Devrimde Devrim mi? - Kurtuluş Cephesi

u durum, sýnýf mücadelesinin ikincil yanýný meydana getirir. ransýz
kapitalizmi ile ABD kapitalizmi arasýndaki çeliþki hiçbir zaman antagonist
olmayacaktýr. Bu nedenle çaðýmýzda sýnýf mücadelesi biçiminin
saptanmasý için bir temel sonuç çýkarabiliriz: Çeþitli emperyalist
uluslar arasýndaki antagonizma, dolaylý ya da dolaysýz birleþme
(istekli ya da isteksiz) sonucunda ortadan kalktýktan sonra, artýk
emperyalistler arasý savaþ olmayacaktýr. Artýk 1914-18 ve 1939-45’de
olduðu gibi, tüm dünya konjonktüründe çeþitli kapitalist devletler
arasýndaki çeliþki egemen olmayacaktýr. Bu yüzden, kapitalist devletlerin
baský aygýtý kendiliðinden hasar görmeyecektir; bir baþka
deyiþle, doðrudan doðruya devrimci halk ordularýnýn yaptýðýnýn
dýþýnda bir hasar olmayacaktýr. Dünya kapitalizmi ABD emperyalizmi
tarafýndan birleþtirilmeden önce, proletaryanýn silahsýz yollardan
silahlanmasý mümkündü. Yani önce politik olarak örgütlenir,
politik mücadeleyi ve silahsýz þiddeti belli bir noktaya getirir ve
silahlanmak ve iktidarý ele geçirmek için ülkelerdeki egemen sýnýflarýn
baþvurduðu sosyal, politik ve askeri yollardan yararlanabilirdi.
Bu, 1871 Paris Komünü’nde, 1917 Rusya’da, 1918 Almanya’da,
Macaristan’da, 1944-45 Çin’de, Vietnam’ da, 1942-45 Yugoslavya’da
olmuþtur. Bütün emperyalist-kapitalizmin politik-askeri birliði ile
III. Enternasyonal dönemindeki emperyalizm arasýnda, birinin dünya
pazarlarýnýn birleþtirilmesi, ötekinin emperyalist ülkelerin baþýboþ
rekabeti –ki günümüzde düzenlenmiþ rekabet vardýr (çok daha
fazla sömürmeye olanak tanýyan bir rekabet)– þeklinde karakterize
edebileceðimiz nitel farklar doðmuþtur. Sosyal üretim güçleri
bakýþ açýsýndan, iki dönem arasýndaki fark açýk seçiktir. Emperyalistler
arasý savaþ döneminde sosyal üretim güçleri, sanayi devrimi
ve geniþ ölçekli sanayi tarafýndan harekete geçiriliyordu. ABD emperyalizminin
dünya çapýndaki kapitalist sömürüyü birleþtirdiði
günümüzde ise, elektronik, nükleer ve sibernetik devrimi, ABD
emperyalizminin egemenliðinde maddi koþullarýný yaratmýþtýr.
“Nükleer þantaj” ve otomasyon, bütün kapitalist devletleri ABD emperyalizminin
peþine takmýþtýr. Ve De Gaulle’ün milliyetçiliði bu
gidiþi deðiþtirmeyecektir. Ayný zamanda Sovyetler Birliði’nin emperyalist
devletlerle “barýþ içinde birarada yaþama” stratejisi, insan
soyunun en büyük düþmanýna karþý verdikleri mücadelede sömürülen
halklarýn trajik bir þekilde yalnýz kalmalarýný getirmiþtir. Sovyetler
Birliði, bu strateji ile ABD emperyalizmi ve onun yerli kuklalarýyla
J. Quartim
R. Debray ve Brezilya Devrimci Hareketi
111