mesane üroepitelyal tümörlerinde transüretral rezeksiyon sonrası ...

düşük dereceli papiller tümörler nadiren kas dokusu invazyonu yapacak şekilde ilerleme
gösterirler. Buna karşı karsinoma in situ (Cis) veya yüksek dereceli papiller hastalıkların
%30-50’sinde intravezikal tedaviye rağmen ilerleme gözlenmektedir (3).
Mesane tümörü tedavisinde intravezikal kemoterapinin kullanımına 1965’li yıllarda
thio-tepa, aktinomisin-D, metotrexat, 1970’li yıllarda epodyl, doksirubisin, bleomisin,
mitomisin-C ile başlandı. İmmunoterapi ise 1980’lerde interferon, interlökin-2, Bacillus
Calmette-Guerin (BCG) ile başladı (1).
Yüzeyel mesane tümörleri tedavisinde intravezikal olarak kullanılacak ajan mesane
tümörüne karşı etkili olmalı, kısa süreli temasta tümör hücresini öldürebilmeli, papiller
tümörün içine girebilmeli, sistemik dolaşıma geçmemeli, sistemik etkisi az olmalı, irritasyon
yapmamalı veya çok az lokal semptoma neden olmalıdır.
Yüzeyel mesane tümörlerinin tedavisinde uzun yıllardan beri pek çok ilaç kullanıyor
olmasına karşın günümüzde halen cevap aranan sorular bulunmaktadır. Süregelen çalışmalar;
en etkin ilacın hangisi olduğu, tedaviye en uygun başlangıç zamanı, ilacın mesane uygulanma
süresi, tedavi aralarının ne kadar olması gerektiği, tedavi süresi, ilacın hangi sıvıda ve hangi
hacimde çözündürülmesi gerektiği, diürez ve idrar pH’sının ilaç ve tedavi üzerindeki
etkilerinin ne olduğu, ilacın penetrasyonunu kolaylaştıran diğer ajanların rollerinin ne olduğu
gibi sorulara yanıt aramaktadır.
Yapılan çalışma sonuçları ve klinik uygulamalar değerlendirilerek son yıllarda birçok
merkezde ve kliniğimizde intravezikal kemoterapotik olarak mitomisin-C, intravezikal
immünoterapotik olarak da BCG tercih edilen adjuvan ajanlardır.
Bugün için yüzeyel mesane tümör tedavisinde; düşük risk grubu (birincil, tek odak,
papiller karsinom (Ta), grade 1,