vlaanderen (MCV) -
op te richten. In één week had de club
al 100 leden, vandaag zijn dat er 1.750.
Jaarlijks organiseert hij een achttal
toerritten door Vlaanderen, met deelnemers
uit binnen- én buitenland. “Ik
merk dat de club ook in het buitenland
een goede reputatie heeft”, aldus
Werner. “Onze toeren zijn duidelijk
populair.” Werner steekt dan ook veel
tijd in zijn club en de toeren die hij uitstippelt.
“Het is bijna een voltijdse job
geworden”, bekent hij. “Elke dag ben
ik ermee bezig. De trips vastleggen,
roadbooks maken, leuke stopplaatsen
vinden waar je met alle deelnemers
tegelijk kan eten, inschrijvingen registreren
... Het brengt veel met zich
mee.” Vooral dat laatste blijkt een hele
sinecure. “Die inschrijvingen lijken bijna
op de ticketverkoop voor Tomorrowland”,
voegt hij lachend toe. “Om het
veilig te houden, beperk ik de toeren
altijd tot 50 auto’s. Mensen zitten vaak
met twee aan een pc om een plaatsje
te veroveren. De snelste inschrijving
kwam er eens na 21 seconden.”
Van arbeider tot chirurg
De deelnemers krijgen dan ook veel in de
plaats. “Het is in de eerste plaats gewoon
ontspannend om met je favoriete auto
rustig - wie te snel rijdt, krijgt meteen
een verwittiging - een nieuwe streek
te verkennen zonder dat je iets moet
plannen”, verduidelijkt hij. “Achter elkaar
in groep rijden met dezelfde auto’s is
ook gewoon leuk.” Hun passie voor de
kleine wagen delen ze, maar voor de rest
vindt men er de meest uiteenlopende
mensen. “Van de gewone arbeider tot
de chirurg”, aldus Werner.
Met de verhoging van het aantal deelnemers
maakte hij het zichzelf niet
gemakkelijk. “Ik heb aan de gemeente
toelating moeten vragen, en gelukkig
gekregen, om twee parkeerterreinen te
mogen reserveren”, aldus Werner. “Zo
stond die ochtend niet alleen de parking
aan de Hillstraat maar ook het Damiaanplein
vol Mini’s.” Gelukkig stond
hij er niet alleen voor en beschikt zijn
vereniging over een vierkoppig bestuur
dat naast hem uit Steve, Tigo en Tina
bestaat, die elk een stuk van het takenpakket
op zich nemen. Allemaal kijken
ze elk jaar reikhalzend uit naar de Damiaantoer,
al doet Werner dat nog het
meest. “Mensen mijn eigen streek laten
ontdekken, dat is toch altijd nog iets
specialer”, besluit hij. “Het Damiaanmuseum,
de festivalweide, Averbode en
Horst. Hier zijn zo veel mooie plekjes.”
Tekst Conny Justé
Foto’s: Werner Michiels
Werner Michiels deelt zijn passie voor Mini’s
35