Aziz Nesin

- Ben de dolaştığım yerlerde yeni bişey öğrendim... demiş.
-Nedir?., diye sormuşlar.
-"Yükseklim, yükselelim..." demiş. İşte bunu öğrendim.
Yurttaşları ona da,
- Doğru, demişler, yükselelim ya... Üçüncü gezgin,
-Benim de, demiş, gittiğim yerlerde öğrendiğim yeni bişey var. Sormuşlar:
- Sen ne öğrendin?
- "Kalkmalım, kalkmalım..." İşte bunu öğrendim. -Çok doğru, demişler, kalkmalım ya...
O günden sonra o ülkede herkes birbirine "İlerleyelim", "Yükselelim", "Kalkmalım" demeye
başlamış.
21
Yıllarca söyleye söyleye bu söze öyle alışmışlar ki, bu sözler o ülkede artık selam yerine
geçmeye başlamış. "Merhaba", "hoşgeldin", "hoşbulduk", "günaydın", "allahaısmarladık",
"gülegüle" gibi sözler unutulmuş.
İki arkadaş yolda birbirini görünce, biri öbürüne,
-İlerleyelim!., dermiş.
Öbürü de ona,
-İlerleyelim, ilerleyelim... dermiş.
İki kişi birbirleriyle yeni tanışınca, el sıkışır sıkışmaz, biri,
-Yükselelim... der, öbürü de sıktığı eli sallayarak,
-Yükselelim, yükselelim... dermiş.
Vapura binen yolcuyu uğurlayan arkadaşları, ellerini sallayarak,
-Kalkmalım!., diye bağırırlar, vapurdaki de mendil sallayarak,
-Yaa, kalkmalım, kalkmalım... diye seslenirmiş.
Böylece o ülkede yıllar geçip gitmiş. Derken günün birinde, o ülkeden üç kişi gidip başka
ülkeleri gezmişler.
Dönüşlerinde bunlardan birisi yurttaşlarına,
- Ben, demiş, gittiğim yerlerde yeni bişey öğrendim. -Ne öğrendin?., diye sormuşlar.
- "İlerleyelim, ilerleyelim," demekle olmaz, ilerlemeli... İşte bunu öğrendim... demiş.
Yurttaşları,
- Doğru, çok doğru, demişler, "İlerleyelim, ilerleyelim!" demekle olmaz, ilerlemeli...
22
İkinci gezgin,
- Gezdiğim yerlerde ben de yeni bişey öğrendim... demiş.
- Öğrendiğin nedir?., diye sormuşlar. O da,
- "Yükseldim, yükseklim," deyip durmakla olmaz, yükselmeli... İşte bunu öğrendim... demiş.
Ona da,
-Doğru, demişler, "Yükseklim, yükseklim," demekle yükselinmez, yükselmeli...
Üçüncü gezgin,
-Benim de öğrendiğim yeni bişey var... demiş.
Sormuşlar:
-Nedir?
-"Kalkmalım, kalkmalım," demekle olmaz, kalkınmalı... Benim öğrendiğim de işte bu...
Yurttaşları,
- Gerçekten öyle, demişler, "Kalkmalım, kalkmalım," demekle olmaz, kalkınmalı...
O günden sonra bu yeni sözleri söylemeye başlamışlar. Yolda birbirini gören arkadaşlardan
biri, öbürüne,
-İlerleyelim!., deyince, öbürü de ona,
-İlerlemeli!., diye cevap verirmiş.
Uzun zaman birbirlerini görmemiş olan iki tanıdık biyerde karşılaşınca birbirine sarılırlar, biri
öbürüne,
-Yükseklim, yükseklim... der, öbürü de,
23'
-Yükselmeli, yükselmeli... dermiş. Misafirliğe gidenler ev sahiplerine, -Kalkmalım!., der, ev
sahibi de misafirlerine, -Yaa, kalkınmalı, kalkınmalı... dermiş. Aradan yıllar, yıllar geçmiş. Gel
zaman, git zaman,
o ülkeden üç kişi, başka ülkeleri görmeye gitmişler.