insani-kamil-abdulkerim-ceyli

Ve.. anlayasın..
İşte, o işaretlerden biri.. Dinle.. ama, itirazsız.. Anladığını kabullen.. Kalanını da, sonraya bırak..
Tam anlayabilmek için, özünde bir zemin hazırla..
İşte anlatmaya başlıyorum;
Geçmişle, gelecekle bağlantısı olmayan bir vakt içinde, Cenab-ı Hakk’ın huzurunda olduk.. Şarkın;
- G A R İ B..
Vasfını alan velî zatlarından biri ile..
Samediyet örtüsü ile örtünmüştü..
Ahadiyet izarına sarınmıştı..
Celâl perdesine bürünmüştü..
Güzellik ve Cemâl tacını da giymişti..
Kemâl dili ile selâmlaştık.. O hal, o kadar güzeldi ki..
Selâmına, merhabasına karşılık verdiğim zaman; Onun mehtap safalı bedrinin üstünden örtüsü kayıp gitti..
Onu bir örnek ve bir numune gibi gördüm.. Evet, öyle müşâhade ettim..
Bir varlıktı; ama hükmî idi.. Hükmî idi; ama her şeyi özünde okunan bir kitap fihristi gibi idi..
Her şey özünde bulunan dersler manzumesindeydi..
Güçlü olarak bir farz yoldan girdik işin içine.. Haliyle onunla.. Zira başkası yoktu arada..
Bu arada zimmet gitti; borç köleliği kalmadı.. kalktı..
Bu sefer onun itibar ibresini, kendi ölçümde buldum.. Onun için inciler dizer gibi bir nazım dizdim..