CMH204U

Kendine Güven. Bu kavram, bir insanın kendisinden memnun olma ya da kendini sevme derecesiyle
ilgilidir. İnsanın kendine olan güven düzeyi, yaşamdaki başarı beklentisiyle yakından ilişkilidir. Çünkü
güvenli insan başarmak için gerekli donanıma-yeterliklere sahip olduğuna inanmaktadır. Dolayısıyla
“gözü kara”, diyebileceğimiz risk almaktan korkmayan insanlardırlar. Güven düzeyi düşük insanların
tersine daha az kuşkucudurlar; övgü ve pohpohlamalara ihtiyaç duymazlar.
Güven düzeyi düşük insanlar yönetici konumuna getirildiklerinde; başkalarını –özellikle kendilerine o
yöneticiliği bahşedenleri- memnun etmekten büyük haz duyarlar. İyi yönetici olma rahatsızlıkları
nedeniyle işletmede sorun çıkarmamaya, tepki alabilecek eylemlerden kaçınmaya özen gösterirler.
Dolayısıyla güvenli insanlar işlerinden doyum alırken, güven düzeyi düşük olanlar hep doyumsuzdurlar.
Kendini Yansıtma. Bunlar “taklitçi”, “rüzgâra göre yön değiştiren” insanlardırlar. Başkalarında
gözlediği bir davranış işe yarıyorsa, aynı davranışları taklit etmeye başlarlar. Bunlar ortama-koşullara
göre davranış değiştirmede son derece başarılıdırlar. Dilimizde “İsa’yı görünce İncil, Musa’yı görünce
Tevrat çıkarma” deyimi tam da bu insanlar içindir. Sonuna kadar savunacakları hiçbir değer yoktur.
Çıkarı neyi gerektiriyorsa öyle davranırlar.
Risk Alma. İnsanlar risk alma eğilimleri bakımından farklılık göstermektedirler. Kimileri
“sağlamcıdır”, kendince “yaş tahtaya basma” konusunda tedbirli; kimileri “gözü kara”’dır. Risk
almaktan korkmayanlar, karar verilmesi gereken bir durumda son derece hızlıdırlar. Karar verirken
ihtiyaç duyacakları bilgi miktarı azdır. Risk almaktan korkanlar ise “ince eleyip sık dokuyan”
insanlardırlar. Her ihtimali hesaba katmak, sonucu garanti etmek istemektedirler.
34