DUELLENTekst: Gardist Fjeld - Hans Majestet Kongens Garde

PER SVERRE OPEDALI 1976 tropper ein unggut fra Hardanger opp i Gardeleiren,33 år seinare er han Generalinspektør i Hæren.I 1976 troppar ein unggut frå Hardanger opp iGardeleiren som den gang låg på Gardermoen. Denunge UB korporalen er nett ferdig med befalsutdanningpå Evjemoen, og han er klar for ansvarsfull teneste i 1.Gardekompani. 33 år seinare får han enda meir ansvar, ogsin andre stjerne på dei allereie gullbelagte distinksjonanesine. Det er mange år, mange gradar, mange avdelingar ogikkje minst mange opplevingar sidan. Men tida i Gardener langt frå gløymd.Generalmajor og Generalinspektør i Hæren, Per SverreOpedal lenar seg godt attende i stolen sin og ler.- Kjempeopplegg, sier han før han ein gong rekk å tenkeover året som UB korporal i Garden.- Det var jo den gongen gardeleiren låg i enda på det somi dag er austre flystripe på Gardermoen. Då vinden blåstegjennom det meste, legg han til med ein lur mine. Mentil tross for vindfulle kasernar fortel han om tida som heiltfersk befalingsmann utelukkande i positivt ordlag.- Eit eineståande år, oppsummerar han.Sjølv om det er lenge sidan tida hans i Garden, har hanframleis sterke band til avdelinga, og det er tydeleg både athan kjenner godt til avdelinga, og at han er bland dei somkan reknast som tilhengar. Allereie før underteikna harstilt sitt første spørsmål, er generalen allereie ivrig i gongmed å prate om Garden og gardistar.- Eg synes dei er eineståande i måten dei oppfører seg på, seierhan gledeleg og refererar til administrasjonsassistentane i 5.Gardekompani som også fungerar som sjåfør og Adm. assfor han, når han er på Austlandet.- At dei i tillegg til å vera gardistar representerer dei ogsåGIH, og det har vore ein glede!Hærsjefen synes også godt om arbeidet Garden gjer for åpromotere Hæren.- Garden har jo eit eineståande omdøme. Likefrå korleis deiser ut, korleis dei oppfør seg, og ikkje minst oppdraget deiløysar knytt til Kongehuset. Opedal har ikkje trua på atomdøme kjem til å endre seg stort, men at ein kanskje børfokusere meir på heimepublikum.- Dersom ein skal oppretthalde det gode namnet, somsærleg Kp. 3 har, nyttar det ikkje berre å spele i Edinburgh,USA eller Australia. Eg meinar ein bør søka å få til ein slagsNoregsturné til neste år. Dette må være musikk til folketog.Etter ein samtale med Opedal er det nett det ein sit igjenmed. Han er ein mann av folket, og stjerner til tross er hani aller høgste grad ein offiser med beina godt planta på densame bakken som soldatane hans ålar seg fram på.- Dersom ein i og gjennom leiinga ikkje klarar å sjå detenkelte mennesket – så har vi tapt. Det er ein sak egverkeleg brenn for. Vi må investere i den einskilde soldat;og då pratar eg ikkje nødvendigvis om nok ammunisjoneller nok øvingsdøger. Sjølv om han kanskje brenn litt meirfor soldatane enn for utstyret, påpeikar han at også utstyrethar kome langt sidan han først fekk føling med dei grønegevanta.- Eg vart møtt på depot med tankegongen at så lenge minfar hadde klara seg med dette ustyret, så fekk jaggu eg ogklara meg. Då har det liksom stått litt stille. Alt i alt harOpedal inntrykk av at rekruttane som no møter til tenestebåde er betre, og har det betre enn før.- Tidlegare kalla ein inn enorme mengde tilfyrstegongsteneste, mens ein i dag i større grad kan vele utfolk. Då sit ein igjen med meir interesserte, engasjerte ogoppegåande folk.Det er ikkje berre på utstyrsfronten Opedal med sin etterkvart lange karriere, har merka seg endringar.Etter berre eit år i Garden, klatra den unge Opedal vidarepå den militære stega. Etter pliktåret i Garden bar detrett på Krigsskolen, som skulle vise seg å verte eit av dei