Master-scriptie-criminologie-van-Reinard-van-Duijn

Tabel 3.2. Verdeling deelnemers over condities
Type berichtgeving
Neutraal 104
Opsporingsberichtgeving 309
Mishandeling 101
Straatroof 99
Inbraak 109
Totaal 413
3.2.3. Stimulus materialen
Voor de beantwoording van het tweede deel van de onderzoeksvraag, heeft een deel van de deelnemers
naar een opsporingsbericht gekeken. De opsporingsberichten waaraan de deelnemers blootgesteld werden,
waren afkomstig van het opsporingsprogramma Opsporing Verzocht. Zoals hierboven is besproken,
werden de deelnemers at random verdeeld over drie experimentele groepen en een controlegroep. Voor
de drie experimentele groepen gold, dat iedere groep een ander opsporingsbericht te zien kreeg. In totaal
zijn er dus drie opsporingsberichten gebruikt voor dit onderzoek, en iedere deelnemer binnen de
experimentele groepen heeft maar één opsporingsbericht bekeken.
De stimuli binnen dit onderzoek, de opsporingsberichten, zijn zorgvuldig gekozen. Dit is van
groot belang, aangezien binnen de term opsporingsberichtgeving, een groot spectrum van verschillende
delicten valt. Binnen dit onderzoek is een aantal delicten, die bij opsporingsberichtgeving naar voren
komen, van minder belang geacht voor de beantwoording van de hypothesen en daarmee de
onderzoeksvraag. Allereerst worden opsporingsberichten waarin zogenaamde slachtofferloze delicten
naar voren komen, buiten beschouwing gelaten. Gezien de te onderzoeken hypothesen, waarin de
constructen ‘fear of victimization’ and ‘fear of victimization of others’ naar voren komen, worden
slachtofferloze delicten als vernieling of vandalisme niet geschikt geacht voor de te onderzoeken
hypothesen. Naast deze slachtofferloze delicten, worden ook de winkel- en tankstationovervallen buiten
beschouwing gelaten. Bij deze delicten komt namelijk vaak een specifiek slachtoffer naar voren, wel te
verstaan de winkel- of pompbediende. Dit type delict is buiten beschouwing gelaten, omdat het niet
logisch is om een breed geselecteerde respondentengroep te vragen naar onder andere de ‘fear of
victimization’ voor een winkeloverval, aangezien het grootste deel van de respondenten niet in deze
situatie terecht kan komen, omdat zij het beroep winkel- of pompbediende niet uitoefenen. Als laatste zijn
de opsporingsberichten die moord en doodslagen behandelen buiten beschouwing gelaten.
Gezien het buiten beschouwing laten van verschillende type delicten, is verder getracht de
stimuli binnen dit experiment zo representatief en gevarieerd mogelijk te maken. De verschillende
opsporingsberichten beslaan berichten betreffende een mishandeling op straat, een straatroof en een
inbraak. De verschillende opsporingsberichten verschilden op een aantal aspecten van elkaar. Zo
verschilden de berichten allereerst in tijdsduur van elkaar. Het opsporingsbericht waarin een straatroof
werd getoond, duurde ruim drie minuten. Dit bericht was dan ook het kortst vergeleken met de andere
stimuli; het opsporingsbericht van de mishandeling op straat duurde ruim 5 minuten, en die van de
inbraak bijna 9 minuten. Naast het verschil in tijdsduur verschilde ook de locatie van delicten, waarbij de
straatroof in Den Bosch plaatsvond, de mishandeling op straat in Eindhoven en de inbraak in Bennekom.
Bij twee van de drie opsporingsberichten, de mishandeling op straat en de straatroof, werd er gebruik
19