ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ ...

2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Semiha ÜNLÜ YÜCEER
Li ve ark. (1994), in vitro koşullarda yetiştirilen patates fideleri üzerinde,
P333, GA3 ve BAP’ın etkilerini araştırmışlardır. In vitro patates sürgünlerini, 0,7
mg/l GA3, 0,2 mg/l BAP içeren ve hormonsuz MS besi ortamı üzerinde kültüre
almışlardır. Araştırma sonucunda GA3 ve P333 arasında antogonistik bir etkileşim
olduğu, P333’un artan dozdaki olumsuz etkilerinin GA3 ile azaldığı görülmüştür.
GA3 ve BAP’in birlikte kullanılmasıyla bitkide yaprak klorofili, gövde çapı
kalınlaşması, yan dal sayısı ve kuru madde oranının arttığı da saptanmıştır.
Melik ve ark. (1994), in vitro şartlarda patates bitkisi üzerine bazı
fitohormonların sitogenetik etkilerini incelemişler, IBA, Kinetin, Zeatin ve BAP
içeren MS ortamları üzerinde patatesi kültüre almışlardır. Buradan gelişen bitkilerin
kök gelişimleri sitogenetik analizler ile incelenmiş ve alınan sonuçlara göre yüksek
oranda kullanılan sitokinin miktarının meristemin çoğalmasını engellediği ve
kromozomlarda yüksek frekansta sapmalara neden olduğu belirlenmiştir. Sadece
IBA’nın ise hücrenin genetik yapısında herhangi bir değişiklik yapmadığı, ancak
yüksek konsantrasyonda kullanılması sonucu hücre aktivitesini engellediği
bildirilmiştir.
Park ve ark. (1995), yaptıkları çalışmada dört adet “Kuzey Dakota” patates
çeşidine (ND860) ait yaprak eksplantları için, in vitro da etkili bir adventif sürgün
rejenerasyon sistemi geliştirmişlerdir. Araştırma sonucuna göre “ND860” patates
çeşidi için en iyi rejenerasyon ortamı 20 mM IAA içeren MS besi ortamı olarak
saptanmıştır. Ayrıca Agrobacterium tumefaciens ile yapmış oldukları genetik
transformasyon çalışmalarında dört antibiyotiğin sürgün rejenerasyonu üzerine
etkilerini test etmişlerdir. Aldıkları sonuçlara göre 15 mg/l Kanamisin (Km) ve 4
mg/l Km ve daha yüksek konsantrasyonda Higromisin kullanılımının sürgün
oluşumunu tamamen engellediği ortaya çıkmıştır. Higromisinin 1 mg/l
konsantrasyonda kullanılmasının ise sürgün gelişimini teşvik ettiğini belirlemişlerdir.
Ayrıca kullanılan Karbenisilin (Cb) ve Sefotaksim (Cf) antibiyotiğinin bitki gelişimi
üzerine herhangi bir olumsuz etkisinin olmadığını belirlemişlerdir.
Avila ve ark. (1995), yapmış oldukları çalışmalarda, bazı azotlu bileşiklerin in
vitro koşullarda patatesin büyüme ve morfogenetik yapısı üzerine etkilerini
araştırmışlardır. Bu amaçla 3 farklı patates çeşidini 59 mM NO3, NH4 ve glutamik
9