Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

More documents

Recommendations

Info

Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html Romme var fullt av folk. Bror den og den stod-for møte. Helmer og Gisken sat på fremste benken, — på botsbenken, kviskra han til henne. Songen og bønna tok slut, mannen sa nokre trudomsglade ord om ein bror i nød, og at der var større glede i himmelrike over ein sau som fór vill o. s. b. Det vart stillt i samlinga. Dei såg ned og venta. Helmer såg på nokon kvar av dem. Ein og annan såg på han. Han kremta, men det vart ikkje så han reiste seg. — Ja her sitt eg, sa han endelig. Han ansa kor rødleten dåma over andlete til Gisken, auga hennes fekk ein overjordisk glans dei kallar, ein vakker og jordisk glans som han hadde set før, da og da, men la oss ikkje minnas slikt i ei slik stund. Men der vart ikkje noko slik stund. — De veit kva eg har gjort, sa han, eg treng ikkje fortele dykk nytt. Herren har tilgitt meg det for over tusen år sia. Og ho Gisken her slik slag, sa han og såg på henne, tok handa hennes og klemte. Ho skjemdes, som rett var, men ho heldt seg sterk. — Tilgir meg gjer nok de òg, heldt han ved. Men eg har synda, det er det. Mot to små av Vårherre sine. Eg har gjort dem skade, skjønner de (— det er fan likt! var han nær på å tenke). Det hjelper lite om eg får tilgiving for det. Meir sa han ikkje. Dei bad og song og kva dei tok seg til med. Det gjekk utanom han. Gode venner var dei, og snart nå skulde han stemme i med att, når han fekk meir luft i bringa. — Å ja ja! sukka han og reiste seg. Dei sa farvel og gjekk. Han kom ikkje i bedehuse oftare den vinteren. Ikkje Gisken heller. Dei kom ikkje til å diskuttere det spørsmåle. Gisken såg meir religiøs ut enn noka tid før, om ho ikkje var så overseg lykkelig. Nei han gjekk ikkje dit anna enn i tankane. Venner var venner, som før, kunde ein mest seie, men det vilde ikkje bli som før. Så nær som mellom han og gjentungane, kunde ein narre seg til å tru. Smått om senn tok dei han god som far att; sia var dei visst like glad i han som før. Ungar er noko allvetande herk! humra det i han med kvart, å dei er rare, gut, — har du set dem? Det sa han direkte til Vårherre. Men bedehuse var langt unda. Han var ein villhedning ennå, det var sanninga, og når vart han noko anna tru? Han burde ha skrifta og vitna og vore Helmer frå før i tida, den glade kjempa, men han var speare kar enn som så, han makta det ikkje. Page 16 of 176
Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html Gisken såg han var nedfor nå eit tak. Det var ikkje langt frå det gjorde han godt at ho såg det. Så tufs var det med han ja. Det fekk vera botnen det. Han retta seg opp att på eit vis, og la seg i arbeide att. Han måtte så gjera den første Adamen òg. Kroppsarbeide var alltid gildt for Helmer; han la i veg og gjorde i stand grisehuse. Just det ja; — til eit minne om den hausten, skjemta han og sa til seg sjøl. Men slite var aldri nok for han. Få ord var sannare for han enn namne moldtræl, eller så stygt. Han skulde vore her og han skulde vore der, ute i lag med venner og fiendar, gjerne fiendar ja. Han hadde da ein budskap til nokon kvar av dem, og dei til han. Akk ja, Helmer! sukka han, lo litt og arbeidde på ny frisk. Gisken eller gjentungane kom og såg på verke hans gong og annan, særlig dei. Folk venta på han i bedehuse. Og kvifor gjekk han så ikkje dit? Ja han spurde seg ofte om det. Var han furten fordi han hadde missfare seg? Det vart han før, når mor skjente på han for einkvart, vart blodsmakande harm over at ho hadde rett. Eller er du for liten til å stå fram med skamma di? spurde han seg. Det kjentes ikkje som det var nokon av dei delene. Tvert i mot, han vilde helst ha stått fram og synt dem andlete sitt: her ser de ein syndar for Gud! Men det var just det han tykte Gud vilde misslike. Gisken meinte sikkert det samme. Henne hadde det nok gått meir innpå enn ho let seg merke med. Tilgitt han ja, det var ein ting; å bera den tilgivinga var visst like tungt for dem båe. Men dei var da friske menneske, ikkje farlig med eit sår eller slikt, og maken til haustvêr, såg de det nokon gong? Og mange morosame hendingar gjekk for seg i bygda, mange gode ting òg. Som nå dette: Vennene skillinga i hop og berga ein av sine, han hadde tulla reint ulovlig med meierikassen sin og med ein kasse til, — Helmer fekk vera med etter evne han òg. Det skjedde i løynd, så fiendane av gudsrike ikkje fekk tak i det. Fint, men i Helmer lo det aldri så lite. — — Ein mann kom her og prekte døden over frikjerka, men så kom kjerringa og henta han heim til seg, og da lo folk unisont som det heiter. — Ja og så kom ein mann heim frå Amerika og gifta seg med gammalkjæresten sin, dei var jamt 120 år til sammen. Han ga mange tusen Page 17 of 176
Page 1 and 2: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 15: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 67 and 68:
Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Created plikt. at 10/6/2010, from U
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Created frå sunde, at 10/6/2010, o
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
show all

Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?