laparoskopik kolesistektomi operasyonlarında karın içi basınç

TARTIŞMA
Laparoskopik girişimlerde olası komplikasyonlar; dengeli genel anestezi, kontrollü
solunum, dikkatli pozisyon verme, peroperatif monitörizasyon ve özellikle CO2 insuflasyonu
süresince dikkatli gözlem ile önlenebilir ( 77,78 ).
Malbrain ve ark.’na göre İAB’taki en düşük artışlar ( 10 mmHg gibi ) bile son organ
fonksiyonlarını etkileyebilir. Hızlı ve efektif sıvı resüsitasyonu ve abdominal dekompresyon
organizmanın daha fazla zarar görmesini engeller. İAB artışı, intratorasik, intrakranyal ve
intrakardiyak dolum basınçlarını arttırır. Buna karşılık sol ventrikül, göğüs duvarı ve total
respiratuvar kompliyansı azaltır. İAB artışına karşı akciğer koruyucu stratejiler hedef alınmalı
ve en uygun PEEP uygulanmalıdır ( 79 ).
CO2 ile pnömoperitonyum, diyafragmanın yukarı itilmesine bağlı olarak respiratuvar
kompliyansta azalma ve intratorasik basınçlarda artışa neden olur ( 80 ). Bazı çalışmalarda,
laparoskopik operasyonlar sonrası akciğer volümlerindeki azalmanın açık cerrahiye göre daha
az olduğu savunulmuştur ( 81,82 ). Eric ve ark., laparoskopik cerrahide diyafragmatik
aktivitenin üst abdomen operasyonlarında azaldığını, ancak alt abdomen operasyonlarında
azalmadığını söylemişlerdir.
Makinen ve ark., 12 mmHg CO2 pnömoperitonyumda respiratuvar kompliyansın % 30
azaldığını söylerken, Luis ve ark. bu azalmayı % 40 olarak bildirmişlerdir ( 83,84 ). Kendal ve
ark., ise 15 mmHg PP’de respiratuvar kompliyansın % 49 azaldığını göstermişlerdir ( 85 ).
Rauh ve ark., da 15 mmHg CO2 PP’de Pmean’ın % 56 arttığını bulmuşlardır ( 19 ). Yine
Makinen ve ark., yaptığı başka bir çalışmada ise pulmoner dinamik kompliyansta % 50
azalma, P peak ve P plato’da artış olduğunu görülmüştür. Pnomoperitonyum deflasyonundan
sonra ise pulmoner kompliyans ve hava yolu basınçlarında bazal değerlere düşüş
saptamışlardır ( 86 ).
55