Aziz Nesin

- Siz daha dün, delileri kaçırmamak için çalışanlar arasında değil miydiniz?
Müdür bu soruya,
- Evet, diye karşılık veriyordu.
-İçeri kapatılanların akıllı olduklarını bilmiyor musunuz?
- Biliyorum.
- Sizi buraya kim müdür yaptı?
- Deliler.
- Öyleyse, nasıl oluyor da, kendiniz de akıllı olduğunuz halde içerdeki akıllı arkadaşlarınızı
dışarı bırakmıyorsunuz?
Müdür, bu soruya çok kısa ve kesin şu cevabı vermişti:
- Arkadaş, vazife vazifedir. İşte o kadar.
Yine düne kadar akıllı olan hastanenin müdür yardımcısı, gazetecinin bu sorusuna,
- Beyanat vermeye yetkili değilim, diye cevap vermişti.
Başgardiyan ise,
- Söyleyeyim ama, sakın gazeteye yazmayın, sonra işimden olurum, diye rica ettikten sonra
şöyle demişti:
- Beni bu akıllıların başına gardiyan yapanların deli olduklarını biliyorum, ama içerdekileri yine
de
DELİLER BOŞANDI
salıveremem. Sonra deliler beni de içeriye kaparlar. Korkarım.
Gazetecilerin yazdıklarına bakılırsa, deliler Ari-sontopolis şehrine yayılmışlar, hatta belediye
dairesini bile ele geçirmişlerdi.
Radyo, öğle yayınında daha korkunç haberler verdi. Deliler belediye dairesinden sonra telefon,
sular, elektrik ve taşıt araçları idareleri gibi, şehrin bütün can damarlarını ellerine
geçirmişlerdi. Sekizyüz-seksen deliye karşı beşbin kişi çarpışıyordu. Ayrıca yardımcı kuvvetler
de yoldaydı. Delilerin en büyük kazancı ve kurnazlığı, ele geçildikleri yerlerin yönetimini
kendilerinden birine vermemeleri, boşuna kuvvet harcamamalarıydı. Neresini ele geçirirlerse, o
yerin başına bir akıllı koyuyorlar, kendileri hiç kuvvet kaybetmeden boyuna ilerliyorlardı.
İnanılması zor ama, o günkü akşam gazeteleri, delilerin, emniyet müdürü ile şehrin
başsavcısını değiştirmediklerini, yerlerinde bıraktıklarını yazıyorlardı. Bir gazete, bunun
sebebini şehri baştan başa eline geçiren delilerden birine sormuş, aldığı cevabı da yazmıştı.
Deli şöyle diyordu: "Günün birinde yine akıllılar duruma hâkim olur, işbaşına geçerlerse, neden
başsavcıyla, polis müdürünü değiştirmeyeceklerse biz de aynı sebepten onları değiştirmedik.
Daha iki gün önce bizim aleyhimizde olmalarının cezasını, bugün bizimle birlik olarak
ödemektedirler."
116
Delilerin, ayaklanışlarından üç gün sonra, radyo, bütün memlekete nerdeyse hâkim olmak
üzere bulunduklarını acı acı itiraf ediyordu.
Delilerin önünde yenilgiye uğrayan Feld Mareşal Fonder Hiç, bu bozgunun nedenini şöyle
açıklıyordu:
"Biz, akıllı insanlarız. Buyüzden akıllı insanların savaş yöntemleri ve akıllı insanların koyduğu
kurallara göre savaşıyoruz. Oysa kural mural takmayan delilerin ne zaman, nerede, ne
yapacaklarını kestiremiyoruz. Bu deli kısmı hesaba sığmaz işler yapıyor. Mesela, en yiğit
komutanlarımızı güldürmek suretiyle savaşın ciddiyetini bozuyor, sonra da bütün birliklerimizi
esir ediyorlar. Biz, bu savaş denen işin şakaya gelir yanı olmadığını bitürlü delilere
anlatamıyoruz, işi deliliğe vuruyorlar. Onları yenmek için, kullandıkları yöntemleri öğrenmek
zorundayız. Bunun için de delilik kursları açmış bulunuyoruz. Pek yakında Arisontopolis halkı,
bütün delileri kıskıvrak bağlayıp yeniden tımarhaneye tıktığımızı görecektir. Allah akıllılarla
beraberdir."
Sonuç hiç de Feld Mareşal Fonder Hiç'in dediği gibi çıkmadı. Akıllılara gösterilen delilik kursu o
kadar başarılı olmuştu ki, kurs sonunda deliren bütün akıllılar, başlarında Feld Mareşal Fonder
Hiç olduğu halde delilere katılmışlardı.
Gazeteler de, ilkin yavaş yavaş derken apaçık delileri tutmaya başladı.
DELİLER BOŞANDI
Bundan sonra duyulanlar gitgide korkunçlaştı. Deliler gittikçe işi azıttı. Bütün Arisontopolis
hükümet adamlarını, ileri gelenlerini yakalamışlar, on gün önce kaçtıkları tımarhaneye
kapatmışlardı.