Master-scriptie-criminologie-van-Reinard-van-Duijn

nametingsvraag volgde. De nametingsvraag kwam qua vraagstelling bijna overeen met de
voormetingsvraag, echter bij de nametingsvraag werd er gevraagd naar onveiligheidsgevoelens
betreffende de buurt waarin men woonde. Zie bijlage 2 voor de volledige enquêtes van elke
onderzoeksgroep waaraan de deelnemers aan zijn onderworpen.
3.2.5. Metingen
Het tweede deel van de onderzoeksvraag beschrijft de vraag wat de mogelijke effecten zijn van het kijken
naar opsporingsberichtgeving op de ‘fear of crime’. Hierbij geldt dat opsporingsberichtgeving de
onafhankelijke variabele is, en ‘fear of crime’ de afhankelijke variabele. Zoals in het theoretisch kader
naar voren is gekomen en ook is onderbouwd, worden binnen dit onderzoek opsporingsberichten van het
opsporingsprogramma Opsporing Verzocht gebruikt voor de totstandkoming van de onafhankelijke
variabele. In paragraaf 3.2.3. is aangegeven dat er drie, zowel gevarieerde als representatieve,
opsporingsberichten gebruikt zijn binnen dit onderzoek om de effecten van het kijken naar
opsporingsberichtgeving op de ‘fear of crime’ te onderzoeken.
Bij de uiteenzetting van het begrip ‘fear of crime’ in het theoretisch kader, zijn er verschillende
constructen naar voren gekomen, die of direct onderdeel zijn van ‘fear of crime’ of een mediërende rol
vervullen. Over het kiezen van de te meten constructen binnen het onderzoek naar ‘fear of crime’ zegt
Vanderveen (2006) het volgende:
“Fear of crime’ is an umbrella label that actually embraces several distinct constructs. The
measurement of only one of these constructs does not equal the measurement of another construct, nor
does it equal the measurement of the whole concept. The researcher has to choose between the different
constructs and select the construct or constructs of interest, while bearing in mind that it is better to
measure one construct reliably than a bunch of constructs unreliably.’
In het theoretisch kader van dit onderzoek is uiteengezet wat de wetenschappelijke ondergrond is
voor het gebruiken van de constructen ‘fear of victimization’ en ‘fear of victimization of others’ bij het
meten van ‘fear of crime’. Verder bleek dat het construct ‘riskperception’ een mediërende ofwel
voorspellende rol heeft binnen onderzoek naar ‘fear of crime’. Over het meten van de gekozen
constructen binnen onderzoek naar ‘fear of crime’ zegt Vanderveen (2006) het volgende:
‘Once the construct or constructs of interest have been selected, the instrument, i.e. a series of
items that measures a particular construct, needs to be chosen. The series should consist of a set of at
least three items to enhance reliability.’
Naast het gebruiken van ten minste drie items per construct, geven verschillende auteurs
(Vanderveen, 2006; Ferraro, 1995; Warr & Stafford, 1983) aan dat de vragen, ofwel items, die gebruikt
worden voor het meten van ‘fear of crime’ crime specific moeten zijn. Wanneer meerdere constructen
worden gemeten, dan is het beter om hetzelfde type delict in de verschillende items van de constructen
naar voren te laten komen (Vanderveen, 2006). Daarnaast geeft Vanderveen (2006) aan dat de
antwoordcategorieën van de verschillende items symmetrisch moeten zijn. Als laatste moeten deze
antwoordcategorieën minstens vijf keuzemogelijkheden bezitten (Vanderveen, 2006).
De metingen binnen dit onderzoek hebben aan al deze voorwaarden voldaan. Voor ieder
construct, ‘fear of victimization’, ‘fear of victimization of others’ en ‘riskperception’, zijn drie items
gebruikt, welke alle drie crime specific waren. De delicten die in de items naar voren kwamen, waren
overigens hetzelfde als de delicten in de getoonde opsporingsberichten. Zo waren er drie items
geformuleerd rondom het construct ‘fear of victimization’, die ieder een van de delicten straatroof,
21