Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

More documents

Recommendations

Info

Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html det var, men ho hadde da verkelig sorg nok elles. Så kom Helmer hit og tok seg av dem. Han vart morfaren deres tålig fort. Det såg ut som han fryda seg over dem. Som over utrulig mangt anna. Ein merkelig mann, enda så lite merkelig han var. Ofte måtte dei tru han fryda seg over alt som i kring han var: over solskine eller uvêre, over saltfisken og nypoteten eller eit grønt grasstrå, over all armoda her ute. Men særlig over desse ungekreka. — Dei agar seg sjøl, sa han og godhumra. Og det gjorde dei òg, når han var i nærleiken. — Han Helmer vår, sa dei. Forsørgaren vår. Bonde var han ja, landkrabbe, men han rodde småfiske det beste han kunde, og heldt live og mote oppe i den vesle huslyden. Det var det han kom her for. Sjøl lo han og sa, det var gammal synd han skulde sveitte ut. Han sa mangt, han var så full av mot, gamle mannen. Her låg han og rodde tarane rundt, fiska småsei om ikkje anna, og ga bort til alle som vilde ha. Ja han ga bort andre ting òg, gud signe han, og støtt med ein saftig spøk til. Men i grunnen var han still av seg, mest som han bar andsvare for all verdsens tyngsel. Hadde vel opplevd eitt og anna han òg, for det om han var ein bonde. — Venner, venner! kunde han seie, som han vilde i gang med ei preke, men så tagde han og tenkte på andre ting, sukka og gjekk sin veg. — Eg var ung ein gong eg òg, sa Helmer stundom, og rista på hovude og mintes. Det var likt til han trega det og gleddes ved det i samme stunda, mest som han lo trass i alt. — Å ja da, ja da, kunde han seie med seg sjøl. Han syntes han var barn da, samme barne som han var den gongen og alle gongene, han burde hatt ris, gutknekten! Han var einaste sonen på ein storvoren gar, sonen til velstandsfolk og gjennom-bra menneske. Ein to-tre søster hadde han, men han var storebror for dem og vart elska eller høgakta i kor av dem. Ein sjølvis kar var han, det var dei òg einige om, men han var så klok og var dertil så hjartans god av seg, det var lovlig alt han fann på. Og fann på gjorde han, det vanta just ikkje. Ai ai! kunde han tenke nå etterpå. Han kunde funne på ein million ting meir, og mykje galnare. Han let det vera. Han forsynte seg elles bra av live, Helmer var hans vitne på det. Ein vakker dag fann han på å gifte seg. Søsterne vart forfælde, men foreldra Page 8 of 176
Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html gledde seg, for nå fall det nok ro over han òg, og dessutan tok han den gjenta dei ønska han. Det var eit stillfarande menneske, og snild og vakker, tykte dei. Arvelaus var ho ikkje heller. Kvifor han tok Ane og ikkje ei av dei andre han hadde leikt seg med? Dei kunde så spøre. Han undra seg over det sjøl òg stundom. Søsterne fann dette giftarmåle usømmelig. Der til så gjorde det dem heimlause, dei vart nøydd til å gifte seg dei òg. — Ta motgift ja! sa Helmer og lo. I femten år var Helmer gift med ei sjuklig og tålmodsam kvinne. Dei var barnlause folk. I førstninga regjorde han hardt med arbeide, bygde opp nye hus, braut opp nye jordvidder, han skulde tvidoble garen. Han bygde og braut seg til fant. Ja vel, sa Helmer. Han selde garen i tide, tok unda eit strandstykke og litt skog, bygde seg hus på nytt, dyrka seg opp ein hjelpelig smågar. Dei sa han arbeidde for to mann. Han både sukka og smilte når han mintes det nå. Han kom til bergings att. Men gamle galningen fór i han rett som det var. Han kunde sette av på dans i lag med kammeratane, heilt bort i andre bygder stundom, kom ikkje att før lyse morgonen, kom kanskje ikkje att da heller. Men drakk gjorde han mest ikkje. — Eg er da full nok lel eg, var orda hans, og det kunde dei gi han rett i. Kona si var han snild mot all tida. Og ho klaga seg ikkje. Folk sa han bar henne på gullstol. — Ja hadde eg så visst hatt ein gullstol! sa han. Men kva som nå fór i han: Han omvendte seg ein vakker dag. Han hivde brennvinsflaska dei bydde han, mot steinmuren, tobakkdåsen etter, og sa så heile unglyden hørte det: — Far vel, Satan! Eg seier opp tenesta hoss deg. Du skal ikkje ha sjela mi. Han kom heim eit nytt menneske den kvelden. Sia stod han fram på eit kristenmøte og vitna. Det var gripande å høre på. — Venner, venner! sa han. Her kjem eg, de lyt ta i mot meg. Gud Herren tok i mot meg han òg, med glede, enda eg hadde ikkje fått tid til å angre synda mi, — det får eg kanskje aldri. Store Gud ja! sa han halvt med seg sjøl. Og dei tok i mot han. Han vart førstemannen i kristenlive som han hadde vore det i galenskapen. Han var slik. Forkynninga hans var sterk, dei staup for tvert for han, vart det sagt. Han var ein lykkelig mann. Ein gladværug kjempe, han Page 9 of 176
Page 1 and 2: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 7: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 59 and 60:
Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Created plikt. at 10/6/2010, from U
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Created frå sunde, at 10/6/2010, o
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
show all

Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?