KISA BAŞLIK: DÜŞÜNME STİLLERİ ENVANTERİ - Prof.Dr. Seval Fer

30bağlı kalarak, ancak Türkçe formdaki üç faktörün alt ölçek dağılımının,bu araştırmanın çalışma grubunda, kuramdan farklı bir yapı ortayakoyduğunu göz ardı etmeden kullanmaktır. Diğer öneri ise şöyledir:Sternberg‟in kuramı ile tutarlı sonuç veren dördüncü ve beşinci faktöradları (yönelim ve düzey) aynen kullanılabilir. Diğer üç faktör ise altölçeklerle tutarlı biçimde yeniden adlandırılabilir. Bu çerçevede birincifaktör altında bulunan DS genel özellikleriyle yaratıcılık, kompleks bilgiişleme, özgün problem çözme, yenilikçi bakış açısına sahip olma,yapılandırılmamış, önceden tanımlanmamış etkinliklerle çalışma,normlara karşı çıkma ve risk alma gibi nitelikleri kapsar. Bu nedenle„yaratıcılık‟ adı verilebilir. İkinci faktör altındaki DS ise basit bilgiişleme, yapılandırılmış, önceden tanımlanmış rutin ekinliklerle çalışma,normlara, otoriteye uyumlu olma, tek hedefe odaklanma gibi nitelikleriiçerir. Bu nedenle „norm odaklı‟ adı verilebilir. Üçüncü faktör altındakiçokerkçi ve anarşik DS, problemlere ve etkinliklere rasgele yaklaşma,öncelik belirleyeme, yenilikçi bakış açısına sahip olma,yapılandırılmamış, önceden tanımlanmamış ekinliklerle çalışma, çokluhedefe odaklanma gibi nitelikleri içerir. Yine aynı faktördeki tutucudüşünme stili ise problemlere, etkinliklere ve çalışmalara geleneksel,bilinen biçimde yaklaşma, denenmişi tercih etme gibi nitelikleri kapsar.Tüm bu nitelikler dikkate alınarak üçüncü faktöre „eğilim‟ adı verilebilir.Sonuç olarak, bu çalışmanın, bireylerin DS‟ni doyurucu biçimde ölçecekbir araç olarak alana katkıda bulunabileceği düşünülebilir. Buna karşın buçalışmanın sınırlılıkları, 13 alt ölçeği, dolayısıyla çok fazla değişkenibulunan bir envanterin, 402 kişilik bir çalışma grubu ile ve İstanbul ilinde,ayrıca lisans ve lisans üstü düzeyde öğrenciler üzerinde yürütülmüşolmasıdır. Çünkü literatürde faktör analizi yapmak için gerekli olankatılımcı sayısı konusunda farklı görüşlere rastlanmaktadır. Örneğin,Comfrey ve Lee (1992, Akt., Osborne & Costello, 2004 )‟nin 1000 vedaha fazla kişilik bir örneklem grubu ideal olandır, görüşü dikkatealındığında, bu çalışmada ulaşılan katılımcı sayısının yeterli olmayacağı