laparoskopik kolesistektomi operasyonlarında karın içi basınç

2. Pnömotoraks
3. Endobronşiyal entübasyon
4. Gaz embolisi
1. Subkutan CO 2 Amfizemi
Subkutan CO 2 amfizemi, kaza ile ekstraperitonyal insuflasyon yapılması sonucu
oluşabileceği gibi, inguinal herni onarımı, renal cerrahi, pelvik lenfadenektomi gibi cerrahi
prosedürlerde uygulanan ekstraperitonyal insuflasyonun yan etkisi olarak da karşımıza
çıkabilir ( 34,35,36 ). Hiatal herni onarımı sırasında CO2, diyafragma altını döşeyen peritonun
açılmasıyla mediastinuma, servikosefalik bölgeye hareket eder. Bu olay, VCO2, PaCO2 ve
PETCO2’nin artışına yol açar. Bu durumda CO2 eliminasyonu sağlamak amacıyla laparoskopi
en hızlı şekilde durdurulmalı, hiperkarbi düzeldikten sonra daha düşük basınçlarla devam
edilmelidir. Servikal subkutan CO2 amfizemi postoperatif hastanın ekstübasyonu için
kontrendikasyon oluşturmaz ( 24 ).
2. Pnömotoraks, Pnömomediastinum ve Pnömoperikardiyum
CO2 ile pnömoperitonyum oluşturulurken pnömomediastinum, tek veya çift taraflı
pnömotoraks ve pnömoperikardiyum oluşabilir. Embriyolojik kalıntılar, peritonyal kavite,
plevra ve perikard kesesi arasında kanallar oluşturur. Bu kanallar CO2 insuflasyonu esnasında
açılabilir ( 37,38 ). Diyafragmadaki defektler veya aortik ve özofajiyal hiyatustaki zayıf
noktalardan gaz toraksa geçebilir. Peritonoplevral kanalların açılmasıyla sağ taraflı,
funduplikasyon sırasında ise sıklıkla sol taraflı pnömotoraks görülür ( 39 ). Bu
komplikasyonlar sonucunda respiratuvar ve hemodinamik bozukluklar meydana gelebilir.
Torakopulmoner ve havayollarındaki basınç artışına bağlı olarak VCO2, PaCO2 ve PETCO2
de artar. Diffuzyon kapasitesi yüksek olan gazlarla ( CO2 ve N2O gibi) herhangi bir travma
olmadan meydana getirilen pnömotoraksta gazın eksuflasyonu sonrası 30-60 dakika içinde
15