dünden bugüne kıbrıs

c. Türk ve Rum toplumları kendi iç işlerini bağımsız olarak yürüteceklerdi. Vergiden
harcamaya, polisten eğitime kadar ayrılmıştı.
d. Türk Cumhurbaşkanı yardımcısının "veto hakkı" vardı.
e. Savunma, üç ülkenin güvencesi altında idi. Cumhuriyet sınırlar içinde Türkiye'nin ve
Yunanistan'nın birlikleri (alay) bulunacaktı.
f. Zürih ve Londra antlaşmalarının ve Anayasa'nın işlerliği konusunda Türkiye, Yunanistan ve
İngiltere'nin "garantörlük" hakları konulmuştu. Örneğin Türkiye, anlaşmaların hükümlerinin
"ihlâl" edildiği kanısına varırsa, tek başına "müdahale etme hakkına" sahipti.
Başlıcaları yukarıda belirtilen hükümler de gösteriyor ki bu Cumhuriyet ne üniter, ne de
bağımsız bir Cumhuriyetti. Üç devletin ve iki halkın egemenliği " paylaştığını" görüyoruz.
İngiliz idaresi (egemenliği) altında bulunan Kıbrıs adası, Dr.Andrew Mango'nun da belirttiği
gibi, İngilizlerin çekilmesi sonucu "Türkiye'nin ve Yunanistan'ın egemenliği de kabul
edilerek, iki halka yerel özerklik sağlanan bir konuma" getirilmişti.
1878'de İngiliz yönetimine bırakılan adada o tarihten beri hem İngiliz yönetimleri, hem de
Rumlar tarafından baskı altında tutulan ve ezilen Kıbrıs Türkleri bu anlaşmalarla ilk defa
kendi yaşama ve gelişme ortamını sağlayacak "dengeli bir yapıya" kavuşuyorlardı. Ve en
önemlisi, Lonra ve Zürih anlaşmaları ile Türkiye'nin Kıbrıs üzerindeki hakları uluslararası
antlaşmalarla kabul edilmiş oluyordu.
Politik, mali, ekonomik, askeri ve kültürel güvenceler getiriliyordu. Kıbrıs Türk halkı
anlaşmadan memnundu. Türkiye de hem Kıbrıs Türkleri'nin güvence altına alınmış
olmasından, hem de Kıbrıs üzerinde Türkiye'nin haklarının kabul edilmiş olmasından
hoşnuttu.
Bu antlaşmalarla, Kıbrıs adası üzerinde Türkiye ve Yunanistan arasında "denge"
sağlanıyordu. Kıbrıs Türk halkını o güne kadar ezen, onların yaşama haklarını ortadan
kaldıran saldırılar artık olmayacaktı. Enosis yolu da kapanmış oluyordu.
Antlaşmalardan İngiltere de memnundu; Üs bölgeleri bazı tesisler İngiliz toprağı sayılmıştı.
Öte yandan İngiliz yönetiminin de baş ağrıları ve kanlı iç çatışmalar sona erecekti.
Cumhuriyet'in başkanı Başpiskopos Makarios, başkan yardımcısı (muavini) ise Dr.Fazıl
Küçük oldu.
2) Antlaşmalardan Mutlu Olmayan Taraf; Enosisçiler ve Kilise
Rumlar yıllardır Enosis peşindeydiler. EOKA, adayı "Türklerden temizlemek ve Enosis'i
gerçekleştirmek için" kurulmuştu. Ortodoks Kilisesi ise hem Türk düşmanlığının, hem de
Enosis'in yıllardır öncülüğünü yapıyordu.
Kıbrıs'ı Helenleştirmek amacını yıllardır sürdüren Başpiskopos Makarios ise antlaşmaları,
istemeye istemeye imzalamıştı. O günlerdeki uluslararası soğuk savaş konjonktürü içinde,