KEMALiZM - Toplumsalbilinc.org

268
tantanalarının altında yatan koyu bir uĢaklık ve emperyalistler arası çatıĢmadan,
bir kucaktan diğer kucağa gidip gelme... Kemalist hareket emperyalizmin
bir oyuncağıydı ve hep de öyle kaldı günümüze kadar. Kemalistler,
emperyalistlerin bu siyasi ve askeri destekleri sayesinde 26 Ağustos 1922
yılında Yunanlılara yaptıkları saldın ile 9 Eylül 1922'de yine Ġngiltere
BaĢbakanı Lloyd George'nin o pek muhterem ifadeleriyle; Ġzmir'e bayrak
dikecek ve de sözde onurlannı kurtaracaklardır (!!!) Bu onur emperyalizmin
çizmelerini Anadolu'da yalama onurudur hiç Ģüphesiz! Ġzmir'den
sonra ne mi oldu? Ġ. Ġnönü anlatıyor; "müttefikler bizi Ġzmir'de
bırakmıĢlar bizimle hiç meĢgul olmuyorlardı" (I. Kitap, Hatıralar)
Yoruma gerek var mı? ĠĢte "dört yıllık kanlı savaĢ"(!) tantanalarının
gerçek yüzü! Fakat buraya yine Ġsmet Ġnönü'den bir hatıra almadan
bitirmeyelim, hele bakın Ģu hatıraya; "Kıtalarımız bir taraftan Kocaeli
Yarımadasında toplanırken, öbür taraftan Çanakkale'ye yanaştılar ve İngiliz
keşif kolları ile temas ettiler. Bazı yerlerde Ġngiliz kıtaatına (askeri
kıtalarına- O.A.) 20-30 metre kadar yakın mesafeye sokuldular.
Askerlerimiz silah atmak için değil, silah taşımak için vaziyet almış insanlar
halini muhafaza ediyorlardı. Silahlarını arkalarına takmıĢlar, kollarını
sallayarak Ġngilizlerin yanına yaklaĢıyorlar, yanlarından geçip
yürüyorlar. Çok şaşılacak bir gerçektir ki, bizim ilerlememiz karşısında
İngilizler de ilk tedbir olarak kendilerinin daha evvel silah atmamasını
kararlaştırmışlar... Çanakkale etrafındaki İngiliz tel örgülerine kadar
sokulan askerlerimizle, öbür taraftaki ingiliz askerleri arasında alışveriş
şakaları, konuşma şakaları, işaret şakaları tabii bir hale gelmiştir... Askeri
temas bu kadar laubali bir noktaya gelinceye kadar, siyasi olaylar da gergin
bir halde devam etti." (Hatıralar 2. Kitap)
Sayın okurlarımız sanıyoruz ki basmıĢtır kahkahayı. Ne inciler, ne itiraflar
değil mi, ne kadar da "anti-emperyalist" bir savaĢ? Nereye mi gidiyor
Kemalist ordu buradan? Çanakkale ve Trakya'ya, evet iĢte böyle
güle oynaya.
Türk Tarih Kurumu'nun çıkardığı A'dan Z'ye Tarih ansiklopedisi
(1984) Ģöyle yazıyordu bu durumu; "Ġstanbul, Boğazlar bölgesi ve Doğu
Trakya savaĢ yapmadan kurtarıldı. Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti'ni
bütün devletler tanıdı." (s: 1014) Bu sayılan yerlerde Ġngiliz,
ABD, Fransız ve Ġtalyan askeri güçleri vardır... Yoruma ihtiyacı yok bu
lafların! Evet, hatıra değil itiraflardır bunlar.
269
MECLĠS: "CAN GÜVENLĠĞĠ YOK MU?"
"Halkın egemenliğini tumturaklı sözlerle ilan etmişler
ve halkı zincire vurmuşlardır. Bir yandan, devlet memurları
onların vekilleridir derken, öte yandan memurlara halkın
efendisi, taptıkları kimseler gibi davranmışlardır." (Robespierre)
M. Kemal'in "hayvanat bahçesi" dediği "Mecliste" sık sık duyulan bir
laftı bu; "Bu Mecliste can güvenliği yok mu?" Adına "mebus"
(mil-letvekili(!) denilen zevat böyle bağırıyordu mecliste. ĠĢin doğrusu,
yoktu. Mebuslar adeta bir esirdi M. Kemal'in elinde. Her mebus, bizzat M.
Kemal'in peĢine taktığı adamlar tarafından, meclis dıĢında da izleniyordu.
Ya içeride?.. Lord Kinross anlatıyor meclis denen ahırın durumunu:
"Çok defa kavga çıkar ve mebusların birbirlerine girip yüz göz dağıtmaları,
silaha sarılmaları ancak daha sözü geçen üyelerin araya girmesiyle
önlenebilirdi. Daha önemli durumlarda ise, sükunet en sonunda Mustafa
Kemal'in kendi adamlarının her yana korkunç bakıĢlar atarak, ellerini
tabanca kılıflarına götürmeleriyle sağlanabilirdi." (Atatürk) (abç)
"M. Kemal'in kendi adamları?" (Silahlı ve de Mecliste? TeĢkilat-ı
Mahsusa gibi M. Kemal'in koruyuculuğunu yapan bu adamlar Laz çeteleri
denilen Topal Osman'ın adamlarıydı. Ama sadece "sükûtu sağlamak"(!)
için değil, kararları, M. Kemal'in dilediği Ģekilde çıkartmak için de elleri
silahlarına sık sık gidiyordu bu M. Kemal'in beslemelerinin. Daha önce hilafetin
kaldırılmasına iliĢkin bu Laz çetelerinin mecliste nasıl bir terör estirerek
karar çıkarttığına örnek vermiĢtik. Bunun için mebuslar sık sık "Bu
Mecliste can güvenliği yok mu?" diye batırıyorlardı. Bazı yazarlar bu Laz
çetelerinin "bir orduyla savaşacak kadar büyük olduğunu" yazarlar. Ġçeride
dıĢarıda M. Kemal'in "özel" korumalarıdır bunlar. Herkesten korkan bir
insanın ruh halidir bu ve M. Kemal iyi korunduğu zaman "iyi bağıran"
biridir. Her kanlı diktatörün ruh hali. Öyleki, gerek Sakarya "savaĢında"
gerek "Büyük Taaruz" denilen "savaĢta" hiçbir cephenin içinde, savaĢta
yoktur o. Kilometrelerce geride Laz çetelerinin korumasında telefonlarla
bilgi almaktadır bu çatıĢmalardan ve sonucundan. Ama çatıĢmalar karĢısında
Yunan güçleri geri çekilirken, orduyu durdurup en önde Ġzmir'e girme
"Ģerefini" de kimseye bırakmaz o. Hiç bir çatıĢmanın hiç bir savaĢın