MEHMET BOZTAŞFOTOĞRAF“Fotoğrafa bakınca, ilk önce ne geçiyordu aklından acaba, elindeki değneği öküzü dürterken adamın diyorum.Bilmiyorum tabi. Böyle durumlarda gözlerimi kapatmak geliyor içimden. Kapatıyorum, açıyorum, tekrar kapatıyorum.Evlenmeden önce karısına verdiği sözleri düşündüğünü görüyorum çok eskilerden kalan. Sonraaklına bile gelmeyen dizili ağaçların tam ortasındaki dut ağacının altına kimseler görmesin diye gömdüğüdilek kağıdı beliriyor gözlerimin önüne. Yetmiyor bütün bunlar bana, tekrar açıp kapıyorum gözlerimi. Birdeno günlerdeki halini görüyorum adamın, bir çam ağacının altında şimdi toprağı beraberce işlediği karısıyla,gençliğinde el ele tutuşması şekilleniyor. Henüz askerden yeni dönmüş. Hayalleri, hayalleri, hayalleri... İnadınagözlerimi tekrar açıp kapıyorum yeni bir şeyler görürüm diye. Bu defa bir soru karşılıyor beni. Buralardangöçüp ne zaman gideceğiz Memet diyor kadın adama. Adamın adı demek Memet. Tekrar açıp kapatıyorumgözlerimi adamın verdiği cevabı öğrenmek için. Bir oyun sanki gözlerimi açıp kapatmak. Nedense hep köyde,tarlaların arasında görüyorum onları. Nafile başka yer yok hayatlarında. Üç çocuk var evde. İki kız bir oğlan.Boy boy. Ama köyden uzaklaşan bir atlı yok. Defalarca açıp kapatıyorum ne olacağını merak ederek. Olupbiten değişmiyor. Sabah erken saatlerinde kalkıp tarlaya geliyorlar her gün. Öğleyin hazırladıkları azıklarıçıkarıp karınlarını doyuruyorlar. Sonra yeniden toprağın sürülmesi. Öyle ya bekleyen bir tarla var. Deli yükseltilerinhemen yanında. Sürüldüğünde yol, sürülmediğinde sadece toprak olan.Gözlerimi açıp kapamaktan vazgeçiyorum.”
ŞİİRSAKIN UYUMA BU SAATTEÖMER ÇELiKKOLSakın uyuma bu saatte,Ellerinle it kararan arsız göz kapaklarını geriye,Uyuma bu saatte,Ben uyumadım, gece uyumadı, ben yine uyumadımişte,Sakın okuma bunları,Bir avuç sulanmış kelimeleri sürme yüzüne,Daha fazla kusmadan kulakların,Dinleme beni,Sövme.Sigaranı yak ne bileyim başladıysan yine,Uykuda kaybolur derler insanlar,Orda mısın değil misin bilmeden, ben değilim işte,Gece bildiğin aynı gece sorarsan,(-ki sormazsın)Ben aynı havada,Merak ettin mi gerçekten yalın süzülen sözlerimiyoksa aşinamıyım dinliyorum diyen gözlerine,Uyudun mu sahi,Sakın uyuma bu saatte,Aslında akrep nerde yelkovan hangi yönün esiri kiminumurunda,Her saat sana uyanmaya çalan metal bir ses sadece,Dinleme beni yine,Fısıldama.Sessiz pencereler var ara ara,Renksiz fena,Ve rüzgar giremiyor içeriye,Bu kışın en kötü tarafı bu işte,Nefes sonraya saklanıyor bu mevsimde,Solunmuyor aşklar,Boğuyor aynı mekanda, aynı bedende,Aç pencereni,Nefes alsın ellerin,Gözlerin bir renk,İlham alsın düşlerin,Sessiz pencereler var ara ara,Sensiz talihsiz aydınlıklar,Zevksiz hayatlar,Dinleme beni yine,Sakın uyuma bu saatte,Sessiz değil sokaklar,Her köşede enkaz altında kalan dudaklar var,Uyuma,Çok soğuk,Sözlerim soğuk, gece soğuk,Pencereler karanlık,Her gölgenin altında bir hikayesi var sahibinden çaldığısokak lambalarının,Önce saklar geceden, herkesten,Sonra unutur ertesi gün yeni bir kırık hikaye döküldüğündeayaklarına,Sonra yine unutur,Sonra yine,Bu yüzden tazedir sokaklar,Aydınlıktır kara kara hikayeler anlatsa da insanlar,Soğuktur her söze ama biraz aşina,Sakın uyuma daha,Dinleme beni,Diyorum ki,Sen sevme,Ama ellerin sevsin beni.Sakın uyuma bu saatte,Bakma gecenin aldatmacasına,Geceye geç kalır hep ışıklar,Sabaha erken,Sevsin beni ellerin, öyküler yazsın yeniden,Sen bakma bu tarafa,Dinleme beni ben okurken.Derin bir soluk çıkıyor içimden,Titriyor dudaklarımdaki heceler,Oysa yazarken konuşmazdım ben, bilirsin,Şiirlerim hep sessizdi,Yine derin bir soluk yeniden,Seslenmiyorum sana,Dinleme o yüzden,Yazamıyorum seni okurken.Sakın uyuma bu saatte,Sabaha ne kaldı şurda,Ne olur ki biraz daha dinlemesen beni,Okumasan,Aklı havada bir dünya bu,Ayak uydurmak zorunda mısın her anına,Çıkman mı gerekir her yokuşuna,Uyuma,Bırak, oluruna,Sakın uyuma bu saatte,Tavana bakmakta bir şeydir herhangi bir rengi barındırmasada bünyesinde,Dinleme beni,Sevme.
Change language