KEMALiZM - Toplumsalbilinc.org

11
Türk toplumunda meydana gelen derinlemesine toplumsal ve iktisadi
değişiklikler, Anadolu köylüsünün ulusal bağımsızlık için verdiği karartı
mücadelede belirleyici bir rol oynamıştır. Bu değişiklikler, Türk
toplumunda siyasal ve iktisadi alanda da ifadesini buldu.
Siyasal alanda padişahlığın ve hilafetin eski siyasal kurumları ve
kapitülasyonlar (bazı yabancılara anlaşmalarla tanınan ayrıcalıklar)
kaldırıldı; din ve devlet işleri birbirinden ayrıldı. Cumhuriyet ilan edildi
ve demokratik bir anayasa kabul edildi. Ekonomi alanında ise; çiftçilerin
durumunu düzeltecek önlemler alındı; tarım ürünlerini dış pazarlara
doğrudan doğruya satabilmek için Anadolu'nun iç bölgelerini
denize bağlayan demiryolları yapıldı. Petrol, şeker, kibrit ve tütün devlet
tekeli haline getirildi. Köylülerin kooperatiflerden örgütlenmesi ve
ülkenin sanayileşmesi özendirildi. Dış ticaretin devlet eliyle düzenlenmesi
yolunda girişimlerde bulunuldu. Liman şehirleri burjuvazisinden
alınan vergiler ağırlattırıldı. Ve son olarak da, Türkiye ekonomisi için
köleleştirici şartlar getirerek ülkeye yuvalanmaya çalışan yabancı sermayeye
karşı direnildi...." (Komünist Enternasyonal'in Merkezi Yayın
Organı; Internationale Presse-Korrespondez, yıl 1926, sayı 89)
ĠĢte yazar, ilk ciddi sarsıntı ve Ģoku burada geçirdi. Ve buna benzer
sayısız makaleler; yıllar uzadıkça onlarda "Kemalizm"e övgülerle
uzayıp gidiyordu.
Zordu! YaklaĢık otuz yıldır savunduğum görüĢlerle karĢı- karĢıya gelmiĢtim.
Fakat bugüne kadar savunduklarım ile yaĢanmıĢ olan tarihi kesit
farklı farklıydı. Bu benim için tam bir "Susurluk" tu, Ģoke olmuĢtum. Ne
yapacaktım? Ya elimdeki inceleme yazısını bırakacaktım ya da demagoji
yoluna sapacaktım. Ben daha kötüsünü yaptım, ikisinin ortasında bir
müddet sallanıp durdum. Lenin'e, Stalin'e, Komintern'e "hatalıydılar"!
deyip eleĢtiri yürütmek mümkün müydü? Hem de bizim için çok temel
olan "Kemalizm" gibi bir noktada "onlar yanıldılar, suçluydular" denilebilir
miydi? Daha da kötüsü vardı: Mao ile de hesaplaĢacaktım, bir
Ma-oist olarak. Mao: "Çin'in Kemal'i nerede?" derken, Kemalizm'i
"anti-emperyalist"(l) bir hareket olarak görüyor. Muhtemeldir ki,
Kemalizm hakkındaki bilgileri Komintern'in yayın organlarından
izliyordu, zira sorduğu "soru" Komintern'in yorumuna uygundu.
Bitmedi, hani
'beterin beteri var' derler ya, onun gibi. Dünya Komünist Hareketin lider
ve ustalarıyla hesaplaĢmaya girsem bile, bu seferde Ġbrahim
KAYPAK-KAYA ile polemiğe girmek zorunda kalacaktım. Çünkü
Kaypakkaya, Kemalizm hakkındaki siyasal görüĢlerini somutlaĢtmrken,
hem ġnurov hem de Stalin'i referans alıyordu. Halbuki Stalin hiçte
Kaypakkaya gibi düĢünmüyordu, hatta çok çok olumsuz bir pozisyonda,
dahası tam aksi bir kutuptaydı. Kemalizm'i devrimci olarak alkıĢlıyor ve
göklere çıkarıyordu, tıpkı Lenin'in Ġttihat ve Terakki'yi öve öve
bitiremediği gibi...
Sorunlar bu kadarla da sınırlı değildi; bugüne kadar 10'dan fazla
dergi ve gazetelerde yazılar yazmıĢ, ama çoğundan da "dizi yazılar" bile
yanda kesilerek "anarşisttir"(!) diye kovulmuĢtum. ġimdi elimde bir tek
yazabildiğim dergi kalmıĢtı, "Uzun Yürüyüş". Bu dergi de hem
Kaypak-kaya'cı ve (doğal olarak da) hem de Maoist'ti. Evet
yoldaĢlarımdı bunlar, aynı kökten gelmiĢ aynı kültürle yoğrulmuĢtuk.
YoğrulmuĢtuk ama bu kadar eleĢtiri ve polemiği kaldırabilecekler miydi?
Bu dergiden de ko-vulursam ne gidecek bir yer, ne de yazılarımı
yayınlayabileceğim bir organ kalacaktı; kısacası bütün ümitlerim
tükenecekti. Ki bir de "anarşist" etiketinin yanına "Troçkist" etiketi
koyularak yollanmakta vardı.
Tarihe bu randevuyu ben vermiĢtim, bu karĢılama tamamı ile bir tesadüftü.
Ama bu randevu öyle bir noktada olmuĢtu ki, artık buna randevu
da denmezdi. "Düello"'ya dönüĢmüĢtü. Buna rağmen kendi kendime
'oto-sansür' uyguladım, eleĢtirilerimi biraz incelttim. Yine de ilk uyan
gelmekte gecikmedi. Sorumlu bir yoldaĢın: "Kirvem neler yapıyorsun
böyle, saldırmadığın kimse kalmamış, ne zaman bitecek bu yazı?" Ģeklindeki
'dokundurması' benim daha da çok içime kapanmama yol açtı.
Fakat kısa bir süre sonra bazı ilginç geliĢmeler oldu. Derginin önde
gelen yazarlarından Umut ġENGÜL yoldaĢ ima yollu bile olsa Kemalizm
yazıma gönderme yapıp, Komintern'in politikası konusunda 'dikkat'
uyarısını yapınca rahatlamıĢtım. Ardından, araĢtırmacı-yazar (ben bu
güzel insana "bizim fikir madenimiz" lakabı takmıĢımdır) Temel
DEMĠRER ve de o güzel "küçük" dev adam Ġsmail BEġĠKÇĠ hoca, ilgi
ve övgülerini (burada hepsine candan teĢekkürlerimi sunuyorum. Bu
onların büyüklüğü ve hoĢgörüsü) yazılarımdan esirgemeyince benim
önümde açılmıĢ oluyordu. Önüm açılmasına açılmıĢtı amma bende de
12