abece Dergisi Mart Nisan 2021 370. sayı

kuruluna yüksünmeden, üşenmeden
sunuyordu.
Eğit-Der, kendisine Kızılay’da bir daire
satın alabilmişse; bunda en büyük pay Halil
Kargın’ındır. Bugün olmuş; 2021 yılında
derneğimizin genel merkezi oradadır,
adresimiz orasıdır.
Aslına bakılırsa Halil Kargın’ın yaşamı bir
roman olacak niteliktedir. Keşke eli iyi
kalem tutan bir arkadaşımız bu görevi
üstlense…
Son bir şey daha söylemek isterim: Geçen
yılın başlarında, sanırım Şubat ayı içinde
bir gündü. Eğit-Der Ankara Şube Başkanı
Nurettin Kaya ve saymanımız Hüseyin
Tecim’le birlikte Halil Kargın’ın evine
ziyarete gittik. Çünkü uzun süredir hasta
olduğunu duymuştuk. Ziyaretimiz, önceden
telefonla bildirilmiş olmasına karşın kapıda
kaldık; içeriye alınmadık. Özellikle Nurettin,
birkaç kez ısrarla denemesine rağmen
kapıyı açtıramadı. Epeyce bekledikten ve
de balkonda tanımadığımız bir adamın
dolaştığını gördükten sonra; ‘Anlaşılan
kabul edilmek istenmiyoruz’ diye
düşünerek; mecburen geri döndük. Bu
dostluk ziyaretimizin gerçekleşmemesi
üçümüzü de üzmüştü. Hasta arkadaşımız,
kendisinin ziyaret edilmesini istemiyorsa
bunu telefonda neden belirtmemişti? Bu
davranışa o gün hiçbir anlam verememiştik.
Ama ben daha sonraları düşününce; hasta
durumunu bizim görmemizi istememiş
olacağı kanısına vardım.
Keşke o gün görüşebilseydik. Böylece
dernek olarak onun yaptıklarını
unutmadığımızı göstermiş olacaktık.
Sanırım sevgili örgüt emekçisi dostumuz da
bundan çok mutlu olacaktı. Bu mutluluğu
ona ne yazık ki; yaşatamadık.
Işıklar içinde uyu; arı örneği çalışkan,
örgütçü arkadaşım Halil Kargın. Eğit-Der’li
öğretmen arkadaşlarının, tüm diğer
sevenlerinin ve ailesinin başı sağ olsun.”
Bu iletiyi dostlarımla paylaştıktan sonra,
telefonla aile bireyleriyle konuşup acılarını
bölüşmek istedim. Halil Bey’in telefonu
yanıt vermiyordu. Ama dernekten bir
arkadaşımız, kızı Banu’nun telefonunu
bulmuş; o telefonla iletişim kurabildik. Banu
kızımız, yukarıda anlattığım başarısız
ziyaret teşebbüsümüzü öğrenince şu iletiyi
yazarak durumu açıklığa kavuşturdu:
“Doğan Kardeşim, Şimdi çok üzüldüm.
Babam da gelmiyorlar diye üzülüyordu.
Annemin ve babamın kulağı duymuyor.
Benimle iletişime geçilseydi mutlaka kapı
açılırdı. Çünkü gelenler hep beni
arıyorlardı. Bende anahtar vardı; kapıyı hep
ben açıyordum. Bu konuda bilgilendirmek
istedim. Saygılar…”
Böylece kapıda kalışımızın nedeni
açıklanmış oldu. Daha sonra da
denemeliydik ziyaretimizi. Belki o zaman
üst katta oturan kızına ulaşır, kapıyı
açtırabilirdik. Nedense bir türlü yapmadık;
ayrıca yapamazdık da. Araya korona virüs
yasakları girmişti. Çok vefasız olmadığımız
halde, Halil Kargın arkadaşımıza vefamızı
gösterip; onu az da olsa mutlu kılamadık
maalesef…
Abece dergimizin yaşı 35 oldu. Ancak son
bir yıldır sadece dijital ortamda
yayınlanıyor. İçinde bulunduğumuz bu
olumsuz ortamda abece’nin yayınlanıyor
olması bile bir mucize. Emeği geçen tüm
dostlarımıza selamlarımı, teşekkürlerimi ve
kolaylık dileklerimi sunuyorum.
Eğit-Der Genel Başkanı Mustafa Demir
telefon edip; “Halil Kargın için abece’ye bir
yazı yazmanı istiyorum” deyince çok mutlu
oldum. Ancak yazıyı yazmaya başlayınca
yanlış bir yol izledim anlaşılan. O günkü
duygularımı anlatmak epeyce uzun bir yer
tuttu. Eğer dergiye yazılan yazı, bilimsel
veya edebi bir değer taşımıyorsa pek uzun
olmamalı. Bu gerçeğin bilincindeyim. Ama
kısa, özlü ve de anlamlı yazmak benim gibi
yazıya pek yatkın olmayanların
başarabileceği iş değil. Malzeme bu
kadar…
Her örgütte, her kurum ve kuruluşta
çalışmalarıyla öne çıkıp kendini gösteren
kişiler vardır. Bunlar genellikle
başkanlardır. Doğal olarak da örgüt
15