Sebastián Martínez Risco, mestre de xuristas - Galeguizar Galicia

82
que a este ensaio lle falta de completo co
que lle sobra de esquemático.
A xustiza como necesidade: a veciñanza e
o amor á terra.
A primeira conclusión a que chegaremos trala
nosa observación, é que o labrego galego sente
a xustiza como unha necesidade. Precisa
dela como das medicinas para curar a saúde.
Precisa dela ara curar a saúde dos seus
intereses, e, boa ou mala, doce ou amarga,
tómaa porque lle cómpre. E non, certamente,
na mesma medida doutros pobos, porque as
condicións étnicas-sobre todo xeográficasde
Galicia son especiais. Sobrancea, de entre
todas esas condicións, como determinante
daquela necesidade, a proximidade física de
vida, o que se chama nun circio sentido, as relacións
de veciñanza.
En efecto. A realidade do minifundio, que fai