meme kanserli hastalarda lokal bölgesel nüks üzerine radyoterapi ...

kemoterapinin kullanımı ile bu oranlar %0-12’ye kadar düşmektedir. Radikal mastektomiden
sonra radyoterapi yapılan ve yapılmayan grupların randomize edilerek karşılaştırıldığı bir
çalışmada; radyoterapi yapılmayan grubta nüks %33 iken, radyoterapi yapılan grubta %9
olarak tespit edilmiştir (102). Randomize çalışma sonuçları MKT ile ilgili farklı sonuçlar
göstermekte olup 7-18 yıllık takiplerde lokal nüks oranı %7-19 arasında değişmektedir.
Takip süreleri uzadıkça MKC sonrası ortaya çıkan lokal nüks oranlarında artış olduğu
saptanmaktadır; 5 yılda %7, 10 yılda %14 iken 20 yılda %20 lokal nüks görülmektedir (103).
2005 yılı EBCTCG’nin meta-analizinde radyoterapinin izole lokal nüksleri 10 yılda
%30, meme kanserinden ölümleri 15 yılda %5 oranında azalttığı rapor edilmiştir (5). MKC
sonrası RT’nin izole lokal nüksleri 5 yılda %19, mastektomi sonrası ise %17 oranında
azalttığı ve postoperatif radyoterapinin özellikle aksillası pozitif olan hastalarda etkili olduğu
bildirilmiştir (7,74). Bizim çalışmamızda cerrahi ve sonrasında kemoterapi yapılan olgularda
radyoterapi uygulanması ile lokal nüks oranımız sadece %5’tir.
Çalışmamızda nüks eden olguların %52.6’sı premenopozal dönemde, %57.9’u Evre 3,
%89.5’inde tümör çapı >2cm ve aksiller tutulum pozitif, %63.2’sinde perinodal yayılımın
pozitif, %52.6’sında PgR pozitif, %57.9’unda HG III ve %63.2’sinde LVİ pozitif olarak
bulunmuş olup literatürle uyumludur.
Literatürde premenopozal olgularda ve özellikle < 35 yaş olanlarda nüks oranı yüksek
olarak rapor edilmiştir (19,104). Genç hastalarda meme kanserinin seyrini inceleyen iki büyük
çalışmada 35 yaş altındaki meme kanserli kadınlarda prognozun daha kötü olduğu sonucuna
varılmıştır. Nixon ve ark. (61) yaşlanma ile grad III histoloji, yaygın intraduktal komponent,
lenfatik invazyon, nekroz, mononükleer hücre infiltrasyonu gibi kötü prognostik faktörlere
rastlanma oranının azaldığını bulmuştur. Albain ve ark. (62) da 30-35 yaş altındaki hastalarda
lenf nodu tutulumu, tümör büyüklüğü, hormon reseptör negatifliği, S-faz fraksiyonu ve p53
anomalilerinde artış saptamışlardır. Genç olgularda Xiong ve ark. (105) tarafından 5 yıllık
genel sağkalım oranları Evre I’de %87, Evre II’de %60, Evre III’te %42 ve Evre IV’te ise
%16 olarak bulunmuştur. Benzer tümör özelliklerine sahip diğer yaş gruplardaki olgularla
kıyaslandığında 35 yaşın altındaki olguların kötü prognoza sahip oldukları gösterilmiştir. Evre
I ve II genç olgularda anlamlı daha yüksek lokal nüks oranı (p=0.002), daha çok uzak nüks
riski (p=0.03) bildirilmektedir (61).
Tümör çapı büyüdükçe nüks oranı artmaktadır. Literatürde tümör çapı ile nüks
arasında ilişkiyi gösteren çalışmalar mevcuttur (106). Nod (-) hastalık altgrubunda en güçlü ve
tutarlı prognoz belirleyici tümör büyüklüğüdür. Tümör büyüdükçe hastalık nüksünün arttığı
ve klinik seyrin kötüleştiği birkaç çalışmada gösterilmiştir (33-35,107). Memorial Sloan
43