Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

More documents

Recommendations

Info

Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html kom dit. Sjøtrolle banna over slik åtferd. Mannen hennes tykte det var rett alt ho gjorde, det var slikt eit sjeldsynt par. Ho var så tynn det reint gjorde vondt i ein, men der stod ei god ro frå henne. Helmer syntes høre på tonen i måle hennes at ho hadde opplevd litt meir enn folk flest. Ho skjønte nok Kari bedre enn dei andre gjorde, alvore i smilen hennes fortalde han det. Det var likt til ho skjønte han òg ho hadde knapt undra seg om han fortalde henne livssoga si. Sjøl visste ho korles hennes var. Gud skje lov at ’n Helmer hadde Kari og barna å tenke på. Det tok alle vill- tankane hans, all galenskapen som fór gjennom han. — «Min sjel, min sjel, lov Herren!» kvad det i han, oftare enn rimelig var, djupt og einfeldt og vidunderlig. Han syntes gråe berge song i han, tang-vasane som bala i båra, fuglen som sov utpå steinen sin, sjøen og endeløysa i kring ein, skyverda over ein, himmelverda ovanom der att, — all denne sanninga som møtte auga når han først vakna og såg. Men Borghild var eit menneske for seg. BORGHILD OG BROR HENNES I. Så rar ein bror er det få som har hatt. Borghild levde det oppatt i tankane, live deres frå «første dagen» og frå lenge før. Og første dagen det var da mor deres reiste frå dem for alvor. Der var stor hjelp i å leva det oppatt etter ho hadde mista han. Bror kalla ho han den tida, og det samme gjorde grannebarna, men han heitte Arne. Kva han kalla henne stundom, villbasen, det kunde ein berre le til, han meinte aldri noko vondt med det han sa. Og oftast kalla han henne Borghild. Den tida var ho større og sterkare enn han, enda han var åre eldre. Sjøl veit om ho var sterkare, men ho laut ta han gong og annan og legge han nesegruv og gi han litt. Han var rund og god å banke på. Mor hadde ikkje hjarte til å tukte han for gapstreka hans, og da var ho nærast til det. Men det var den første dagen. Det var om sommaren det, og dei kom frå Page 44 of 176
Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html bærskogen med det vesle dei hadde funne. Dei var bra svoltne. Midt nedpå vollen møtte dei ein av jamnaldringane sine. Han stod og såg på dem og smått lo. Han hadde ting å fortele dem, kunde dei sjå. Han fresta å vera alvorsam; så seier han: — Nå har mora dykkes reist i lag med farken sin. Litt etter legg han til: — Det er alvors sant det. Han kom og klaveleidde henne med seg, som ei ku! Han lo, men han var redd òg, han stod på sprange. Bror såg på henne. — Nå flyg eg på han, varskudde han. Nei, meinte ho, det let han vera. — Ja men han skal ikkje lyge så grovt, sa han. Ikkje om mora vår, han kan lyge om si eiga mor! — Ti still, bed ho han. Og så snur ho seg til syndaren, han står der og gottar seg over dem, og let han veta: — Gå lenger nord i bygda du og fortel. Straks, hører du! Gutladden veik unda. Da han var på trygt hald ropte han: — Du er så freknut som — som ei gjeit! Ho bad han syne henne ei freknut gjeit; — gjer det før det blir for seint! formana ho han. Ho var godt mota på å ta han. Det var Bror enda meir, men ho heldt han att, og så kviskra ho til han: — Enn om han snakkar sant? Bror vart still da, stirde fortapt på henne, han skjønte at det kunde vera sant. Han kom aldri i hug at han var eldst av dem. Der stod dei. Humla song i kløveren kring dem, og sola skjein på alle blomane, og så anga det av høye på vollen, men det vart ein annan let på alt i hop. Aldri hadde det vore slik nokon gong før. Andlete til Bror var jammers fattig, mest ingen ting, samme kor brunbrent og godt det var. Nå ser han òg at ho er freknut. Det skremmer han det med. Den andre guten smilte ikkje meir. Han har snakka sant, ser dei. — Skal vi gå opp i haugane hoss oss i morgo? spurde han; eg veit om eit godt molterom der. — Visst vi får lov av mor, svara ho. Bror tykte like vel at skarvungen burde hatt litt, han visste vel ikkje anna å trøste seg med. Ho tok han i handa, og så gjekk dei heim. Gjekk og gjekk nedetter, på ein frammand og vond veg. Og så kom dei heim. Hytta var tom ja. For anna enn ei hytte var ikkje huse deres, men du verden kor god ei hytte det var når ho berre ikkje stod tom! Dei går Page 45 of 176
Page 1 and 2: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 43: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 71 and 72: Created plikt. at 10/6/2010, from U
Page 95 and 96:
Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Created frå sunde, at 10/6/2010, o
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
show all

Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?