DÜŞ VE MİTOS SAYI 3

ŞİİR
KANATLARIM’DAN
BATUCAN EMRE
Güneşe küskün bir sokak ağlar ardından,
Adımlarını üstünden sakındığından.
Hep aynı yerdedir avuçlarım,
Soğuk bir kış günü susamış gibi sıcak bir soluğa,
Beklemekten hiç usanmayan üşümüş dudaklarımda
bekleyen,
Yorgunluktan değil titremesi,
Söylemek istediklerini bir türlü söyleyememesinden,
Korktuğundan değil suskunluğu,
Yüzünü hiç bana dönmediğinden.
Sokak ağlar ardından,
Sokak bekler sabahı.
Bir martı denizin gökyüzünü öptüğü çizgiye uçar,
Ben martının gözlerindeki nem,
Şafak ağarırken görürüm seni,
Suyun üstünde sıçrayan bir yunusta,
Açılmak isterken kayıtsızlığa, üstüne bindiğin kıyıya
vuran her dalgada,
Yol almaktan değildir kanatlarımın titremesi,
Sana doğru uçamamasından,
Korktuğundan değil yükselmesi bulutlara,
Bir martının yine denizde boğulmasından.
“Korktuğundan değil yükselmesi
bulutlara,
Bir martının yine denizde
boğulmasından.”
Deniz ağlar ardımdan,
Deniz gözler sabahı.
Hep aynı yere dönüktür avuçlarım,
Ve sensiz bir martıya zimmetlidir kanatlarım.