tc süleyman demirel üniversitesi fen bilimleri enstitüsü sütçüler

elirten yazar, ofıyolitik karmaşıkların Üst Paleosen - Alt Eosen zaman aralığında
bölgeye yerleştiğini vurgular.
Yalçınkaya (1990), “Isparta – Ağlasun (Burdur) dolayının Jeolojisi” bölgede
Paleozoyik’e ait diğer kaya birimleri ile ilişkisi gözlenmeyen Permiyen, detritik ve
kireçtaşı fasiyesinde ofisiyolitli karmaşık içerisinde blok olarak yada yersel
yüzeylenmeler halinde gözlenir.
Bir gel – git ortamı yansıtan jips ve marnlardan oluşmuş çökelleri ile sedimantasyonu
sürdürmüştür. Böylece tüm Batı Toroslarda oluşan sedimantasyon hiç ofiyolit
dolgusu buldurmaksızın Alt Paleosen (Daniyen)’e kadar pelajik, yarı pelajik ve
neritik ortamın çökelleri ile neotetisin güney kolonunun ofiyolit yerleşimi öncesi
çökel topluluklarını oluşturmuştur. Bununla birlikte derin deniz çökelimine devam
etmiştir. Aynı olayın değişik parametresini oluşturan neotetisin kuzey kolu ile Alt
Triyasta riftleşmiş ancak güney kolunda farklı olgunlaşmadan Liyas dentritikleri ile
örtmüştür.
Üst Jura’da tekrar riftleşen bölge, Üst Kretase’de kapanmaya başlamış ve bu arada
oluşan ofiyolitler Üst Kretase denizinin eşliğinde Menderes Masifini aşarak belirtilen
Homa – Anamasdağ hattının kuzeyine Üst Kretase - Alt Paleosen zaman aralığında
yerleşmiştir.
Belirtilen hat boyunca çökelimi eksiksiz olarak sürdüren Paleosen denizi ofiyolitlerin
Üst Kretase – Alt Paleosen’de kuzeyden gelişine de bağlı olarak Üst Paleosen – Alt
Eosen’de güneye değin ilerlemesine devam edip, tüm Beydağlarını aşarak
ofiyolitlerin güneye aktarılışlarına eşlik etmiştir.
Karaman (1990), “Isparta Güneyinin Temel Jeolojik Özellikleri” adlı makalesinde
bölgedeki kaya topluluklarını otokton ve allokton olmak üzere ikiye ayırmıştır.
Yüksek dağlık bölgeleri oluşturan ve allokton olan Mesozoyik yaşlı Akdağ kireçtaşı
ve ofiyolitik karmaşıkların Burdigaliyen yaşlı birimler üzerine itildiğini
vurgulamıştır.
19