Sebastián Martínez Risco, mestre de xuristas - Galeguizar Galicia

¿Qué outro sentimento senón o de desdita
inevitable, parella á que poden traerlle a xiada
ou a seca, ben oposto ao de pracer deportivo,
descobren, como reacción do espírito do
paisano cara á xustiza, estes refráns?:
A quen mal queiras, en preito o vexas.
Máis val unha mala avenencia que un bon
preito.
“Refraneiro galego” por E.Carré Aldao, en “A Nosa Terra”
Poñémonos serios xogando ao vocablo, para
dicir que o labrego galego é, nin máis nin menos,
un suxeito de dereito máis suxeito ao dereito
ca ningún outro.
Mais nesa necesidade que o labrego ten da
xustiza –e que como necesidade lle leva a
sentila- intervén, non só o interese material
polo coidado dos bens, mais tamén o agarimo
á terra, a mágoa, a ledicia e o amor dos
eidos, aos que –perto ou lonxe- vive ven-
85