abece Dergisi Mart Nisan 2021 370. sayı

YÜZ YAŞINDA BİR ÇINAR
ABDULLAH ÖZKUCUR
Mehmet ERBİL
Öğretmen, Yazar, Ressam
Abdullah Özkucur, Konya Manastır 1922
doğumludur. İlköğrenimden sonra Çifteler
Köy Enstitüsü’ne kaydolmuştur. 1942
yılında Çifteler Köy Enstitüsü ve 1945
Hasanoğlan Yüksek Köy Enstitüsü’nü
Kasım ayında bitirmiş, İvriz Köy
Enstitüsü’ne yapıcılık öğretmeni olarak
atanmıştır. Daha sonra çeşitli eğitim
kurumlarında çalışmasını sürdürmüş, 1976
yılında emekli olmuştur. 1983 yılında
“Öğretmen Olacağım”, 1985 yılında “Köy
Enstitüleri Destanı” adlı kitapları ve
“Hasanoğlan Yüksek Köy Enstitüsü” adlı
kitabını da 1990 yılında yazmıştır. Bu kitap
için; “Enstitüde ve yüksek bölümünde
gördüğümüz eğitim-öğretim yöntemini
yaşantılar içinde vermeye çalıştım.”
demiştir.
“Tohum Atan Adam” dır Abdullah Özkucur.
O günlerde; Hasanoğlan’da görev yapan
heykeltıraş Nusret Suman istasyona yakın
bir yamaca, tarlaya tohum atan bir köylü
heykeli yapmak istedi. Okulda eğitime aç,
her şeyi almaya hazır yaratıcı bir öğrenci
topluluğu vardı. İşte onlar; sanata eğilimi
olan yapı ve güzel sanatlar kolu öğrencileri,
O’nu alıcı bir kuş gibi izliyordu. Ne derse
yapılıyor, ne anlatsa hemen anlıyor ve
uyguluyorlardı. Bu “Yaratıcı Anadolu
Çocukları” daha çok öğrenmek istiyorlar,
daha çok işler başarmanın yollarını
arıyorlardı. Bu gücü görünce durmadı
Nusret Suman, bir karavana aldı Abdullah
Özkucur’a verdi. Bunu şöyle tutacaksın
diye de tembihledi. Özkucur, Suman’ın
dediği gibi tuttu karavanayı. Bir süre sonra
“Tohum Atan Adam” heykelinin maketi
oluştu. Sonrasında Özkucur ve arkadaşları
bu maketi 2 metre kadar büyüttüler.
İstasyona yakın tepeye bir metre
yüksekliğinde bir kaide oluşturarak heykeli
bunun üzerine oturtup “Tohum Atan Adam”ı
bir çırpıda tamamladılar.
Abdullah Özkucur, Hasanoğlan Köy
Enstitüsü ve diğer enstitülerinin yapımında
çok emeği geçenlerden biridir. Yapı bölümü
çıkışlı ve çok iyi bir yapı ustası olduğu için
nerde iş varsa oraya koşa koşa gitmiştir.
Çünkü, vatan onlardan iş bekliyordu. Onlar
da nerde iş varsa oraya gittiler. Her görevi
seve seve yaptılar. Okulların yapı
denetimlerini sürdürdüler. Yanlış varsa,
bozukluk varsa duvarlarda, geciktirmeden
yıktırıp yeniden, doğrusunu kuralına göre
yaptırdılar. Hile-hurda yoktu işlerinde.
Doğrusu neyse onu yaptılar, onu
uygulattılar. Çünkü onlar öyle öğrenmişti,
onlara işin doğrusu neyse o öğretilmişti.
Yıllarca bu ilkeler doğrultusunda
öğretmenlik yaptılar, ilkelerinden ödün
vermeden eğitimciliklerini sürdürdüler.
Ülkenin şu köşesi, bu bucağı demediler,
nerede göreve gönderildilerse, oraya
severek gittiler. Dörtyol Gezici
Başöğretmenliği, Antakya İnşaat
Denetmenliği, Erzin Ortaokulu Resim-İş
Öğretmenliği görevlerinde bulundu. Sivas-
Gemerek Lisesi’nde görevini sürdürürken
emekli oldu.
Hasanoğlan’da oluşturulan birçok yapıda
alın teri ve onun koyduğu, malalarla
düzelttiği harçlar, birçok yapının sıvalarında
onun parmak izleri vardır.
Diğer arkadaşları gibi onun da emeğine
sağlık.
Not: “Yüz yaşıma gelmeden eserimi
tamamlamalıyım” diyerek azrailden izin alan
Özkucur, yazarak üretmeyi sürdürmektedir.
25