You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Warming</strong>-<strong>up</strong><br />
Kameruurtje - Dinsdag soepdag<br />
In Kameruurtje schuiven we omstreeks<br />
lunchtijd onaangekondigd aan in een willekeurige<br />
personeelskamer. Deze keer: de<br />
afdeling Fysiotherapie en Podotherapie van<br />
de academie GezondheidsZorg.<br />
“<br />
Elke lunch proberen we wel een<br />
pauzemoment in te lassen met<br />
elkaar. En op dinsdag is er soeplunch,<br />
dan probeert iedereen er te<br />
zijn om de lunch te kunnen be<strong>nu</strong>tten<br />
voor informeel overleg, meldingen<br />
van huishoudelijke aard en overige<br />
niet notuleerbare zaken.” Wil<br />
Dielis, Hoofd Internationalisering<br />
van de academie Gezondheidszorg,<br />
geeft een introductie in een overvolle<br />
personeelskamer. “Wil je taart<br />
en koffie? De taart wordt je aangeboden<br />
door Martine Wernink, zij<br />
neemt afscheid als parttime docent<br />
fysiotherapie en gaat de praktijk in.<br />
De ‘ceremoniemeester’ van deze<br />
lunches is doorgaans Nitie Mardjan,<br />
Nitie<br />
Nitie Mardjan, medewerker AGZ<br />
coördinator onderwijsvernieuwing<br />
fysiotherapie. Voor hem de gelegenheid<br />
om meteen wat informatie<br />
over een symposium te verspreiden.<br />
Collega Louis Hollander houdt vandaag<br />
een praatje over het vernieuwde<br />
onderwijssysteem. Hij zit in de<br />
Ontwikkelgroep en vraagt deze<br />
lunch naar extra informatie. In<br />
gesprek met Wil Dielis vallen de<br />
woorden ontwikkeling en ontwikkelgroep<br />
nogal eens: in het kader<br />
van het onderwijsvernieuwde<br />
systeem Competentiegericht leren<br />
is hij lid van een projectgroep. Om<br />
kwart voor een is iedereen al weer<br />
weg, behalve Wil Dielis en zijn collega<br />
Govert Verhoog, voorzitter van<br />
In de rubriek Kameruurtje in <strong>Sax</strong> Magazine mei werd medewerker Ad<br />
Borggreve geciteerd met de opmerking dat er in Enschede dit jaar geen<br />
De onhandige man<br />
Sommige weken lijken een thema<br />
te hebben. De observaties komen<br />
met elke weekdag een beetje<br />
naderbij. Onlangs had ik weer zo’n<br />
themaweek: de onhandige man.<br />
Maandagochtend. Een student<br />
loopt traag over het plein van de<br />
Enschedese stadscampus, een<br />
papier in zijn hand. Dat het om een<br />
brief gaat, valt op te maken uit de<br />
wijze van vouwen. Uit de zak van<br />
zijn colbert steekt een enveloppe<br />
waarop nog juist een<br />
roze hart zichtbaar is. Hij<br />
houdt de brief voor zich,<br />
maar kijkt er niet in. Hij<br />
ziet niets, melancholieke<br />
blik in zijn ogen.<br />
Wat valt er te peinzen<br />
over een brief uit een<br />
enveloppe met roze hart?<br />
Zou ze zwanger zijn?<br />
Dinsdag. Een meisje en een<br />
jongen staan bij de bushalte.<br />
Rectificatie<br />
10 juni 2007<br />
de projectgroep Hoofdfase. Bevlogen<br />
legt Wil uit dat de gehele<br />
inhoud van de hoofdfase opnieuw<br />
moet worden gerangschikt en<br />
Govert heeft als een van de weinigen<br />
overzicht van het hele curriculum.<br />
Voorwaar een enorme klus,<br />
zoveel is duidelijk. Intussen wordt<br />
Het is duidelijk dat het om een<br />
afscheid gaat. Zij heeft haar armen<br />
om zijn middel geslagen. Terwijl ze<br />
probeert hem in zijn ogen te kijken<br />
mompelt hij wat tegen de lucht of<br />
het gebouw achter haar. Ze wil hem<br />
kussen, maar dan doet hij iets onverwachts.<br />
In plaats van haar smachtende<br />
lippen neemt hij een brandende<br />
sigaret in zijn mond en inhaleert gretig.<br />
Haar greep verslapt, maar ze<br />
blijft hem omarmen. Door de rook<br />
kijkt ze gegeneerd om zich heen.<br />
Woensdag. Een man stapt in de trein<br />
van 10.57 uur. Hij zet een grote koffer<br />
in het gangpad en draait het<br />
raampje van de co<strong>up</strong>é open. Een<br />
vrouw staat op het perron, lange elegante<br />
gestalte, de armen over elkaar,<br />
lippen gestift. ‘Staat er Schiphol op<br />
deze wagon?’ Ze knikt geruststellend.<br />
Hij kijkt op zijn horloge, zij<br />
glimlacht. Dan gaat het vertreksignaal.<br />
Hij steekt zijn hand door het<br />
raam naar buiten: ‘Daaag’, roept hij,<br />
de tafel leeggeruimd door een<br />
tevreden dame van de catering: “De<br />
mensen ruimen hier keurig hun<br />
soepkommen zelf op.” Maar tevredenheid<br />
betreft niet de soep, laten<br />
twee late binnenkomers weten: te<br />
weinig vlees en te muf.<br />
Désirée van der Vaart<br />
International Week zou zijn. Dat heeft Borggreve echter niet zo gezegd. Er<br />
is dit studiejaar wel degelijk een International Week in Enschede gehouden.<br />
‘Daaag’. Ze geeft hem een kushand.<br />
Hij draait het raampje dicht en gaat<br />
zitten. Zijn voorhoofd glinstert van<br />
het zweet. Hij zucht diep.<br />
Donderdag. Samen laten ze zich<br />
door de roltrap van de Enschedese<br />
stadscampus omhoog voeren. Ze<br />
geven elkaar een vluchtige kus en<br />
gaan dan elk huns weegs. Hij heeft<br />
recentelijk zijn gezin voor haar verlaten,<br />
zij werkt inmiddels op een andere<br />
afdeling. Hij kan zijn geluk niet<br />
op. Nog even kijkt hij om en steekt<br />
zijn hand op, maar ze is al druk in<br />
gesprek met een collega. Snel laat hij<br />
zijn hand zakken en spoed zich naar<br />
het werk van die dag.<br />
Vrijdag. Nu ben ik zelf aan de<br />
beurt: die ochtend vind ik in mijn<br />
postvak een roze enveloppe.<br />
De enveloppe zit nog steeds ongeopend<br />
in mijn tas, die <strong>nu</strong> al twee<br />
weken naar viooltjes ruikt. Onhandig.
Change language