bozkurt korkusu

«•
AYLIK ÜLKÜ DERGİSİ
Herşey
Türk için
Türk'e
Göre
Türk
Tarafından
HAZİRAN
1974
GALÎP ERDEM : Taşer'in Ülkücülüğü A. İSMAİL TEVFİK : Kültür Mücadelesi
SADİ SOMUNCUOĞLU : Ülkücünün Sonımluluğu SADIK KEMALOGLU : Dünküler - Bugünküler
DİLÂVER CEBECİ : «Sana Gelirim» HATİCE SEYHAN : Maskeler Düşüyor
OSMAN OKTAY : Arük Yeter M. HACIÖMEROĞLU : Bozkurt Korkusu

ARTIK YETER
Son günlerde okullarda ve öğrenci
yurtlarında meydana gelen
olaylar herkesin malûmudur. Birçok
lise, öğretmen okulları, yüksek
okullar ve fakültelerle, başta
İstanbul olmak üzere bu okulların
bulunduğu şehirlerdeki öğrenci
yurtlarında adeta 12 Mart 1971 öncesinin
provası yapıldı.
Aşırı solcular herhalde birşeye
güvenmiş, sırtlarını sağlam (!) bir
yere dayamış olacaklar ki epeyden
beri çekilmiş oldukları inlerinden
çıkarak yine boy göstermeye başladılar.
Ama yine her zamanki
kalleş halleriyle göründüler. Bütün
imansızlıklarını, korkaklıklarını
belli ede ede piyasaya çıktılar.
Erkekçe dövüşmek ancak er kişilere,
imanlı, inançlı kişilere yakışırdı.
Bunlar ise bütün bunların
imtihanlarından çok önceleri yapılan
imtihanlar sonunda «Sıfır» numara
almışlardı. Hem Türk Milleti
—Kendi deyimleriyle halk—
hem adalet ve hem de Türk ordusundan
gereken cevabı almışlardı.
Yaptıkları marifetlerin (!) kitapta
ve Kur'an'da ise zaten yeri yoktu.
Yani Allah'ın da en aşağılık yaratıklarıydılar.
Kısacası Türklüğün,
Müslümanlığın ve hattâ insanlığın
yüz karasıydı onlar.
Artık devir değişmiştir. 12 Mart
1971 öncesi ile 1974 yılı arasında
pek uzun bir zaman olmamasına
rağmen ülkücü gençlik çığ gibi
büyümüş, asırlık çınarlar gibi dal
budak salmıştır. Her şeye ve aleyh
teki bütün durumlara rağmen meselâ
bir Tunceli İlköğretmen Okulu'nda
470 ülkücü genç çıkabilmekte
ve bu 470 genç sanki bir
kalpten, bir beyinden idare edilen
bir kişi gibi aynı kararda birleşip
aynı anda hareket edebilmektedir.
İşte ülkücülük ve disiplin budur.
Bu gençler iddia edildiği gibi
hiçbir kimsenin aleti ve oyuncağı
değillerdir, olmayacaklardır da.
Onları anlayabilmek için en az
onlar kadar iman sahibi olmak ve:
«İmandır o, cevher ki ilâhi ne
büyüktür,
İmansız olan paslı yürek sinede
yüktür.»
mısralarmm şuuruna erebilmek
gerekir. Bu şuura ermek ise kolay
değildir. Türk'ü bilmeyenler, şerefli
tarihimizi ve yiğit, kahraman
atalarımızı inkâr edenler ise
hiçbir zaman bu şuura eremeyecekler,
bu şereften nasiplerini alamayacaklardır.
Onlar ancak yatağında uyuyan
ve imanlarından başka silâhları
olmayan masum gençlerin odalarına
girme cesaretini gösterebilirler
ve ancak böyle bir zafer (!)
kazanabilirler... Onların elli bin
kişilik ordusuyla ikiyüzelli binlik
ordulara karşı zafer kazanan Alparslanlar'dan,
Fatihler'den ve
«Bir Türk dünyaya bedeldir»
diyen Atatürk'ten haberleri yoktur.
İçlerinde başka milletlerin ve
onların eşkiyalarmm, gerillalarının
gururunu taşıyan, kendi dinini
ve milliyetini inkâr edenler elbette
bizden değildir ve biz onlara
«Kardeş» olamayız.
Büyük bir aşk
beklemiş oldukları
ve heyecanla
«Af» neticede
Osman OKTAY
istedikleri gibi çıkmadı. Böylece
milletin arzusu bir defa daha yerine
geliyor ve onlar bir defa daha
hüsrana ugruyorlardı. Eğer af
onların istedikleri gibi çıksaydı ne
olacaktı Şüphesiz ki herşeyden
önce ordunun binbir güçlükle ve
fakat bir fedakârlık ve vatanperverlikle
yaptığı, şehitler verdiği
mücadelenin hiçbir önemi kalmayacak,
üstelik ordunun itibarı da
sarsılacaktı. Dışarıya çıkan kızıl
eşkiyalar elbette yine boş durmayacaklar
ve hapishanelerde kurdukları
hayalleri gerçekleştirmeye
çalışacaklar, yeniden kan gövdeyi
götürecekti.
Peki şimdi ne olacak Şüphesiz
boş durmayacaklar. Yayılmaları ve
çirkef fikirlerini gerçekleştirmeleri
için önlerinde en büyük engel
olarak gördükleri ÜLKÜCÜ Türk
gençliğine, Türk ordusuna ve asil
Türk Milleti'nin kutsal değerlerine
karşı saldırıya devam edecekler.
Daha kötü, daha değişik planlarla
karşımıza çıkabilirler. Biz
yine her zamanki gibi devlet ve
hükümet yetkililerinin bunların
karşılarına çıkıp «ARTIK YETER»
diye dikilmelerini bekleyeceğiz. İş
başa düşünce de vazifemizi elbette
yerine getireceğiz. Ülkücüler
her zaman iki yıl önce böyle bir
Haziran ayında aramızdan ayrılan
büyük ağabeyimiz Dündar TA-
ŞER'in dediği gibi «İPEĞE SARIL-
MIŞ ÇELİK» olarak kalacaklar,
gerekirse ipeği yarıp patlayacaklardır.
YARIŞMA: Bu ayın yarışma birincisi
olan yazıyı beşinci sayfamızda
bulacaksınız. Millet ve Dil
konulu yazı yarışmasına ait yazılarınızı
15 Haziran'a kadar bekliyoruz.
BU SAYIDA KONUMUZ: MİL­
LET ve DİN. Bu konuya ait yazılarınızı
da 10 Temmuz'a kadar
bekliyoruz.
2

aşyazı
ettiği şey, bu görevi yapamamış olmak veya
bunu düşünmektir.
Her hareketi; bilerek, düşünerek yapar.
Bir şuur adamıdır. Milletine olan büyük aşkı
uğruna başına gelebilecek her şey, onun için
zevklerin tarif edilmezidir. İnanır ki, ülkücülük
bir yaratılış meselesidir. Onun için, ülkücülüğü
benimsese bile, herkes ülkücü olamaz.
Ülkücü inanışta olmak, ülkücülük için
yeterli değildir. Yaratan böyle istemiştir.
Ülkücü de insandır. Öbür insanlar gibi,
eğlenmek, gezmek, kazanmak, yemek, içmek,
makam sahibi, şöhret sahibi olmak ister. Ama
bir farkla: Bütün bu isteklerde kendisi ikinci
plândadır. Önde ülküsü vardır. Bir yol kavşağında
o tercihini böyle yapmıştır. Kendisinin
değil, etrafındaki insanların, milletinin meseleleri
ilk plâna geçmiştir.
• • •• •• ••
ÜLKÜCÜNÜN
SORUMLULUĞU
Sadi SOMUNCUOGLU
Ülkücü toplum içinde öncüdür. Toplumun
yolunu açar. Her türlü kahrı, sıkıntıyı,
omuzlar; felâketler, ızdıraplar onun göğsünde
söner. Bir projektördür, hedefe giden yolu
aydınlatır. Kötülüklerin önüne geçer; iyiyi,
güzeli, sevgiyi, asil olanı temsil eder. Hayatı
milleti içindir. Bedel istemez. Görevini yaptığına
inanır. En büyük felâket diye kabul
Ülkücünün şahsiyeti bu ölçüler içinde olgunlaşmıştır.
Bugün etrafımızı saran ülkücüler
ordusuna bakarak, hepsinde de sayılan
özellikleri aramak gibi bir hataya düşülmemelidir.
Tek kelimeyle, onlar, ülkücü olmak
üzere yola çıkmışlardır. Bu mukaddes yolun,
millete öncü olabilmenin gönüllüleridirler.
Bir gün ülkücülük mertebesine ulaşacaklardır.
Ama, kimi yarın, kimi ölmeden bir gün
önce... Bazıları için belki de hiç... Ne var ki
hepsi de ülkücü olmak için yola çıkmışlardır.
Bu, çok şeydir.
Ülkücünün sorumluluğunu tarife hacet
kalmamıştır. O rahmetli Remzi Oğuz Arık'm
dediği gibi, «Bütün bir ömrü ceplıedeymlş
gibi» yaşayan kimsedir. Cephedekilerin, hesapları
tektir. Düşman üzerine varmak. Milletin
yolunu açmak. Tarihin karanlıkları içindeki
şan ve şerefle dolu günlerin aydınlığa
çıkmasını istemek. Bugünün ve geleceğin de,
tarihe şerefli ve şanlı geçmesini temin etmek.
Ülkücü ömrü boyunca cephededir. O halde
cephedeki insanın sorumluluğundadır. Küçük
ve gündelik düşünceler, hesaplar, büyük
ve mukaddes hedeflerle yer değiştirmiştir.
Ülkücü kâra değil, sorumluluğa taliptir.
3

ı
ANARŞİ BAŞLADI
Son günlerde meydana gelen
olaylar ve solun bütün vahşetiyle
yine kendisini gösterebilme
provalarına girişmesi yurt sathında
büyük üzüntüyle ve tepkiyle
karşılanmıştır. Çıkarılan olaylar
önümüzdeki günlerde yfine eski
eşkiyalık döneminin sahneleneceği
ni gösteriyor. «Af» bekleyen fakat
umduklarını bulamıyanlar şimdi
ateş püskürüyorlar. Korkarız ki
bu ateş püskürmeler yeni felaketler
açacaktır. Hükümet yetkililerinin
de bunlara karşı müsamahalı
davranması iyice şımarmalarından
başka hiçbir işe yaramamıştır.
Her ne kadar komünistlerin
de affedilmesi «Halkın isteği»
olarak zihinlere yerleştirilmek
istenmişse de affın meclisten
çıkan şekli büyük 1 sevinç
yaratmış ve bilakis halk kendi
kutsal değerleriyle alay eden,
kendisine ait ne varsa yakıp yıkan
kızıl eşkiyalarm affedilmemesinden
son derece memnun olmuştur.
Bütün hükümet yetkililerine
ve Cumhurbaşkanımıza gelen
binlerce imzalı dilekçeler bunun
en açık delilidir. Komünistlerin
affedilmesi için gönderilen
dilekçeler ise sadece düzmece şeylerdir.
Bütün bunların yanısıra Türk Mil
le

İ GÜZEL YAZλ Yarışması Birincisi
A. İsmail TEVFIK
Ortadoğu Teknik Üniversitesi
ANKARA
KÜLTÜR MÜCADELESİ
Kültür emperyalizmi ile mücadele
şeklini belirlemeden önce,
bir Türk milliyetçi - ülkücü olarak
«Kültür» ve «Kültür emperyalizmi»
kelimelerinin temsil etmekte
olduğu kavramları kısaca özetlemek
isterim. Kültür, nesilden
nesile aktarılan bilgiler, inanışlar
san'atlar, ahlaki ve hukukî değerlerin
bir ifadesidir. «Kültür emperyalizmi»
ise; bir milletin kendi
kültürünü diğer milletlere benimsetmek
amacı ile her çeşit basın
- yayın vasıtalarını ve diğer
vasıtaları kullanarak açık ya da
sinsi bir şekilde yürüttüğü her
çalışmalara denir.
Bizler Türk milliyetçi - ülkücüleri
olarak tarih boyunca süregelen
«Milletler mücadelesi» nin
cephelerinden birisinin de kültür
cephesi olduğunu biliyoruz. Yine
bilmeliyiz ki ancak milli kültürümüzün
şuuruna vardığımız zaman
bu «Kültür cephesi»nde imanlı bir
nefer olarak çalışabiliriz. O halde
kültür emperyalizmi ile mücadelede
başta gelen şart budur:
Kendi öz kültürümüzü sinemizde
yerleştirmektir.
Bü nasıl olacak
İnsanoğlunun yaraltılaşmda
olduğu içindir ki bu şuurlanmadan
önce bir «Taklit» dönemi geçiriyoruz.
Büyüklerimizden, içinde
yaşadığımız Türk toplumundan
Kopuk olmadığımız, olamayacağımız
için önce kendi kültürümüzü,
yani Türk Milleti'ne has bilgileri,
inanışları, ahlaki ve hukuki değerleri
taklit ederek öğreniyoruz,
alıyoruz. Daha sonra bu taklitler
giderek tahkik (Araştırarak öğrenme)
safhasında tamamen şuurlu
bir biçim alıyor. İşte bu tahkik
safhası ülküdaşlarımız, genç arkadaşlarımız
için büyük önem taşır.
Çünkü bundan önceki taklit safhasında
bilerek ya da bilmeyerek kültü
remperyalizminin etkisinde kalıyoruz.
Tahkik, bu tesirleri tanıyıp,
seçmek, ayıklamak safhasıdır.
Kültür emperyalizmi bir bakıma
kaleyi içten fethetmektir. Yakın
tarihimizde milletçe bunun acı
örneklerini görmüşüzdür. Meselâ,
Amerikan Kollejinde okumuş olan
Halide Edib, tamamen Amerikan
kültürünün bir kuklası olarak - Sivas
kongresinde - «Amerikan Mandası»
denen esareti, Mustafa Kemal
Ataıürk'e '.eklif edebilme cür'etini
ve sefilliğini gösterebilmiştir.
Bir diğer örnek de komünist vatan
haini Nazım Hikmet'tir. Komünist
emperyalizmin uşağı haline gelmesi,
Rusya'ya kaçtıktan sonra «Beni
Stalin yarattı» diyebilecek kadar
ileri gidebilmesi, komünist kültürünü
benimsemesinin sonucudur.
Daha da canlı bir örnek olarak
yurdumuzda yabancı dille eğitim
yapan liseleri ve kollejleri
alabiliriz. Bu lise ve kolejlerden
mezun olanlarda, kültür emperyalizminin
korkunç tahribatını, yıpratıcı
izlerini, daha ilk etmasta görebilirsiniz.
Halen öğrencisi bulun
duğum Ortadoğu Teknik Üniversitesi'nde
de yabancı dil ile (İngilizce)
eğitim yapılıyor ve biz kültür
emperiyalizminin ne belâlı bir tehlike
olduğunu görüyoruz. Zaten bu
konuda yazı yazmamın sebebi de
budur.
Şu satırlara kadar belki de a-
sıl konuya «Kültür emperyalizmi
ile mücadele» ye fazlaca yer veremedim.
Kültür ve kültür emperyalizmi
tanımlarında böyle bir a-
çıklığa gerek duymam; bu tehlikeye
karşı, mutlaka ve mutlaka
mücadele etmenin zaruretini iyice
ortaya koyabilmek içindir.
Şüphesiz kültür emperyalizmi
ile mücadelede en büyük güç,
bir gün mutlaka kurulacak olan
Milli Devlet Güçlü İktidar olacaktır.
Ancak, bugünün şartlarında
yapılabilecek mücadele şöyle olabilir
:
Acilen bu tehlikenin şuurunda
bir Kültür Bakanlığı kurulmalıdır.
Kurulan Kültür Bakanlığı Milli Eği
tim Bakanlığı ile sıkı bir işbirliği
yaparak;
a) Türk kültürünün - Yukarıda
belirten kapsamıyla - eğitim ve
öğretim kurumlarımızın her kademesinde
şuurlu bir şekilde telkinine
ve öğretilmesine gayret edilmelidir.
b) Dış Türkler'in varlığı yetişmekle
olan gençlikten gizlenmemelidir.
Daha elli yıl öncesinden
kalan haklarımız ve tarihi iddialarımız
kararlı bir şekilde savunulmalıdır.
Türkiye dışındaki «Esir
Türkler» ile kültürel ilişkilerimizin
arttırılmasına çalışılmalıdır.
c) Yurdumuzdaki azınlık okullarında
sadece yabancı uyrukluların
ve azınlık gruplarının öğrenim
yapmasına izin verilmeli veya bu
okullar kapatılmalıdır. Zira dost
bildiğimiz bize dost olarak tanıtılan
nice memleketlerdeki uygulama;
Türkçe okulları kapatmak,
Türkçe derslerini bile porgramlarmdan
çıkarmak olmuştur.
d) Türk kültürünün tanıtılması
için çok kısıtlı imkânlarla
faaliyet gösteren «Türk kültürünü
Araştırma Enstitüsü» ne çok daha
geniş mali imkânlar sağlanmalıdır.
Genç ülkücü arkadaşlarıma
ve kardeşlerime diyeceğim odur ki
«Kültür emperyalizmi» çok müthiş
bir silâhtır. Bizim Türk milliyetçi
- ülkücüleri olarak görevimiz,
bu silâhı büyük Türk Milleti'­
ne karşı kullanan ve kullanacak
olan gafillere karşı uyanık bulunmak
ve şuurlu bir mücadele sürdürmektir.
Türklük şuuru ve gururundan
İslâm ahlâk ve faziletinden yoksun
kalan zavallılar kültür emperyaliz
minin tesiriyledir ki «Ho enimin»
diye tempo tutacak kadar
soysuzlaşmışlar ve ahlâksızlaşmış
lardır.
Kırım'da, Rodoplar'da, Batı
Trakya'da, Azerbaycan'da, Kıbrıs'-
da, Kerkük'de, Türkistan'da... katliamlar
yapılırken Vietnam'a ağıt
düzebilmişlerdir. Bu felaketin hazırlanmasında
«Kültür emperyalizmi»nin
payı büyüktür. En büyük
tesellimiz yüz milyonluk güçlü, bü
yük Türkiye ülkümüzün gerçekleşeceği
güne hergün biraz daha
yaklaşmakta oldugumuzdur .
5

Alper AKSOY
mek Tanrı'ya karşı gelmektir. İşlenmiş bazı suçları
Türk kağanları affedebilirler ama, töreye karşı
gelenin cezası ölümdür. Töreyi bozan kağanın
babası, kardeşi bile olsa ölmelidir ve öldürülmüştür
de... Devlete karşı işlenmiş bir suçu affetmek
Türk töresinde yoktur.
Hun Kağanı Tuman Han bir cariyesinin sözüne
kanarak baş hatundan doğma oğlu Mete'yi kağan
yapmak istemez. Törelere göre kağanlık Mete'
nin hakkıdır. Töreyi bozduğu için; Mete, babası
Tiuman Han'ı öldürür.
Göktürk Kağanı Mohan Han'ın savaşçılığı ve
idareciliği ile ün salmış bir oğlu vardır. Çocuk
baş hatundan doğma olmadığı için töreye göre kağan
olamıyordu. Mohan Han töreyi bozmayarak
savaşçı oğlunu kağan yapmamış ve ölürken şöyle
konuşmuştur. «Bir evlatla baba arasındaki bağ
hiçbir şeyle karşılaştırılmaz ama, ne yapayım ki
aramızda töre var.»
Oğuz Han'ın babası bir türlü hak dinini kabul
etmiyor ve Tanrı yoluna girmiyordu. Oğuz Kağan
Destanı'nda bu durum şöyle yargılanır :
«Oğuz ile babasının arasına girilmez,
Mayasıdır kağanın, Türk töresi geçilmez.»
İşte Osmanlı saltanatı... Kanuni öz oğlu Mustafa'yı
katlettirdi. Yavuz, kardeşi Korkud Sultan'ı
devletin geleceği tehlikeye girmesin diye feda etti.
Murat Han oğlunun gözlerine devletin bütünlüğü
uğruna mil çektirdi.
Töre'nin ayakta kalması için kardeşini, oğlunu,
babasını feda eden Türk kağanlarının, Türk
padişahlarının asil hareketlerinden sadece birkaç
örnektir bunlar.
Her Türk gencinin atalarının bu asil hareketlerinden
alacağı dersler ve çıkaracağı sonuçlar
vardır. Bunlar bizim için birer gurur sayfaları,
soylu millet oluşumuzun en canlı delilleridir. Bilhassa
günümüz Türkiye'sinde olayları değerlendirirken,
bizi yöneten idarecilerin hareketlerine bir
sıfat biçmek için bu gurur sayfalarına göz atmak
ve aradaki ayrılıkları iyice görmek gerekir.
Türkler'de töre devlettir ve devlet kutsaldır.
Töreye hürmet Tanrı'ya hürmettir, ona karşı gel-
Töreye hürmet Tanrı'ya hürmettir demiştik-
Türkler devlet nizamının Tanrı tarafından kurulduğuna
inanırlardı. Ka§an, Gök Tanrı'nm bir
vekili sayılırdı. Onun için töreler Tanrı yasaları
sayılır ve devlete karşı işlenmiş suçlar Tanrı'ya
karşı işlenmiş kabul edilir ve affedilmezdi. Ve
affedilemez de...
Türkler, tarih sahnesinde 16 büyük devlet
kurmuş tek millettir. Türkler'inki kadar köklü
bir kültüre sahibolan başka bir millet yoktur.
Acaba bütün bunlarn sırrı nerededir Bu sorunun
tek cevabı vardır : Türkler, töreli bir millettir.
Nerede töre varsa orada teşkilatlanmış bir toplum
ve güçlü bir devlet var demektir. Türk kelimesi
de «Töreli», «Töre sahibi» anlamına gelmektedir.
16 büyük devlet kurmanın, tarihin en büyük
milleti olmanın sırrı işte budur.
Türk devletleri Türk töresi ile yönetildiği
çağlarda daima gelişmişler, ne zaman ki töreler
unutulmuş, işte o zaman gerileme başlamıştır.
18. yüzyıl, Türklüğün gerileme çağıdır. Çünkü,
yürürlükte olan Türk töresi değildir. Hâlâ da geriliyoruz.
Çünkü törelerimiz yıkılıyor, bir zamanlar
kutsallığına kimsenin el sürmediği devlet kapısı
şimdi; eş dost kayırma yeri oldu. Devlete karşı
gelen babasını bile öldüren kağanlar yok ve tam
jtersi onları kayıran, mükafatlandıran töneticiler
var. Adı «Töre sahibi» olan bu millet töreler
çiğnenilerek yönetilemez. Artık Türk töresi
devlet idaresine hakim olmalı ve bunu tavizsiz
uygulayan yöneticiler işbaşına gelmelidir. Bundan
başka kurtuluş yolu göremiyoruz.
OKUYUCULARIMIZA
Okulların tatile girdiği bu dönemde
de BOZKURT'un dağıtım, satış ve tanıtılması
ile ilgileneceğinize inancımız sonsuzdur.
Tatil süresince de bizimle irtibata
geçerek yeni temsilciler bulmanızı, dergimize
abone kaydetmenizi dileriz.
Okullarındaki yeni temsilcileri henüz
bildirmemiş olan ülküdaşlarımızm en kısa
zamanda bizi durumdan haberdar etmelerini
rica eder, başarılar dileriz.
BOZKURT
6

TÜRKELi'nden
ESEÎ^ YELLfij}
ŞEHİDİMİN ARDINDAN
O giderken içime bir kara kin
koydular görmemişti belki O, daha
birçok gerçeği. Ama... kızılca beyinlerinin,
kan istedi gözleri. Gelipte
Niksar'ımda Necati'yi vurdular. Ey
ülkümün Niksar'da vurulan son şehidi
: Sen giderken ardından binlercesi
yükseldi. Türklüğün Bozkurtunu
takmıştın da göğsüne, Senin de yavrukurdum
yarınından korktular. Seni
de yavrukurdum şehidlere kattılar.
Sen giderken Baas'm topları
gürlüyordu. Sen giderken Uğrular
Kerkük'ü yakıyordu. Bir tutsak ülke
gibi Ege'de gemilerim, tutsaklık
zincirini denize atıyordu.
Gidiyordu bir şehit, gidecekti yarın
da. Bu kervan yürüyordu ülluisünün
yolunda.
Bir kurşun sıkılır geceye karşı.
Vatanda kızılca yaralar açar. Bir şehit
kan verir çorak toprağa, bir soysuz
vatana kızılca bakar.
Ege'de uzanan sıra adalar, bakıpta
dalarlar Anadolu'ya. Ege'nin koynunda
bir şehit levent, sarılır Niksar'da
şehit yavruya.
Koymadılar Necati'm, koymadılar
seni de. Sen giderken Kerkük'te
sürüyordu tutsaklık. Yine kızıl yurdumda,
kızılca ürüyordu. Mehmed'
imin kanıyla süslediği Bayrağı, ne
yazık ki satılmış yuhalıyordu. Vereceğim
elbette birgün onun dersini.
O kızıl beyinlerin en kızıl köşesini,
dağıtacam otuz kez dağıtaoam ye'-
rinden. Belki yarın bu işler daha da
büyüyecek. Çünkü burada kızıllar
bölüştüler köşkleri.
O giderken içime bir kara kin
koydular. Görmemişti belki de daha
birçok gerçeği. Ama... kızılca beyinlerin,
kan istedi elleri. Göğsünde
rozetleşen Türklüğün yarınından,
korkup' dja Necati'yi Niksar'ımda
vurdular.
Günerkan AYDOĞMUŞ
YASLI KERKÜK
ÖLMEZ - Kerkük
Ana yok, bab'a yok, ne de kardeşim,
Ayrılık çevirmiş kana göz yaşım..
Karalar giymişim yastadır başım,
Benim için al, yeşil biçmek yasağmış.
Çiçekler goncalar solmuş bağında,
Döküyor yaprağın körpe çağında,
Bulağlar çeşmeler Coşan Dağı'nda;
Bir yudum su, buradan içmek yasağmış.
O, siyah gözlünü gördüm vuruldum,
Derindir şu yaram, düştüm yoruldum.
Ne derdim anlattım, ne de soruldum;
Âşık'a bir güzel seçmek yasağmış.
Gönlümden gönlüne köprüler attım,
Gamınla geceler başbaşa çattım,
Duyunca gelirsin yollar bezettim;
Kavuşmak köprüsün geçmek yasağmış.
Kesildi haberim nazlı yarımdan,
Yatmıyor komşular âhu zarımdan,
Bırakıp geçerdim bütün vatımdan;
Yazık ki, dediler: GÖÇMEK YASAĞMIŞ.
TÜRKLERİN ARAZİLERİNE EL KONUYOR
1930 yıllarında Batı Trakya Türkleri'ne ait arazileri
«İlerde ellerinden almak» gayesiyle hazırlanan
bir proje bugünlerde tatbikata konulmuştur. O zamanlar
hazırlanan «İç iskân» projesinde Türkler'e ait araziler
«Devlete ait boş arazi» gösterildiği için Yunanlılar
bugünlerde Türkler'in arazilerine el koymaya başlamışlardır.
Arabacı köyünde başlayan ilk uygulama
ile Türkler'in elindeki arazilere elkonmuştur. Ayrıca,
bugüne kadar devletin arazisini işlettikleri için Türkler'den
astronomik rakamlara ulaşan kira bedelleri istenmektedir.
Bu arada Bekirli köyünde de aynı tarz
tatbikat başlamıştır. İlk etapta 46 Türk ailesinin 500
dönüm arazisi ellerinden alınarak bu aileler açlığa ve
perişanlığa terkedilmişlerdir.
7

Aahmetli Dündar Taşcr Ağabe-
:yimiz, yalnız şuurlu bir milliyetçi
değil, aynı zamanda çağımız Türkiye'sinin
en seçkin ülkücülerinden
biri idi Kaybından duyduğumuz
acıyı asla unutamadığımız ve
arkasında bıraktığı boşluğa gittikçe
büyüyen bir hüzünle baktığımız
Taşer, hiç şüphe yok ki, yaşama.
nın manasım tanıdığı gü'ıden itibaren
milliyetçiliğin en yüksek bir
fikir ve memleketimiz için biricik
kurtuluş yolu olduğuna inanmıştı.
Ama mesleğinin Özelliklerinden Ö-
türü, Türk milli yetçillerinin fikir
ve siyaset sahasındaki çalışmalarına
ancak 1960 yıllarından sonra
katıldı. Böyle olmasına rağmen,
çok kısa bir süre içinde en ön saflara
geçmesinin, nice şöhretleri geride
bırakarak o kadar sevilen ve
sayılan bir «Ağabey» durumuna
DÜNDAR TAŞER'İ RAHMETLE ANIYORUZ
Ülkücü Bir Gençle Sohbetler (5)
TAŞER'İN
gelmesinin bize göre asıl kaynağı,
en ufak bir dünya hesabinin hiç»
bir zaman lekelemediği fflkûeulflğüdür.
Ülkücülüğün başlıca şartı, kendisi
hiçbir şey İstememek, ama
millet dostlarına ve ülkü ortakla,
nna sahip olduklarının hepsini hiç
düşünmeden vermektir. Rahmetli
Taşer, hiç isteyiciliğin küçüklüğüne
düşmemiş, mütemadiyen vermiş,
hep Öyle yaşamıştır. Zekâsının
ışıklı zenginliğini, gönlünün tükenmez
sevgisini, muhteşem tarihimizden
alınan emsalsiz derslerle
beslenmiş engin bilgisini cömertçe
dağıtmanın hazzını tatmıştı. Büyük
hedeflere yönelmenin seçkin
kişiler elinde gerçekleşeceğini, yüce
bir ülküye inananların birbiri*
ni sevmesi, sayması ve küçüklerin
büyükleri dinlemesi şartını hiç
unutmamış, herkese öğretmeğe çalışmıştır.
Gereksiz lâf ebeliklerinden,
haklılık üstüne uzun nutuklar
çekilmesinden hiç hoşlanmazdı.
Herbırini öz yavrusu gibi sevdiği
ve esirgediği gençlere: «Belki yanlış
düşünüyorum. Ama, madem ki
ben istiyorum, böyle yapacaksınız!..»
dediğini çok duymuşumdur.
Gayesi elbette ders vermekti; Türk
töresine göre son kararın nasıl alınacağını
Öğretmekti. Nitekim kendisi,
«Alparslan Türkeş'in yanlışı,
benim doğrumdan üstündür!...»
diyebilecek bir faziletin temsilciliğini
yapmıştır.
Rahmetli Dündar Ağabeyimiz,
milletine ve ülküsüne zarar vereceğinden
şüphelendiği hiçbir işe
başlamadı; ama yaptığı her işin
Büyük Türk milliyetçisi, ülkücü Türk gençliğinin
değerli ağabeyi Dündar TAŞER 13 Haziran 1972 günü
Ankara'da bir trafik kazası sonucu vefat etmişti. Aradan
geçen iki yıl O'nu hiçbir şekilde unutturamamıştır. Sohbetlerinde
bulunanlar O'nun vefatından sonraki sohbetlerinde
de hep «Dündar Ağabey'în dediği gibi...», «Dündar
Bey şunu ne güzel söylüyordu...» gibi sözlerle O'nu
hep aralarında yaşatmışlar, sohbetlerinde bulunmayıp
yazılarım okuyanlar, ya da O'na ait bir hatıra dinleyenler
de hep O'nu misal vennişlerdir .Böylece Dündar TA­
ŞER bir «Ağabey», bir «Türkmen Ağası» olarak kalmış
ve böyle olarak halen aramızda yaşamaktadır.
Dündar TAŞER'in cenaze töreni 15 Haziran 1972 günü
Ankara'da yapılmış, tabutu O'nun çok sevdiği ve «ipeğe
ÜLKÜCÜLÜĞÜ
doğru olduğunu da hiç bir zaman
Öne sürmedi. 27 Mayısla' ilgili • bir
hatırasını, daha doğrusu hiç unutamadığı
bir hayal kırıklığını bir.
kaç defa dinledim; «Dündar Taşer-
'in Büyük Türkiyesi» acundaki değerli
eserin sahibi Z.N. dostumuz
da kitabına almış. Siyaset dünya,
sındaki ilk uyanışını şöyle anlatmıştır:
«1960 hareketinde biz, on
seneden beri propagandası yapılan
Anayasa değişikliği ile birşeyler
yapılacağım, bir ilerici hamleye
vücut vereceğimizi sanıyorduk. İtiraf
edeyim ki, ben de bu telâkkide
idim. Herhalde iyi bir Anayasa
yapılırsa, ileri memleketlerin seviyesine
gidilebilecek bir yola gireriz
sanıyordum. Bu telâkkiyi kınamayın.
Çünkü, bizim münevverimizin
umumi kanaati budur. Bir
ileri Anayasa'ya sahip olursak, büyük
devletlerin seviyesine geliriz
zannı, hâlâ aydınlarımızın ekserisinin
düşüncesidir. Bu garip oyuncakla
oynayıp duruyoruz. Bunun
içindir ki, 1960 hareketinin ertesi
günü İstanbul'dan bir profesörler
heyetini davet ettik. Onları hürmetle
ve ayakta karşıladık. Gelir
gelmez; «Aç olduklarını söylediler»
Biz de açtık. Ama yemeği düşün,
memiştik. Hemen yemek getirttik.
Yediler. Hatta o sırada Cemal Faşa,
«Ben de açım çocuklar!» dedi
ve onların en büyüğünün önünden
artan yemeği yedi. Onlara karşı
böyle bir hürmetle dolu idik. Bu,
ne de olsa an'anelerim izden gelen
bir şeydi. Ümeranın ulamaya hür.
meti gibi idi. Türkiye'de çok şey
değişmişti ama, değişmeyen böyle
,m " 1 " 1 " *»»*»*"«»'»»lMMH.,,Vmi„mMtl „„„„..,.,«..„»...,».. „,M, m....».".,..
Sarılmış Çelik» dediği ülkücü gençlerin omuzlarında tasinmişti.
Dündar TAŞER'in dava arkadaşı ve MHP Genel
Başkanı Alparslan TÜRKEŞ, O'nun mezarı başında bir
konuşma yapmış ve özet olarak şöyle demişti:
«Dündar Taşer büyük bir Türk milliyetçisi, eşsiz bir
insandı. O, hiçbir zaman şahsi menfaat peşinde koşmamış,
eline çok fırsatlar geçtiği halde daima milletin, vatanın
menfaatini düşünerek kendi şahsi menfaatlerinden feragat
etmiştir Emanet olan davayı beraber omuzlamış, yola beraber
çıkmış ve buraya kadar beraber gelmişti*. Bundan
SüÜ °'T y ° 1Unda y^Materce dâva arkadaşı olarak bekeceğiz
bam * 1 mUtIaka *«* gömterirı e Ve
ee-
Altah^ıîS
•anan rahmet eylesin.»
^
XÜPkmen
***... Nûr içinde yat
Galip ERDEM
Ier de vardı. Yemeklerini yedikn
sonra «Bize bir Anayasa yapın»
Cifinde bulunduk. Onlar: «Na-
XbirAnayasa istiyorsunuz» diye
v-fluiar. İşte bu sual beni İntibaha
rttirioi cümle oldu. «Nasıl bir A-
* vasa istiyorsunuz» Allah, Allah
benim istediğim mi Anayasa ola-
•ak Öyleyse size ne lüzum var
Osman Gazi'nin kurduğu devlette
b^yle olmamıştı. O zamanın hu.
imkçulan ve uleması «Kanun sein
istediğindir!» dememişlerdi.
Aks| net «Sen şunu yapabilirsin,
sunu yapamazsın; şu senin selâhivötin
dahilindedir, şu değildir; şu
İşenin yapmakla mükellef olduğun
lîydir ve vazifendir. Şuna ise haklan
ve selâhiyetin yoktur!» demişlerdi.
«Devleti hukuka tabi, hukuk
la mukayyed'in, sonları arzularıyla
değişmeyen hukuk prensiplerine
ağlamışlardı» gibi düşünceler bir
anda kafamdan geçti ve artık o
defteri kapadım. Sonra, «Efendim,
Guetemala Anayasası yok; efendim,
Kostarika Anayasası elimizde
değil; efendim, Uruguay'ınla de
mevcut değil (!)» dediler. Suallerine
bir de «Şimdiye kadar ne ile
meşguldünüz Madem ki meşgul
değildiniz, ne için ve neye göre
Anayasa tadili ve tebdili istediniz
Neden çarşaf gibi beyanatlar verdiniz
Niye ümitleri bu noktaya
bağladınız» istihdamları eklendi.»
İtiraf edilen hata gösterilen büyüklüğün
yanında nasıl da cüce
kalıyor! İşte bir «Türkmen Ağası»
nın mert seciyesi ve işte sahici
ÜLKÜCÜLÜK.
Nûr içinde yatsın.
Dündar TAŞER (1925 — 1972)
TÖRE
Yasemin TAŞERpj^ıma/
Ak süt emer yiğitler,
Töremizde yazılı
BOZKURT'u sevmez İtler,
Töremizde yazılı.
Cenk, erlere düğündür,
Korkak için, ölümdür,
Şehitlik kutlu ündür;
Töremizde yazdı.
Başbuğ önünde durmak,
Dokuz kerre diz vurmak,
ÜLKÜ ile yoğrulmak;
Töremizde yazdı.
Mert olur Alp'in işi ,
Serttir, Türkmen gidisi,
DÜNDAR denen bir kişi;
Töremizde yazdı.
Mevlüt YILMAZ
HORYATLAR
-Dündar Taşer Beğ'in Aziz Ruhuna-
Dün dardı.
Bugün geniş; Dün dardı.
Ülkü uğruna şehit.
Ülkü başı Dündar'dı.
Taş erdi.
Dün uyanık bir erdi.
Bugün makberde yatan,
Dünkü yiğit Taşer'di.
Taş erdi.
Yollar açan bir erdi.
Dün rahmete kavuşan,
Türkmen Ağam Taşer'di.
Coşkun PQLAT

Sinan NACAK
Haydi yiğit, haydi yeni akma,
Ülkümüzün cihan varsın farkına.
ŞEHİTLER TEPESİ
BOS DEĞİL
diye başlar destanımız. Tarihinin her devresi, her
sayfası altın harflerle yazılmaya değer, kahramanlıklarla,
destanlarla dolu bir millet. Türk! Asırlarca
cihan hakimiyetini elinde tutan, Avrupalı'
mn çocuklarını «Türkler geliyor!..» diye korkuttuğu
devirlerin bize kadar gelen gururu...
Nasıl başladı tarihimiz Bu nasıl tarih ki altın
harflerle yazılmaya değer Bu ml'llet r\asıl
böyle yükseldi, düştü, yine yükseldi Bunların,
uzun uzun muhasebesini yapacak değiliz. Biz diyoruz
ki; bütün bunların sebebi, başlangıcı, bitişi,
tekrar başlayışı sihirli bir kelimede gizli : ÜLKÜ.
İlk çağlar... Ortaasya'da bir kutlu yer. Bir
kutlu dağ. Ve bir Başbuğ. Subaylarına, evdeşlerini
oklama emri veriyor. Çoğu gözünü kırpmadan
bu emri yerine getiriyor. Emre uymayanlar, aynı
şekilde oklanıyor. Niçin yapılıyor bu Bir sadizmin
sonucu mu Hayır! Bu, bir ÜLKÜ SAVAŞI'na
hazırlanmanın başlangıcı. Ne o ülkü Çin'i, Avrupa'­
yı, kısaca her yeri Türk Cihan Hakimiyeti Mefkuresi'nin
sınırları içine sokmak...
Sene 1071... Malazgirt ovası. Doğan güneş,
bir kutlu savaşı görmenin mutluluğu içinde, Bir
tarafta ellibin, bir tarafta ikiyüzelli bin. İki taraftan
biri kazanacak. Ve kazanan Anadolu'ya sahip
olacak. Nedir maksat Sadece Anadolu'ya sahibolmak
mı Nedir ellibini ikiyüzelli bine karşı
çıkaran kuvvet Cihan hakimiyeti, ak topraklara
sahibolma ülküsü...
16. yüzyıl. Avrupalı'nın kendisinden «Grand
Senyör» diye bahsettikleri Kanuni. Almanya ortalarına
kadar at koşturan, viyana kapılarına dayanan
hükümdar. 80 yaşında bile Zigetvar önlerine
sefere çıkan ve orada vefat eden padişah. Nedir
Kanuni'yi bu ihtiyar yaşında sefere çıkartan
güç Aynı ülkü.
Ve, ondan sonra bir çöküş. Zevk, sefahat alemleri,
acı bir son. Bunun sebebi de tek kelime :
ÜLKÜSÜZLÜK...
Zamanımıza gelelim... Ülkü denen sihirli kelime
aynı şevk ve heyecanla yine kalpten kalbe
dolaşıyor mu
Buna, «Maalesef» demekten başka çaremiz
yok. Evet maalesef. Her türlü değerli erdemin bir
yana bırakıldığı, iffetin yerini iffetsizliğin aldığı,
ahlâkim yerine ahlâksızlığın, efendiliğin yerine
riyakârlığın geçtiği bir devir. Midesinden başka
şey düşünmeyen, bu memleketin kaymağını yiyip
o kaymağı meydana getiren milleti hor görenlerin
köşebaşlarını tuttuğu bir devir. Geçmişine küfreden,
Batı'yı hayranlıkla seyreden, Monte Karlo'yu
görmeyenleri beğenmeyip, Paris'ten giyinmeyenleri
«Yobaz» olarak niteleyen insanlar... Ve nihayet
milli ülkülerine ters düşüp, kurtuluşu yabancı
ideolojilerde arayanlar.
Vs» bütün bunların arasında ayakta durmaya
çalışan bir millet. Milyonlarca şehit kanıyla sulanmış
bir vatan. Turan'm bir parçası. Yaşaması
elzem olan bir kutlu yer... Ve bu kutlu yerin erleri,
ülkücüleri... Ülküleri, ülkülerinin başını çeken
büyükleri sayesinde okul denen fabrikalardan
Allah'a şükür «İmalat hatası olarak!..» çıkanlar.
Uykuyu, rahatı düşünmeden; atalarına, bu topraklama,
yarma lâyık olabilmek için birbirlerine
sevgi bağı ile bağlanıp yabancı ideolojilerin her
türlüsüne karşı savaşa koşanlar. Cehalete, karanlığa,
tembelliğe, fakirliğe, nemelâzımcılığa karşı
döğüşenler.
Evet, «Haydi yiğit haydi yeni akına» diye başlamıştı
destanımız. İmamoğlu'da bu akıncılardan biriydi.
Tepeden tırnağa vatan ve millete hizmet aşkıyla
doluydu. «Haydi yiğit, haydi yeni akına»
derken, bu milletin özünden çıktığının gururunu
duyuyordu. Milletini asalaklardan kurtarmak için
çalışıyordu. Komünist bir düzen getirmek istiyenlere
karşı savaşıyordu. Akıncı bir Bozkurt'tu O.
Ama komünistlere göre suçluydu. Hem de çok.
Çünkü O, yukarda saydığımız meziyetlere sahipti.
Bu ise onların işine gelmezdi. O bir engeldi. Öyleyse
yıkılması lâzımdı...
Yusuf İmamoğlu, 8 Haziran 1970 günü İstanbul
Edebiyat Fakültesi'nin, kendi okuduğu okulun
salonlarında kızıl kurşunlarla vurularak şehit oldu,
bir dağ gibi düştü. Gözünün önünden köyü,
ailesi, ülküdaşları geçti...
Komünistlerin suç olarak kabul ettiği şeyler
aslında O'nun, hepimizin yaşama gayesiydi. İmamoğlu,
o büyüklük içre atalarının yanına giderken
komünistleri tir tir titretecek bir bakış fırlattı.
Sanki o bakışlar şöyle haykırıyordu : «Unutma-,
yın. Biz, bir ölür' bin diriliriz.»
10

Sadık KEMALCGLU
Dün ile bugün arasındaki fark; sadece cihangirliğimizi kaybetmiş,
.. ,. iktisaden geri kalmışlığımız değildir. Dün ile bugün arasındaki fark;
DÜNKÜLER
teknik ilerlemesinin sonucu olan bir takım normal değişmeler değildir.
Dün ile bugün arasındaki fark; bozulmuş, yoğunlaştırılmış bazı değer öl-
•JJ-JTf-,f,»T-rr-irv T" , T» çülerimiz değildir. Dün de kötü insanlar ve kötülükler vardı, bugün de
" U VX U İN J\. U JLxll\ var. Dün de gafiller, aptallar vardı, bugün de var. Nisbetçe büyük bir
fark olduğu kanaatmdaysanız yanılıyorsunuz. Bugün de iyiler ve iyilikten
yana olanlar var; eskiye nispetle sandığınız kadar fazla azalmış da
değil.
Peki, mesele nedir Sebebi, neticenin yerine koyup yanılanlarm düştüğü hataya düşmeyelim.
Cemiyette bir bozulma yok, tek tek fertlerde var. Daha doğrusu kötüler ve kötülükler şekil değiştirirken,
aşırılaşırken, çağdaşlaşırken (!) iyiler ve iyilikler yerinde saymıştır. Kötü, sayıca çoğalmak yerine
kalite (!) bakımından matluba (!) uygun olma ğa yönelmiş ve yüreklenmiştir. İyiler, matluba uygunluğu
yerinde saymak sanarak susmuş hatta kor kaklaşmışlardır. Dünya görüşü ne olursa olsun,
manzara budur ve mesele cemiyet değil, ferttir, fert teki zihniyettir.
KARŞILAŞTIRMA
İşte tezimizin oturduğu fikre ait basit bir mukayese... Sonunda tez hakkındaki hükmü siz veriniz.
Dün, «Doğulu muyuz, değil miyiz» münakaşası vardı. «Doğuluyuz» diyenler çoğunluktaydı. Hangi
doğuyu anlıyorlardı acaba Bugünküler, «Batılı mıyız değil miyiz» münakaşası ile meşguller ve
hem «Batılıyız» diye bağırırlar, hem batıya küf rederler. Açın okuyun gazeteleri, dergileri ve bu
hükmün yanlışlığını söyleyen bir yazı getirin. Peki, bunlar «Batı» deyince ne anlıyorlar acaba
Dünkü Batı'cılar, Batı'yı dilimize soktukları birkaç Fransızca sözden, yaşayışımızda sırıtan hareketlerden
ibaret sanmışlardı. Bugünkü güruh, dil de ve davranışta «Kendine benzememe» yarışını
kazandılar. Yalnız birinciler mazur sayılabilecek bir saflık ve ilklik taşıyorlardı. İkinciler şuurlu
hainlerdir.
Dünküler, dünyanın cenneti İstanbul'da boğu lup, «Hayat-ı muhayyel»lere sığınıp, ruhsuz bir
ekzotizmi çamlıklarda faytonlarda gözü kapalı ya şamışlardı. Bugünküler, çağın «Bunalım» edebiyatını
dilinden düşürmeyen bir ruh anarşizmi içinde 1er. Birincilerinki affedilir cinsten bir serserilikti,
ikinciler, bu «Bunalım ve eylem» edebiyatını hainliklerinin geTçekleşmesindeki «Biçimsel aşamalar»-
dan biri olarak görmektedirler.
Dünkü münevverler, medeniyete Çamlıca'dan, Tepebâşı'ndan methiyeler döktürüyorlar fakat Türk
insanına küfretmiyorlardı. Bugünkü (Küstürülen) aydınlar, «Devrim» ve ilericiliğe övgüler yazıyor ve
bu arada «Yobaz», «Gerici», «Uyanmamış» dedikleri insanımıza ağızlarından lâğım akıtıyorlar.
Dünküler, hiç olmazsa köylüyü ve köyü -Ta nımadıklarından- anmazlardı. Bugünküler birkaç
«Mahut»un hezeyanlarından tanıdıkları köye ve köylüye toprak dağıtmaya çıkmışlardır. Dünküler
cehaletlerinden dolayı mazur, bugünküler gayrisa mimi birer haindirler.
Dünküler; tercüme eder, adapte etmeye uğraşır fakat uygularken milletin varlığını düşünürlerdi.
Bugünküler Pekin'de, Moskova'da, Doğu Berlin 'de yazılanları olduğu gibi tercüme etme başarısının
yanma «Halk için halka rağmen» uygulama gayretini eklediler. Birinciler Fransızca öğrenmiş
tercüme budalaları idiler. İkinciler «Ne yapmalı», «Savaş Anıları», «Gerilla Nedir» cinsinden çevirilerini
uygulamaya kararlı hainlerdir.
Dünküler, Batı'ya ait bir özellik diye sakalla rını günde iki defa traş ediyorlardı. Bugünküler,
Che Guavera, Kastro tipli sakalları, cinsiyetini ak settirmeyen saçları ile, ne doğuya, ne batıya benzemiyorlar.
İnsana bile benzemediklerinden bunlar iğrenç, birinciler zavallıdırlar.
Dünkü kızlar, birer şiir, kadınlar birer beste idiler. Bugünkü kızlar (!) ve kadınların, şiirden
ve besteden başka her özellikleri var; şiiriyet ve keşfi güç güzellikleri kaybolmuştur. Birinciler
-Kim ne derse desin- matluba uygun ve herşeyiyle güzeldiler; ikinciler çatlasalar da güzel olamayacaklar.
Dünküler, ırki ciddiyetin, samimi bir dürüstlü ğün, ahlâkî bir eğlencenin timsali idiler. Bugünküler,
«Gırgır»m, sahteliğin, ölçüsüz bir eğlencenin sabahında hazineler yitiriyorlar. Dünküler sevimliydiler,
bugünküler «Sev kardeşim» diye bağırma larma rağmen milletimiz sevemedi, sevemiyecek.
SON SÖZLER:
Dün, şehir şehir, kasaba kasaba kozmopolitle rin ve farklılaşmanın örneklerini görebilirdiniz.
Buna rağmen «Fatih - Harbiye» kabuğu içinde, bir birleriyle az çok alakalı nar taneleriydi. Bugünkü
cemiyet bilinçlenmiş (!), uyanmış (!) devrimciler ile gerici, faşist, karşı devrimciler olarak ayrılmış
iki düşman cephedir. Dünküler herşeye rağmen bir birine daha yakın, bugünküler tamamen kopmuşlardır.
Dünküler, yazdıkları çizdikleri, bağırdıkları ça ğırdıkları halde, hiç kimseyi kandıramadan ölmüşlerdi.
Bugünküler hikâyelerini yarıda bitirip geber diler ve geberecekler. Dünkülere millet hayretle
bakmıştı, bugünkülerden iğreniyor.
11

«•
AYLIK ÜLKÜ DERGİSİ
Herşey
Türk için
Türk'e
Göre
Türk
Tarafından
HAZİRAN
1974
GALÎP ERDEM : Taşer'in Ülkücülüğü A. İSMAİL TEVFİK : Kültür Mücadelesi
SADİ SOMUNCUOĞLU : Ülkücünün Sonımluluğu SADIK KEMALOGLU : Dünküler - Bugünküler
DİLÂVER CEBECİ : «Sana Gelirim» HATİCE SEYHAN : Maskeler Düşüyor
OSMAN OKTAY : Arük Yeter M. HACIÖMEROĞLU : Bozkurt Korkusu

Mustafa HACIÖMEROĞLU
tahsilin sonuna kadar nesillerin ruhunu yoğuran
dinamik bir sistem ve mekanizma haline
gelmesini isterim. Bu, devletin hem hakkı,
hem de vazifesidir.
BOZKURT
KORKUSU
Bu vatan Türk vatanıdır. Bu devlet (Türkiye
Cumhuriyeti Devleti) dir. Bu millet Türk
Milleti'dir. Ordumuz Türk ordusudur. Mehmetçik
vatan ve milletin bekçisidir. Gençlik
de Türk gençliğidir. Türklüğü ile iftihar eden,
milletinden kopmamış, milli şuur sahibi Türk
genci elbette milli değerlere bağlı kalarak milli
sembollere sahip çıkacaktır. Dolayısıyla da
Türklüğün milli bir sembolü olan BOZKURT'u
başına taç yapacak, rozetini de iftiharla göğsüne
takacak, gerekirse uğrunda kanını ve
hatta canını da feda edecektir.
Bu ruh ve şuur ana kucağında ninnilerle
beşikten, aile ocağından başlayarak verilecek,
ana okulu, ilkokul, ortaokul ve lisede devam
edecek .üniversitede milletin milli reaksiyon
kabiliyetini temsil ederek açık ve gizli Türk
düşmanlarına gereken dersi verecektir. Çanakkale
zaferi bu ruhla kazanılmış, Kuvay-ı
Milliye'yi bu ruh yaratmış, milli mücadeleyi
bu ruh kazandırmış, vatanı bu ruh kurtarmışiîim
isteyiniz» demiştir. Bir Türk milliyetçitır.
Peygamberimiz : «Beşikten mezara kadar
si olarak hem ilim arayacağız, hem de milli
ruh ve şuurdan ayrılmayacak, bu ölçüye göre
hareket edeceğiz. Ve ben bir Türk milliyetçisi
olarak Milli Eğitim Bakanlığı'mn sadece
tamimlerle kalmayıp; ana okulundan yüksek
Son zamanlarda Türkiye'de bir (Bozkurt
korkusu) ve buna dayanan bir de haince
(Bozkurt düşmanlığı) başlamıştır. Oysa «Korkunun
ecele faydası yoktur.» Bozkurt'tan, yakasında
Bozkurt rozeti taşıyan Bozkurt ruhlu
milliyetçi Türk gencinden kim korkar
Ben, Moskof ajanlarının korktuğuna bizzat
şahid oldum. Cibilliyeti bozuk olup içinden
.kendini Türk hissetmeyen maskeli Türk düşmanlığı
yapanların korktuğuna şahid oldum.
Kırk yıllık milliyetçilik hayatımda böyle tiplerin
kırk türlüsünü gördüm.
Türk Milleti'nin gözü önünde hayasızca
«Bozkurt düşmanlığı» maskesi altında Türk
düşmanlığı yapanlara ben, «Cami duvarını
kirleten eceli gelmiş köpekler» gözü ile bakarım.
Vatan haini kızıl çakallar 23 ülkücü Bozkurd'u
şehid ettiler. Yeryüzünde yüz milyon
Bozkurt vardır. Her Türk bir Bozkurt'tur.
Bozkurtlar'm kökünü, Ergenekon'dan bu yana
Çin'in, Moskof'un ve bütün Türk düşmanlarının
tarih boyunca yaptıkları kahpece hileler,
pusular, katliamlar, iç ve dış düşmanların
bıkmadan, usanmadan yaptıkları gizli,
açık suikastlar bile kazıyamamıştır. Türk
dünyasında şehid edilen bir Bozkufd'un yerine
milyonlarca Bozkurt doğacak. Bir gün gelecek,
yeryüzündeki bütün Türkler Bozkurt
şuuruna erecek, Bozkurt olacak! O zaman içteki
ve dıştaki bütün Türk düşmanlarının kökü
kazmacaktır. Bozkurt'tan korkanlar ve
Bozkurt'a düşman olanlar aradıklarını bulacak.
Evet, «Eden bulacak, inleyen ölecek»tir.
Hainlerin hesabı görülecek, Türk'ün ahi yarıda
kalmayacak, nankârler ve hainler mutlaka
cezasını çekecektir. O günler çok uzak değil,
yakındır.
Ülkücü Bozkurtlar kum gibi üreyecek,
Türklüğün yüzü mutlaka gülecektir.
TANRI TÜRK'Ü KORUSUN.
12

ÜLKÜ
YOLU
Kadriye N. ÖNKUZU
însanlık dünyasında önemli olan yaşamak
değil, gayeli yaşamaktır. İnsanoğlu dünyaya
bir gaye ile gelir. Bağlı olduğu ailesine,
milletine, vatanına; daha geniş anlamıyla insanlığa,
bulunmuş olduğu çevrenin ve kabiliyetinin
sınırları içinde bir eser bırakmak zorundadır.
Eserin değeri büyüklük ve küçüklüğüne
değil, toplumdaki yerine, ülkünün, gayenin
tutumuna, anlamına bağlıdır.
Her zaman; yaşa, çağa bakmadan kendimizi
önce milletimize, sonra da insanlık uğruna
vermeli, çalışmalarımızı bu yöne yöneltmeliyiz,
bu açıya göre değerlendirmeliyiz.
Ülkü yolu, kişileri, olgunlaştıran, toplum
içinde aydınlatıcı, faydalı gayelere yönelten
bir ışık, bir fazilet yoludur.
Ülkü edindiğimiz konular, meseleler ne
derece önemli ve hayırlı ise biz de toplum
içinde o derecede önem kazanırız. Böyle olmasaydı;
insanlığı ışığa kavuşturan Edison,
toplumda yankılar uyandıran Pastör, çağlan
değiştiren Fatih ve nice Türk büyükleri, aydın
kişiler, dünyanın dört bucağında bu derece
Önem kazanmazlardı.
İnsanları hayvanlardan ayıran önemli bir
özellik de insanların bir ülküye sahibolmaları
ve aralarındaki anlaşmazlıkları çözümleyebilecek
bir mantıklarının olmasıdır. İşte
biz yeni kuşakların da sağlam ve karakterli
olmamız ülkücü bir ruh yapısına bağlıdır.
Kendilerini bilhassa bu devirde daha
büyük önem kazanan memleket, vatan dâvalarına
verenler daima mutlu olurlar ve huzur
içinde yaşar, huzurla bu dünyadan ayrılmağa
hak kazanırlar.
Hele Türk olup da vatanına göz dikecek
düşmanların karşısında sinenler, ülkü yolunun
yolcusu olamamışlardır ve olamayacaklardır.
Bunlar, Türklüklerini, ülkülerini kaybetmiş,
nereye gideceklerini bilmeyen gayesiz,
düşüncesiz, menfaatlarmdan başka birşey
beklemeyen kişilerdir.
Şunu unutmamalıdır ki; hiçbir Türk mağlup
edilemez, vatanını bile bile satamaz. Dinsizler,
Moskof uşakları anlamalıdırlar ki, bu
milletin ilini, töresini bozmaya kimsenin gücü
yetmeyecektir.
Toplum, geleceğin ışığını ülkücü insanlardan
alır. Türk'ü anlamamak için tarihe göz
yummak, ülkü yolunda canlarını feda eden,
bu toprakları kanları ile sulayan atalarımızı
unutmak gerekir. «İnsan demîdikçe akla ideal
gelir» sözünü hiçbir zaman unutmamalı ve
vatan uğrunda canımızı dahi feda etmekten
çekinmemeliyiz.
YAVUKLUYA MEKTUP
Bir kar çiçeğidir, bakışlarında açan,
Ölümlü dünyamızda, zamanla, eş tuttuğum;
Kavganın, yorgunluğun, sinir harbinin
Etkisiyle, dalıp dalıp, unuttuğum...
Ko... herkesin heybesinde, azık olmasın
ülkümüz...
Anlatılsa da bir, anlatılmasa da, öykümüz...
Dava, netice için, akıllı toplum ister;
Çılgınlar evreninde çok değil, soruttuğum...
Bir kar çiçeğidir, bakışlarında açan,
Umutlarımla koruyup, gönlümde kuruttuğum.
Yusuf SAVCI

Hatice SEYHAN
MASKELER DÜŞÜYOR
Unutamadığım
Hatıralar (4)
Selma'nm devrimci arkadaşları odadan
çıktıktan sonra bir müddet düşündük. Eylemciler
arasına katılmakla dâvamıza ne gibi faydalar
sağlayabilirdik Bu arada kendimizi
yok yere harcamak, Milliyetçi Türkiye yolunda
bir görev yapmadan gitmek korkusu da
vardı. Bir saat sonra kararımızı vermiştik.
Son bağımsız Türk devletini anarşiye boğarak,
sonu karanlık ve dönüşü olmayan bir yola
itmek isteyenlerle, bu devleti yüceltmek isteyen
ülkücüler arasında madem ki gizli bir
savaş başlamıştı, biz de bu savaşa katılmalı,
Türklüğün bekası için elimizden geleni yapmalıydık.
Benim -Gösteriş için de olmuş olsailk
ve son olarak katılacağım bu sol eylemden
sonra zaten hızlı bir devrimci olarak tanınan
Selma'dan ayrılacaktım. Sonra haftada
bir defa buluşacak ve ondan, sol cephedeki
faaliyetler hakkında bilgi alacaktım.
Bugün suçsuz gösterilerek, affedilmeleri
için gayret gösterilen Dev-Genç mensupları
yine eylemde idiler işte!... Yurtların etrafını
çeviren sokaklar mahşeri bir kalabalıkla dolmuştu.
«Frukolara ölüm!...» naraları ile emniyet
kuvvetlerine saldıran bu anarşistleri
halk merak ve nefretle seyrediyordu. Bir müddet
sonra da dayanamamış, bu kavgaya karışmıştı.
Atatürkçülük ve halkçılık gibi maskelerle
hain emellerine ulaşmak isteyenlerin
katmerli suratlarından bir maske daha düşüyor,
gerçek yüzleri ortaya çıkıyordu. Daha
dün Kurtuluş Meydanı'ndaki altında «Türk
aleminin en büyük düşmanı komünistliktir,
her görüldüğü yerde ezilmeîi» sözü yazılı
Atatürk'ün resmini parçalayanlar şimdi de
halkm üzerine taş ve şişe yağdırıyorlardı.
«Halkçıyız» diye nutuk çeken bunlar değil
miydi. Bu kargaşalıkta yoldaşlarımızın (!) yanma
ulaşmak güç olacaktı. Ben bu güçlüğü
yenmek için çare ararken Selma çantasından
bir kart çıkartıp koluma girdi. Polislerin
kesif olduğu tarafa doğru yürüdük. «Devrimci»
bir gazeteden almış olduğu basın kartı
sayesinde çemberi kolyaca geçmiştik. O esnada
akşamki devrimci gençle karşılaştık. İki
polis arasında arabaya doğru götürülürken
«Kahrolsun faşistler» diye bağırıyor, çırpmıyordu.
Bizi görünce bir an durdu ve gururlu
bir sesle bağırdı :
— Yakalandığıma sakın üzülmeyin Selma.
Şimdi yatacağım hapis, çekeceğim ceza
kuracağımız düzende bana mevki sağlayacaktır.
Gelecek Sayı : Mustafa Kuseyri Olayı.
Ertesi gün Siyasal Bilgiler Fakültesi'ne
beraberce gittik. Fakat eylem erken başlatılmış,
biz geç kalmıştık.
ıı

— Ülküdaşlarımızdan Veysel
Bozan 9 Mayıs 1974 günü
Bursa'da Sacide hanımla evlenmiştir.
Tebrik eder, hayırlı
olmasını dileriz.
— Ülküdaşlarımızdan Özcan
Yıldırım 22 Nisan 1974 günü
Ankara'da Safinaz hanımla
evlenmiştir. Tebrik eder, hayırlı
olmasını dileriz.
— Ülküdaşlarımızdan Muharrem
Yellice 4 Mayıs 1974
günü Antalya'da Adile hanımla
evlenmiştir. Tebrik eder, hayırlı
olmasını dileriz.
— Ülküdaşlarımızdan Mehmet
Kılıç 20 Mayıs 1974 günü
Ankara'da Yıldız hanımla evlenmiştir.
Tebrik eder, hayırlı
olmasını dileriz.
— Ülküdaşlarımızdan Hasan
Sakin ile Zeliha hanım 19
Mayıs 1974 günü Osmaniye'de
evlenmişlerdir. Tebrik eder,
hayırlı olmasını dileriz.
Dergimizin yazarı kıymetli
ülküdaşımız Dilâver CEEECİ
ve evdeşinin 19 Mayıs 1974
günü Çağrı FATİH adı verilen
bir oğulları dünyaya gelmiştir.
ÇAĞRI'ya hayırlı bir
gelecek dileriz.
— Vanlı ülküdaşlarımızdan
Nazım Mehterbaşıoğlu 14 Mayıs
1974 günü Beyhan hanımla,
— Ülkücü öğretmenlerden
Ercüment Üzücek 12 Mayıs
1974 günü Andırm'da Gülaylâ
hanımla,
— Ülküdaşlarımızdan Ahmet
Yılmaz 4 Mayıs 1974 günü
Ankara'da Mürüvvet hanımla
— Ülküdaşlarımızdan Muammer
Yücebaş İzmir'de Dürdane
hanımla,
— Ülküdaşlarımızdan Nuri
Çöktü ile Nuran Ersezer İstanbul'da
nişanlanmışlardır.
Nişanlı ülküdaşları tebrik
eder, hayırlı olmasını dileriz.
— Ülküdaşlarımızdan İsmail
Günay ve evdeşinin Kültigin
ve Ersegül isimli çocuklarından
sonra 22 Nisan 1974 günü
Çağrı isimli bir oğulları,
— Yerköy'lü ülküdaşlarımızdan
Lâtif Karakaya ve evdeşi
Emine hanımın 16 Nisan 1974
günü Alper KÜRŞAD adı verilen
bir oğullan,
— Ülkücü öğretmenlerden
Mehmet Akın ve evdeşinin 18
Nisan günü KÜRŞAD adı verilen
bir oğulları,
Tokat
— Ülküdaşlarımızdan Veli
Karaman ve evdeşinin ÜLKÜ
ismini verdikleri bir kızları,
— Midyad'lı ülküdaşlarımızdan
A. Halûk Ertekin ve evdeşinin
23 Nisan 1974 günü
Mehmet KÜRŞAD adı verilen
bir oğulları
— Ülküdaşlarımızdan Muammer
Özener ile evdeşi Gülhan
hanımın Dündar BATUR
adı verilen bir oğullan,
— Ülküdaşımız A. Ümit Şen
şen ve evdeşinin geçtiğimiz ay
içerisinde Ay Bilge adı verilen
bir kızları dünyaya gelmiştir.
Yavru ülküdaşlara hayırlı
bir gelecek dileriz.
SADAKTAKİ ÜÇ OK
Ülküdaşımız Reşat Gürel'in
Yeni Kitabı Çıktı.
Fiatı: 5 TL.
İsteme Adresi :
Ülkü Ocakları
P.K. 374; Kizılay/ANKARA
BOZKURT
Sahibi : Sadi SOMUNCUOĞLU * Yazı İşleri Müdürü : Osman OKTAY
Umumî Neşriyat Md.: Mahir DURAKOĞLU * İdare Yeri: Konur Sokak
12/6 Kızılay — ANKARA * Haberleşme Adresi : P. K. 151 Bakanlıklar
— ANKARA * Posta Çeki Nu : 10079758 * Yıl: 2 - Sayı:; 21' * Yıllık
Abone : 17.50 TL. * Fiatı : 150 Kr. * Yurt dışı: İki misli * Reklâm tarifesi
: Tam sayfa 1.000 TL. Renkli sayfa 1.500 TL. * Kitap İlânları : Santimi
30 TL. *Dizgi : Ünal Matbaası * Baskı: Yeni Işık Matbaası Tel :
'12 58 10 — ANKARA * Dağıtım : GAMEDA.
15

SANA GELİRİM
Dilâver CEBECİ
BOZKURT
TORE
Aylık Fikir ve Sanat
Dergisi
Milliyetçi îlirtı Adamları
TÖRE'de
Yıllık Abone : 60 TL.
Kızılay/ANKARA
MİLLİYETÇİ
EĞİTİM SİSTEMİ
(2. Baskı)
Yazan :
Necmeddin Hacıeminoğlu
İsteme Adresi : ANDA
Sümer Sok. 7/4
Kızılay / ANKARA
DEVLET
Milliyetçi Siyasi Haftalık
Gazete
P.K. 284 Bakanlıklar/ ANK.
* *
OCAK
Araştırma ve İnceleme
Dergisi
P.K. 262 Bakanlıklar/ANK.
A
Fiatı: 150 Krs.
-Yetik OZAN'a-
Çok eskiden çıktım yola. Düşüncelerin varamayacağı kadar
eski. Ona «Ezel» diyorlar. Daha bilemedin sen «Kâlû belâ» da.
Yolumu çizen çizmiş, hedefimi gösteren göstermiş: Cana gelirim.
Sen yağmur sonrası toprak kokusu, sen deniz mavisi, sen yüce
dağlar başında duman, sen mücevher kakmalı bir hançer sapı,
sen güzelliksin. Ve güzelliğe giden yollar... Gâhi kan revan içre,
gâhi dudaklarımda mutluluk türküleriye, sana gelirim.
Doru atlar üstünde uçar gibi, ordular dağıtan naralarla, katı
yayların kirişinde, sabırsız okların temreninde sana gelirim.
Güvercin gagasında, zeytin dalında, şahin • kanadında, ulu
kal'âlarm burçlarında, çıra aydınlığında sana gelirim.
Ergenekon çıkmazından, demir dağlardan, kurtların yelesinde
sana gelirim.
Sen benim ulaşılmaz yıldızım, sen benim kudret kaynağım,
ülküm, dileğim, ereğim, yaşama sebebim. Kavruk çöllerden, karlı
dağlardan, ırmaklardan, ulu denizlerden sana gelirim.
Elli bin atlının önünde, makbul dualar içinde, muzaffer kılıçlar
ışığında, nalların kıvılcımında, Anadolu yaylasmdan aşağı
sana gelirim.
Netsem, neylesem, benim sekiz yönlü dileğim Biliyorum,
bütün yolların birleştiği noktada beni bekliyorsun. Bu engelleri
sen koydun araya. Bu engeller sana ulaşmama değmezse, yeni
engeller isterim. Alnım ak, yüzüm açık sana gelirim.
Kubbelerle, minarelerle, «Allahu ekber»lerle, ibrişim halatlı
gemilerle, kösler, kudümler, gülbanklarla sana gelirim.
Bazan bir taşa çarpar ayağım; yıkılırım. Iğıl ığıl kanım akar
bir yerimden. Yar'am değil, yüreğim sızlar. Osmanlar gelir geçer
gözlerimden. Yiğitliğin örneği Osmanlar... Osmanlar'in kurşunlarıyla,
işini görmüş namlularla, güzel gözlü Ege'den, İzmir kıyılarından
sana gelirim.
Bayram sabahlarında babalarının elini öpmeden kesilen çocukların
kanında, camilerde yakılan babaların, anaların küllerinde,
direklerde sallanan cesetlerin soğukluğunda sana gelirim.
Adını tırnağımdan saçıma dek yazdım. Sevgin beynime kök
saldı. Gâhi parça parça, gâhi bütün, gerek hasta, gerek sağlam,
gerek diri gerek ölü, ben sana gelirim.