PodioMag #4 Ekim

Teknoloji kısmında nelere dikkat ediyorsunuz?
Ben "iyi ses"e âşığım. Korona dönemi öncesinde
programı çok dolu insanları bir stüdyoya
sokuyordum iyi ses için. Zordu ama
ses ve içerik stüdyoda çok iyi oluyor. Korona
döneminde telefonla kayıt yaptım. Birinin
yüzünü, mimiklerini, tepkilerini görmeden,
kimi zaman sadece telefonla tanışarak hayatı
hakkında derinlikli konuşmalar yapacağı bir
röportaja girmek zor. Ama yaptık bir şeyler :)
Birinin kulaklığı bozuk olabiliyor ya da odasından
sesler gelebiliyor, ben takıntılı, deliriyorum
tabii... Ama bu da bir avantaj sağladı;
ülke ya da şehir dışındakilerin gelmesini bekliyordum.
Bir seneyi aşkın beklediğim, nerede
olduklarını kovaladığım konuklarım var.
Korona dönemindeki telefon zorunluluğunun
avantaja dönüştüğü durumlar da oldu.
Sizce Türkiye'de podcast'in yayılımının
önündeki en büyük engeller
neler?
Biz şehirliler "internet her yerde şaşır şakır,
herkese ucuz" diye düşünüyoruz. Ama değil.
Hâlâ böyle engeller de var. Ama bence en
önemli neden "dinleme"ye çok da alışık bir
toplum olmayışımız. Bir de hayat alışkanlıkları...
Her an, herkesin karşısına çıkan bir format
değil podcast. Televizyon gibi değil misal,
bir ortak kullanım alanında duyup "Aaa ne
güzel bir şey" demezsiniz.
"Gazete, televizyon sorsa gitmezdim,
artık oralara röportaj vermiyorum diyen
konuklar var”
Podcast gazetecilerin yaygın olarak
kullandığı bir format. Sizce gazeteciler
için podcast’in nasıl artıları var?
Daha özgürsünüz. Maşallah deyip tahtaya,
taşa, havaya her yere vuruyorum ama sansür
yok, en azından sansür kafası yok. Bunu
sadece "Birileri denetlemiyor" manasında
demiyorum. İnsanlar çok daha rahat, çok
daha açık, çok daha samimi. Böyle bir içerik
gazeteci için nimet. Ben konuklarımın söylediklerinden
aktarayım; kimi "Gazete, televizyon
sorsa gitmezdim, artık oralara röportaj
vermiyorum" diyor, "Senin sözümü çarpıtmayacağından
eminim" diyen oluyor. Yani röportaj
veren kişi için de artık bazı kurumların
derdini, kötü imajlarını üstlenmek zor.
Bir de tabii ki o "kafanıza göre değişir" ama
en azından 'Nasıl Olunur?' için söyleyeyim,
reyting kaygısı yok. Tabii ki ne kadar dinlense
o kadar iyi ama "illa tıklansın baskısı" yok. Ben
o baskıyı atmanın daha çok dinleyiciye ulaştırdığını
fark ettim. Misal, bazı konuklarım çok
içten, çok özel bazı hallerini, anılarını paylaşabiliyorlar.
Yıllar yılı editörlük yaptım. Normalde
al onu, ayrı bir metin haline getir, başlıklı
spotlu minik bir haber yap altına da link koy;
başka siteler alsın paylaşsın, birileri daha çok
dinlesin... Bunlar mümkün. Ama hiç yapmam,
dinleyen dinlesin...
“Spesifik ilgi ve bilgi alanları olan, söyleyecek
sözü olan insanlar, dolayısıyla
gazeteciler için cennet podcast”
Bilerek dinlenme rakamlarına da bakmıyorum.
Hırslandırıyor bakarsam beni, yarışa
sokuyor. O kadar çok geri dönüş alıyorum
ki, bazen milyarlarca dinleyicim var sanmam
kötü oluyor tabii:) Konuk seçimimi 'popülerlik',
'rakam' etkilemesin istiyorum. Ben bir gazeteci
kafasıyla, röportajlı bir podcast yapıyorum
ama benimki haber öncelikli olmayan bir
podcast. Bunu daha hakkıyla yapana haksızlık
etmeyeyim ama ben bilinçli olarak, inatla
"zamansız" iş yapma gayretindeyim.
Birtakım değerli insanların ses kaydını, öğüt
envanterini tutmak istiyorum. Günlük gazete
halleri beni uzun yıllar yordu, şimdi en sevdiğimi,
hafta sonu eki ya da dergi yapıyor gibiyim.
Benim gibilere çok avantajlı bir mecra.
Spesifik ilgi ve bilgi alanları olan, söyleyecek
sözü olan insanlar, dolayısıyla gazeteciler için
cennet podcast.
Bir de gazetecilik para-puldan önce, insanın
kanına giren bir merak, bir aktarma isteği
için yapılıyor. Soru sormaya bahanen oluyor.
Bunu özlüyor insan. Bu bir ihtiyaç. Ben gazetem
olmadığından Instagramdan, blogdan,
Twitter'dan anlatıyordum derdimi. Bu ihtiyaç
varsa podcast enerjiyi akıtmak için de iyi,
faydalı.
“Nasıl Olunur’u TV'ye taşıma ya da
direkt kitap yapma tekliflerine ‘olmaz’
dedim”