Nowe Demo! - Głębia Przestrzeni

1 

DEMO

GŁĘBIA PRZESTRZENI 

DEMO 

KOSMICZNA GRA FABULARNA 

Autor: Marcin Lewicki 

Grafika: Seweryn Borkowski 

Redakcja: Witold Narwojsz 

2

3 

Spis treści 

Wstęp............................................................ 4 

Demo............................................................. 4 

Wprowadzenie............................................... 4 

Mechanika podstawowa.......................... 4 

Mechanika rozgrywania................................ 8 

Tworzenie postaci...................................... 9 

Wstęp............................................................. 9 

Karta postaci.................................................. 9 

Profile............................................................ 11 

Atrybuty........................................................ 19 

Umiejętności.................................................. 19 

Zasoby........................................................... 22 

Perki.............................................................. 24 

Wszechświat............................................... 25 

Historia......................................................... 25 

Federacja...................................................... 27 

Karty planet.................................................. 29 

Życie codzienne - zarys................................. 31 

Obcy.............................................................. 33 

Sprzęt i technika....................................... 40 

Elementy statku............................................ 40 

Walka........................................................... 44 

Walka bezpośrednia....................................... 44 

Walka kosmiczna........................................... 45 

Moduł SIM................................................... 45 

Moduł FAST................................................. 45

WSTĘP 

Głębia Przestrzeni v 4 

Głębia Przestrzeni (GP) jest podręcznikiem 

społecznym przygotowanym przez Marsjańską 

Organizację Krzewienia Wiedzy o Kosmosie, 

skierowanym do młodzieży i dorosłych, 

uczestniczących w kursach przygotowawczych 

Eksploratora 1, 2 i 3 kategorii. GP można także 

określić skróconym przewodnikiem i grą fabularną 

pozwalającą na symulację wydarzeń mogących 

teoretycznie mieć miejsce w dowolnym 

miejscu Galaktyki przy dowolnie określonych 

warunkach i założeniach. W skład pakietu wchodzi 

skrócony (terytorialny oraz kosmograficzny) 

opis Galaktyki, podstawowa charakterystyka ras 

Obcych, rys historyczny ludzkości, wyczerpujące 

omówienie roli Federacji w kształtowaniu 

lepszej przyszłości Wszechświata, wyszczególnienie 

najważniejszych organizacji, kompendium 

technologiczne i wiele innych informacji. 

Wszystko to ujęte jest w system mechaniki wirtualnej, 

mający za cel jak najdokładniejsze odwzorowanie 

rzeczywistości przy jednoczesnym 

zachowaniu prostoty i wygody użytkowania. 

Uczestnicy kursu wybierają swoje wirtualne 

role korzystając z szablonów albo generując 

je od podstaw i prowadzeni przez system 

kierujący odgrywają życie i działania swych 

awatarów ucząc się oraz wyciągając wnioski. 

W zależności od ich poczynań, system wygeneruje 

odpowiednie reakcje i nowe okoliczności. 

Na koniec danej symulacji uczestnicy są oceniani, 

a ilość otrzymanych punktów decyduje o 

dalszej klasyfikacji kursantów. Powstały cztery 

wersje podręcznika GP. Pierwszy pełny, zawiera 

zintegrowaną bazę Galaktopedii i istnieje się 

w pełni holograficznym środowisku. Kolejne 

dwie mają zmniejszoną funkcjonalność dostępową, 

dzięki czemu lepiej stymulują uczestników. 

Ostatnia wersja wydana została w formie 

starożytnej zwanej Książką. Jest przeznaczona 

do testów specjalnych oraz dla kolekcjonerów i 

pozbawiona wszelkiej interaktywności. 

Demo 

Niniejsza wersja demonstracyjna 

jest wyciągiem zasad mechaniki, opisów świata, 

tworzenia postaci, działu technicznego i zawiera 

jedynie podstawowe informacje. Wersja pełna 

zawiera rozszerzone informacje na wiele tematów 

wraz z fabularnymi wstawkami. 

Wprowadzenie 

Rok 1495F. Ludzkość sięgnęła gwiazd. 

Poznała również bezkres otaczającej je przestrzeni. 

I przestała czuć się samotna. Ponad 5000 lat 

temu, Metrodoros z Chios napisał: Utrzymywanie, 

że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie 

bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym 

obsianym polu mógł wyróść tylko jeden jedyny 

kłos pszenicy. Rzeczywistość okazała się nie aż 

tak bogata. Na obszarze 1/8 części Galaktyki poznano 

zaledwie dwadzieścia sześć ras Obcych, 

z czego jedynie czternaście na zbliżonym bądź 

wyższym poziomie technicznym. Tym niemniej 

ludzie zasiedlili tysiące planet, doprowadzili do 

stworzenia Federacji sześciu ras, której obywatelom, 

dzięki nowoczesnej technologii, zapewnili 

ogólny dobrobyt i szczęście. W takim oto świecie 

żyjesz Ty, drogi obywatelu. Możesz zrobić ze 

swoim życiem, co tylko zechcesz. Eksploruj kosmos, 

gromadź majątek, odkrywaj tajemnice nauki, 

walcz z wrogami, przemierzaj Extensivity, 

zadawaj pytania i szukaj na nie odpowiedzi… 

MECHANIKA PODSTAWOWA 

Głębia Przestrzeni w swej tradycyjnej 

formie korzysta z replikowanych generatorów 

liczb losowych zwanych Kostkami używanych 

na Ziemi ponad 3000 lat temu. Kostka to obiekt 

w kształcie wielościanu z oznaczeniem numerycznym 

na każdej ściance. Wynik uzyskuje 

się upuszczając rzeczoną Kostkę na płaską powierzchnię 

i odczytując oznaczenie ścianki, która 

znalazła się na górze. Choć źródła podają, iż 

niegdyś używano wielu rodzajów Kostek, GP 

wykorzystuje tylko trzy: ośmio-, dziesięcio- i 

dwunastościenną. Dziesięciościan jest najczęściej 

używany i powinien być dostępny w kilku 

(a nawet kilkunastu) egzemplarzach, pozostałe 

używane są sporadycznie. 

4

5 

Sukces – wynik kostki większy lub równy 

stopniowi trudności, ale mniejszy od 10 

(ST), każda czynność wymaga jakiejś ich ilości 

(zazwyczaj jednego, ale bywają różne sytuacje, o 

czym później jest wspomniane). 

Wielki Sukces – wynik kostki wynoszący 10 (0), 

oznacza to bardzo dobre powodzenie czynności, 

lub też jej nie popsucie, gdy nie wyszła wymagana 

ilość sukcesów. 

Karina ucieka przed automatem porządkowym korytarzami 

małej stacji orbitalnej. Dzięki informacji 

znalezionej w Biuletynie Stacji wie, iż z Hangaru 2 

za kwadrans stratuje statek transportowy. Musi się 

tam dostać... Decyduje się zaryzykować i zaczaja się 

na automat. Wie co prawda o słabym punkcie takich 

urządzeń, znajdującym się na łączeniu między płytami 

pancerza a elementami pędnymi, trudno jednak 

będzie jej wykorzystać tę wiedzę z użyciem tych paru 

narzędzi, które posiada. Gdy automat porządkowy 

rusza jej śladem cieplnym wgłąb korytarza technicznego, 

Karina błyskawicznie wsadza elektryczny aktywator, 

mały przyrząd służący do dawania impulsów 

mocy uszkodzonym generatorom, między płyty jego 

pancerza. Rzuca, testując Zręczność równą 3, na ST 

7. Wyniki, jakie otrzymała to: 3, 0, 0, czyli aż dwa absolutne 

sukcesy. Automat chwilę iskrzy i pada z łoskotem 

na ziemię zaś Karina bez dalszych przeszkód dociera 

do drzwi hangaru. Tu okazuje się, że wejście jest 

wyposażone w zabezpieczenia, które należy obejść. Jej 

znajomość łamania zabezpieczeń wynosi 2, rzuciła 2 i 

7 (przy ST 8), dzięki czemu zamka nie otworzyła, ale 

przynajmniej go nie popsuła i będzie mogła spróbować 

ponownie.). 

Niepowodzenie – wynika kostki mniejszy niż ST, 

ale większy od 1. Po prostu nieudany rzut. Jedyne 

konsekwencje zbyt dużej liczby takich rzutów 

w teście to niewykonana czynność chyba, że test 

opatrzony był atrybutem Ryzyko (patrz niżej). 

Klęska – wynik kostki równy 1. Wyjątkowo pechowa 

sytuacja, oznaczająca, że coś poszło tak 

źle, jak tylko mogło. Jedynie uzyskanie w tym 

samym teście 0 albo dwóch sukcesów zwykłych 

niweluje negatywne skutki wyrzucenia 1. 

Efekt każdej akcji podejmowanej przez gracza 

MG może określić kierując się własnym 

rozsądkiem lub zdając się na los. W tym 

drugim przypadku używa się kostek 

dziesięciościennych, a w sporadycznych 

przypadkach ośmiościennych lub dwunastościennych. 

Mistrz Gry określa Stopień 

Trudności danego działania (patrz tabelka niżej) 

biorąc przy tym pod uwagę wszelakie okoliczności 

i deklaracje gracza, oraz określa, jakiego atrybutu 

albo umiejętności dotyczyć będzie test. Następnie 

pozwala graczowi rzucić odpowiednią 

ilością kostek. Ilość ta odpowiada zazwyczaj 

poziomowi cechy użytej podczas testu, ale w 

niektórych sytuacjach może być modyfikowana. 

Do poprawnego wykonania czynności potrzeba 

czasem więcej niż jednego sukcesu. Ich wymagana 

liczba będzie tym wyższa, im bardziej kompleksowe 

działanie stanowi przedmiot testu. Na 

przykład szybki cios pięścią uda się, gdy gracz 

uzyska większą liczbę sukcesów na atak niż 

przeciwnik na obronę. Z kolei przeprowadzenie 

skomplikowanego eksperymentu biologicznego 

trwającego pół roku, wymagać może i 50 sukcesów, 

(które może gromadzić cały zespół, kumulując 

sukcesy jak i porażki co miesiąc). 

Tabela stopniowania trudności 

Stopień trudności Opis 

1-6 

7 

8 

9 

10 

Bardzo łatwa czynność, 

nie powinno się testować, 

chyba, że wartość ta 

została uzyskana przez 

obniżenie wyższego ST. 

Dla średnio wprawnego 

człowieka czynność rutynowa; 

zazwyczaj się 

uda. 

Trudna czynność, istnieje 

spora szansa, że efekt 

działania będzie nie do 

końca taki, jaki się zakładało. 

Bardzo trudna czynność; 

tylko profesjonaliści są 

wstanie tak trudne działania 

uwieńczyć sukcesem. 

Ekstremalnie trudna 

czynność. Może się czasem 

udać, ale szanse 

są niewielkie nawet w 

przypadku specjalistów.

Rzuty jakościowe. 

Do zaliczenia standardowego testu zazwyczaj 

wystarcza jeden sukces (nie dotyczy czynności 

długotrwałych). Istnieje jednak szansa, zwłaszcza, 

gdy test wykonuje postać zaawansowana, 

mająca do dyspozycji wiele kostek, na uzyskanie 

liczby sukcesów większej od wymaganej. Gdy to 

się zdarzy, efekt bywa lepszy od oczekiwanego. 

Mamy wtedy do czynienia z rzutem jakościowym. 

Rzuty jakościowe 

Nadwyżka sukcesów Opis 

Czynność udała się trochę 

lepiej niż zakładano. 

Na przykład szybciej, 

1 

albo efekt jest odrobinę 

lepszy (nieco wyższa jakość 

produktu itp.). 

Wynik znacznie powyżej 

normy. Czynność zakoń- 

2-3 

czona grubo przed czasem, 

produkt ma świetne 

parametry. 

Błyskawiczny efekt, pomimo 

zakładanych długotrwałych 

prac, przed- 

4 i więcej miot czynności uzyskał 

niesamowitą jakość. Bonusy 

do kolejnych działań. 

Ryzyko. 

Warto zauważyć, że jeśli ktoś podejmuje się 

czynności trudniejszej, musi liczyć się z konsekwencjami. 

Test zakończony porażką, albo 

nawet brakiem sukcesu, będzie miał inne konsekwencje 

dla czynności łatwej (na poziomie 7), 

a inne dla bardzo trudnej (poziom 9). Poniższa 

tabela, określa orientacyjnie stopień ryzyka i 

rozmiar konsekwencji obarczonych nim działań. 

Konsekwencje nieudanych testów 

Poziomy trudności Opis 

Czynność się nie udała 

dokładnie z zamierze- 

1-6 

niem, ale konsekwencje 

są znikome. Ryzyko zerowe. 

Poważne problemy, 

ryzyko uszkodzenia 

7 

przedmiotu manipulacji, 

utrata zdrowia itp.. 

Czynność nie udała się 

bez dwóch zdań, co 

więcej, jeśli była obar- 

8 

czona ryzykiem, 

konsekwentnie jest ono 

egzekwowane. 

Na pewno coś poszło 

bardzo nie tak. Zniszcze- 

9 

nie przedmiotu, kurs w 

kierunku gwiazdy, upadek 

ze skały.. 

Szansa jedna na tysiąc. 

Kompletna klapa nie 

10 

budząca śladu zdziwienia 

wobec nikłości szans 

na sukces. 

Czynności długotrwałe. 

Tabela tych czynności, określa w sposób orientacyjny, 

ile sukcesów należy zgromadzić w 

określonym czasie indywidualnie lub zespołowo. 

Testy należy wykonywać z częstotliwością 

zbliżoną do ilości potrzebnych sukcesów, rozłożonej 

równo w czasie, odejmując około 10-15% 

prób od wymaganej liczby sukcesów.. Jeśli testy 

wykonuje więcej osób, robi się je odpowiednio 

rzadziej. 

6

7 

Czynności długotrwałe 

Czas trwania Czynność 

Kilka godzin 

2-3 dni 

Kilka tygodni 

Kilka miesięcy 

Kilka lat 

Przeprowadzenie 

pełnej 

analizy molekularnej 

próbki 

skał, na średniej 

jakości sprzęcie. 

Nakręcenie i 

obróbka prostego 

holoreportażu 

Napisanie rozprawkinaukowej 

z wybranej 

dziedziny. 

Konstrukcja 

prototypu silnikahiperbarionowego. 

Opracowanie 

nowej koncepcji 

porozumiewania 

się z rasą 

Obcych. 

Liczba sukcesów 

Czynności kompleksowe – testy łańcuchowe. 

Są sytuacje, gdy testowanie pojedynczej umiejętności 

albo atrybutu, nie wystarcza. W takim 

wypadku, należy przeprowadzić testy łańcuchowe. 

Polegają one na określeniu, jaka jest kolejność 

i charakterystyka działań, które trzeba 

podjąć by osiągnąć zamierzony efekt. Nieudane 

testy pomiędzy poszczególnymi etapami oznaczają 

czasową zwłokę, zaprzepaszczenie szansy 

na pozytywne zakończenie, albo też, najczęściej, 

podniesienie poziomu trudności testu dla 

kolejnego etapu. Nie zaleca się łączenia więcej, 

niż trzech, góra czterech testów, dodatkowo, powinny 

odbywać się w krótkich odstępach czasowych. 

Rzut jednej szansy. 

Są sytuacje, gdy możliwości, czyli posiadane 

poziomy umiejętności, są zbyt niskie, aby 

5 

3 

15 

20 

50 

wykonać jakieś działanie. W przypadku 

rzutów długotrwałych oznacza to, że 

istotnie nic się nie da zrobić. Ale w prostych 

sytuacjach wymagających pojedynczego testu, 

można przynajmniej spróbować. Jeśli postać nie 

posiada danej umiejętności, wolno jej wykorzystać 

rzut szansy. Stopień trudności takiego testu 

zawsze wynosi 10, do tego w grę wchodzą inne 

ograniczenia. W zależności od poziomu atrybutu, 

któremu przypisana jest potrzebna umiejętność, 

można próbować wykonać te testy, które 

czynią zadość wymogom poniższej tabelki. 

Rana krwawi coraz bardziej, medbot, pogruchotany, 

leży nieopodal. Esteban ma jedynie kilka narzędzi 

medycznych, które ocalały z apteczki. Zaciskając z 

bólu zęby obejrzał dziurę w nodze. Nie wyglądało to 

dobrze, drobne kawałki poszycia roztrzaskanego promu 

wbiły się głęboko. Nawet nie ma jak sprawdzić 

w komputerze, co w tej sytuacji robić, bo ten został 

w kabinie. Chwyta dziwnie wyglądające szczypce, 

laserowy skalpel, kilka skrawków ubrania. Zaczyna 

sobie usilnie przypominać, jak podobne rzeczy robili 

na tym filmie, co go oglądał rok temu… Umiejętność 

Medycyna rannego wynosi 0. Test nie należy do łatwych, 

gdyż warunki i sprzęt są dalekie od ideału. Dla 

kogoś znającego się na pierwszej pomocy, ST wyniósłby 

8. Na szczęście Inteligencja Estebana ma wartość 

4 (specjalizacja Procesy analityczne, wiele nie pomoże 

tym razem). Dzięki temu może wykonać rzut ostatniej 

szansy. Wypadło 0! Niesamowite, ale udało mu 

się zatamować krwawienie i wstępnie opatrzyć ciężką 

ranę. Teraz ma przynajmniej szanse dotrzeć do resztek 

po promie i być może wezwać pomoc. 

Zasady testów odnoszące się do konkretnych 

elementów systemu, takich jak walka, używanie 

zdolności ESP itp., zawarte są w poświęconych 

im rozdziałach. W przypadku rzutów wymagających 

wielu kości, proponujemy wykorzystać 

narzędzia komputerowe dołączone do podręcznika. 

Wymagany poziom atrybutu 

Rzut jednej szansy 

Pierwotny poziom trudności 

testu 

3+ 1-7 

4+ 8 

5+ 9 

6+ 10

Statystyki. 

Stosowanie rzutów kośćmi pozwala odwzorować 

prawdopodobieństwo udanych działań. 

Szanse na osiągnięcie w teście pomyślnego wyniku 

zależą od poziomu trudności, liczby użytych 

kostek oraz ilości wymaganych sukcesów. 

Uwaga: zwiększenie wymaganej ilości sukcesów 

w jednym teście, drastycznie zmniejsza szanse 

powodzenia. Za pomocą trzech kości łatwiej jest 

uzyskać jeden sukces przy ST 9, niż dwa sukcesy 

przy ST 7. 

Konkluzja. 

Mechanika wykorzystująca kostki, powinna być 

używana w sytuacjach rozstrzygających, ale nie 

może zastępować kreatywności gracza. Podejście 

w rodzaju „to ja testuję swoją astrofizykę by 

sprawdzić, co to może być”, jest nieodpowiednie. 

Znacznie bardziej na miejscu, jest zadeklarowanie: 

„uruchamiam czujniki grawimetryczne, 

ustawiam je na obiekty o dużej prędkości i 

stałym wektorze, kalibrując dodatkowo z bazą 

danych”. W zależności od inwencji postaci, MG 

ma prawo manipulować stopniami trudności, 

liczbą wymaganych sukcesów i pozostałymi 

parametrami. 

Mechanika rozgrywania 

Podstawową formą rozgrywki, jest odgrywanie 

ról przez graczy. Obowiązuje ich to, co zapisane 

jest na karcie postaci. Zatem zarówno ramy wyznaczone 

przez opis psychologiczny jak i umiejętności 

oraz pozostałe parametry postaci muszą 

być respektowane. Dotyczy to także Mistrza Gry, 

który animuje wszystkie postacie spotykane 

przez graczy, w tym Obcych czy nawet SI. Każda 

postać może robić co tylko chce, ale postawa 

wobec ustalonych ram wpływa na jej końcową 

ocenę, której dokonuje MG. Rezultaty testów, 

zarówno negatywne jak i pozytywne, powinny 

być respektowane. Istotny jest nie sukces w testach, 

a dobre i adekwatne do sytuacji odegranie 

roli. MG musi umieć rozpoznawać i powstrzymywać 

wszelakie próby manipulowania wynikami 

testów podejmowane przez graczy. 

MG: - Zia, po sforsowaniu drzwi jesteś na mostku 

Sathariela. Pierwsze co rzuca Ci się w oczy, to ciało 

człowieka, prawdopodobnie pilota. Siedzi bezwładnie 

na fotelu, ręce trzyma na konsoli, mimo, że holomapa 

jest wyłączona. Jeden ze wskaźników, zakryty ręką, 

mruga. 

Zia: - Podchodzę wolno do pilota rozglądając się na 

boki. 

MG: - Nie widzisz nic podejrzanego, mostek jest zadbany, 

nie ma śladów walki ani niczego podobnego. 

Zia: - Chcę sprawdzić medbota pilota, na pewno zarejestrował 

ostatnie minuty życia. 

MG: - Zanim go chwycisz za rękę, sprawdź jak jesteś 

spostrzegawcza. 

Zia: - (rzuca kośćmi – trzema k10, wynik 2,3,1). Ojej.. 

MG: - A więc, bez obaw chwytasz go za… 

Zia: - Czekaj! Bardzo ostrożnie, oglądam rękę naokoło, 

zanim ją uniosę by zobaczyć medbota. 

MG: - Nie masz podstaw, przecież nic nie zauważyłaś, 

jesteś wręcz pewna, że wszystko jest ok. Podniosłaś 

jego rękę i w tym momencie zobaczyłaś niewielki 

granat plazmowy, przyczepiony do ręki i kurtki. To 

co zrobiłaś, uaktywniło go! Sprawdź swoją zręczność 

i szybkość. 

Zia: - … (rzuca czterema k10 uzyskując: 7, 3, 3, 8, - 

ładny rezultat). Jest! Udało mi się! 

MG: - Błyskawicznie rzuciłaś się w tył, na korytarz. 

Eksplozja omiotła Cię falą gorąca, ale żyjesz. 

8

9 

TWORZENIE POSTACI 

Rozdział ten dostarcza wiedzy umożliwiającej 

kompletną i wszechstronną charakterystykę 

postaci. Omawia on zarówno aspekty 

biologiczne jak też psychologiczne a także społeczne. 

Istotą „Głębi Przestrzeni” jest odgrywanie 

roli narzuconej graczowi przez specjalizacje 

i słabe strony awatara oraz jego doświadczenie i 

okoliczności, w których się znalazł. Poniżej znajduje 

się dokładna lista elementów, które składają 

się na komplementarną personę awatara. Zaleca 

się używanie arkuszy (zwanych Kartą Postaci) 

załączonych do tej edycji „Głębi Przestrzeni”, w 

razie potrzeby mogą być one modyfikowane w 

dowolny sposób. 

Poniższe informacje są jedynie poglądową i skróconą 

wersją tego, co znajduje się w podręczniku. 

Wstęp 

Każdy człowiek kimś jest, coś sobą reprezentuje, 

ma pragnienia, cele, doświadczenie 

lub chęć jego zdobycia. Rozdział ten dostarcza 

wiedzy umożliwiającej opisanie postaci obejmujące 

wszystkie istotne dla niej elementy. Celem 

odzwierciedlenia potencjału odgrywanej postaci 

każdy gracz rozdziela przyznaną mu pulę 

punktów. Poniżej opisane są dokładnie zasady 

tego procesu, a także możliwości rozwoju awatara 

oraz podstawowa mechanika rządząca tym 

aspektem gry. 

Karta postaci – opis 

Imię, płeć, wiek – w tym miejscu należy wpisać 

imię postaci, płeć oraz wiek. 

Urodzenie – w tym miejscu należy podać sektor 

(albo planetę) pochodzenia. Szczegóły dotyczące 

dzieciństwa itp. należy umieścić w odpowiedniej 

części Karty (druga strona). Ma to znaczenie 

głównie fabularne, lecz może wiązać się w szczególnych 

przypadkach z przyszłymi wydarzeniami 

(na przykład osoba urodzona i wychowana 

na TechPrime będzie się lepiej adaptować i poruszać 

w środowisku zindustrializowanym niż 

mieszkaniec Tanamari). 

Bion – pierwszy aspekt osobowości 

Bion jest pewną permanentną cechą osobowości. 

Ma wpływ na to jak postrzegamy 

świat, jak odbieramy i przetwarzamy wszelkie 

bodźce. Nie jest on tożsamy z Maską Ducha, z 

którą wiąże się o wiele większy bagaż symboliki 

i metafizyki umysłu. Bion to skupienie się na 

celu oraz wybór drogi, na poziomie podstawowych 

zachowań, instynktów i interpretacji. Jest 

to stała cecha osobowości i nie podlega zmianie 

w ciągu ludzkiego życia, chyba, że zaistnieją 

okoliczności podobnie ekstremalne jak w przypadku 

zmiany Maski Ducha (gwałtowna interwencja 

ESP, uraz lub operacja mózgu…). 

Bion Atawistyczny – ja, tu i teraz. Podejście egocentryczne 

skupiające się na teraźniejszości w 

danym miejscu. Nie wybiega w przyszłość daleko, 

plany kreowane są jedynie na potrzebę chwili. 

Nie wyklucza to altruizmu ani niczego mu 

podobnego, jedynie koncentruje się na szybkim 

zaspokajaniu potrzeb i instynktów. Odróżniają 

go nie tyle podejmowane działania, co kryjące 

się za nimi motywacje. Wielu ludzi żyje dniem 

dzisiejszym, a zatem brak im szerszej wizji. Ich 

działania skupione są na wykorzystywaniu, a 

nie tworzeniu. 

Bion Progresywny – my, tu, teraz, potem. Wypadku, 

mamy do czynienia z podejściem zorientowanym 

bardziej społecznie i wybiegającym planami 

do przodu, a jednocześnie twardo opartym 

na rzeczywistości. Tacy ludzie działają planowo, 

interesuje ich, jak potoczą się wypadki nie tylko 

dziś i jutro, lecz również za kilka lat. Do tego 

swoją egzystencję postrzegają w ramach społecznych, 

a kompromis mogą uznać za słuszny 

nawet kosztem swoich pragnień. Tworzenie jest 

dla nich środkiem do realizacji celów, czasem 

celem samym w sobie. Bion progresywny jest 

najbardziej elastyczny. 

Bion Ekstatyczny – wy, teraz, zawsze. Ekstatyczny 

charakteryzuje osoby, które w swoich działaniach 

widzą początki czegoś wielkiego, co ziści 

się być może dopiero, gdy nikt już o nich nie będzie 

pamiętał. Przejmują się losem istnień, także 

odległym, nawet, gdy nie mają żadnego wpływu 

na bieg zdarzeń. W relacjach przedkładają 

innych nad siebie, czasem tracąc równowagę 

rozsądku. Widzą powód do zachwytu czy płaczu 

tam, gdzie inni go nie dostrzegają. Ponieważ 

ich wzrok sięga tak daleko, często

nie widzą tego, co się dzieje bezpośrednio 

wokół nich. 

Maski – drugi aspekt osobowości 

Jesteśmy, jacy jesteśmy. Ale inni jesteśmy dla kogoś, 

inni dla siebie, a jeszcze inni jesteśmy naprawdę. 

Dlatego przywdziewamy maski. 

Maski są pewną formą ekstrapolacji osobowości 

na mechanikę rozgrywki w aspekcie podświadomości, 

świadomości i relacji z innymi. Sposób, 

w jaki gracz będzie je odgrywać, rzutuje na wiele 

kwestii. Na przykład ocena i podejście innych 

ludzi, dokonywane wybory, a także w pewnym 

stopniu droga własnego rozwoju. Kompletny i 

dobrze uzasadniony wybór Masek jest konieczny 

i nie mniej ważny, a nawet ważniejszy od 

przydziału atrybutów czy umiejętności. Niektóre 

Maski są permanentne i jedynie bardzo 

poważna ingerencja w osobowość postaci (silny 

wpływ ESP, operacja na mózgu) mogłaby je 

zmienić, inne można doraźnie wkładać i zdejmować 

zależnie od okoliczności. 

Maska Pierwsza. Maska Maszyny. 

Co ty gadasz? Przecież ja taki nie jestem! 

Najbardziej zewnętrzna z Masek. Tak postrzegają 

Ciebie inni. Jest ona ze wszystkich najbardziej 

krucha, lecz trwale i na długo zapada w 

pamięć ludzi. Wiele wysiłku trzeba włożyć, aby 

ją zmienić. Dość radykalna, niebędąca grą pozorów 

zmiana postępowania może to umożliwić. 

Wszelkie takie zmiany trzeba dokładnie przedyskutować 

z Mistrzem Gry i odpowiednio uzasadnić. 

Warto dodać, że niektóre rasy Obcych 

inaczej patrzą na Maski, i często Maska Maszyny 

jest zupełnie inaczej odbierana lub nawet pomijana. 

Maska Druga. Maska Ciała. 

To jestem prawdziwy Ja, nawet jeśli inni tego nie widzą. 

Zapewne masz rację, lecz nie do końca. Twoje 

wyobrażenie o sobie samym. Nie wniknąłeś jeszcze 

w swe jestestwo wystarczająco, by całkowicie 

siebie poznać, lecz masz pewne pojęcie, co tam 

się dzieje. Maska Ciała oznacza samoświadomość, 

sposób, w jaki postać postrzega 

samą siebie i jakich działań oraz wyborów 

wobec tego dokonuje. Determinuje czyny 

znacznie mocniej niż pozostałe Maski. Bardzo 

trudno ją zmienić, a taka zmiana z reguły 

nastąpi dopiero w wyniku jakiegoś przełomowego 

wydarzenia w życiu. Esperzy oraz empaci, 

a także dobrzy psychologowie potrafią tą Maskę 

odczytać, nawet gdy jest ukrywana. 

Maska Trzecia. Maska Ducha. 

Czy…? Nie… Wydawało mi się.. 

Niedobudzona jaźń, która czeka na wstrząs by 

otworzyć oczy. Nikt nie wie do końca, kim jest 

naprawdę w skrytości ducha. Niektórzy woleliby 

się nigdy nie dowiedzieć. Ale to jesteś naprawdę 

Ty. Maska Ducha to podświadomość, 

superego, sumienie. Poważnie wpływa na zachowanie 

postaci, ale zazwyczaj nie ujawnia się 

bezpośrednio. Poza bardzo silną ingerencją w 

umysł nie ma możliwości, by ją zmienić. Rasy 

takie jak Godseyanie czy Ssarghh są w stanie 

rozpoznawać te Maski ludzi lepiej od nich samych. 

Maski przyjmują opisową formę jakiś archetypów 

osobowości, cech charakteru, które są 

naprawdę ważne. 

Podręcznik zawiera kilkanaście archetypów osobowości 

– Masek do wykorzystania, nic nie stoi 

na przeszkodzie aby tworzyć własne. 

Religia – jeśli awatar jest osobą religijną, w tym 

miejscu należy wpisać, jaką religię praktykuje. 

Szerzej o religiach w rozdziale „Religie”. Szczegóły 

takie jak gorliwość itp. należy opisać na 

stronie drugiej karty. 

Neuronika – jest tym, co kiedyś nazwane byłoby 

umysłem otwartym na świat i innych, pojmowaniem 

otaczającej przyrody, czerpaniem radości z 

jedności swego Ducha z Ciałem. Osoba posiadająca 

Neuronikę ma możliwość do wielu testów 

dodawać kolejne kostki równe poziomowi tej 

cechy. O tym czy i kiedy można ją wykorzystać, 

decyduje MG, lecz im wyższy poziom świadomości, 

tym więcej będzie sytuacji, w których 

taka możliwość się pojawi. Posiadanie Neuroniki 

ogranicza zdolność do zadawania cierpienia. 

Zarówno fizycznego, jak i psychicznego 

czy egzystencjalnego. Osoba z Neuroniką nie 

jest w stanie świadomie zadać cierpienia, a 

gdy spowoduje je nieświadomie, odczu- 

10

11 

wa bardzo duży smutek i ból. Niektórzy 

uważają, że Neuronika jest wynikiem naturalnej 

ewolucji ludzkości, jako istot pełnych 

dobra i współczucia. Zdaniem innych jest 

to ślepa uliczka ewolucji. Na początku rozgrywki 

Neuronikę można posiadać tylko na poziomie 

1 i jedynie kosztem punktów z puli dodatkowej. 

Profile 

Profil określa to, czym się postać zajmuje, co jest 

jej pasją albo życiową koniecznością, a poniekąd 

także i to, w jakim kierunku jej życie zmierza. 

Każdy z Profili daje postaci pewne unikalne 

możliwości, a także nakreśla niektóre z jej motywacji 

postępowania. Za jego pomocą określa 

się coś szerszego, niż działalność zawodowa lub 

hobbystyczna. Profil mówi, jaki jest główny motor 

działania człowieka. 

Podczas gry Profil raczej nie powinien ulegać 

zmianie, ale w uzasadnionych przypadkach jest 

to możliwe. Wraz ze zmianą profilu odpowiedniej 

zmianie ulegają czerpane zeń bonusy. Na 

przykład Badacz stając się Kryminatorem nie 

dostanie nowych punktów Zasobów, ale też nie 

straci dotychczasowych zdobytych poziomów 

nauki, aczkolwiek od tej chwili ich rozwój nie będzie 

stymulowany bonusem w postaci tańszego 

kosztu w punktach doświadczenia. Zmiana Profilu 

jest bardziej naturalnym sposobem oddania 

pewnych zmian zachodzących w życiu postaci, 

niż szukaniem dodatkowych możliwości czy 

poszerzaniem repertuaru bonusów do statystyk. 

Warto zauważyć, że nieraz może zdarzyć się 

sytuacja, gdy działalność postaci zdaje się rozmijać 

z jej profilem. W takiej sytuacji trzeba zdecydować, 

co nią kieruje. Na przykład profesor 

chemii produkujący pochodne neuropyłu i dystrybuujący 

je po klastrze systemów, może być 

zarówno Badaczem jak i Kryminatorem czy też 

Obywatelem. Wszystko zależy od tego, jakie ma 

motywacje. Jeśli handel narkotykiem stanowi dla 

niego jedynie źródło finansowania badań, to bardziej 

pasuje profil Badacza. Profil Kryminatora z 

kolei oddaje lepiej motywacje tego, kto para się 

dilerką głównie dla satysfakcji, albo uskutecznia 

proceder ze względów materialnych. Natomiast 

jeśli takie zajęcie stanowi dla postaci po prostu 

część codziennej, rutynowej aktywności, jak praca 

w centrum informacyjnym, Obywatel wydaje 

się najlepszym rozwiązaniem. 

Lista profili Charakterystyka 

Badacz Odkrycia, nauka, wiedza 

Kryminator Ryzyko, przestępstwo, zyski 

Obywatel 

Ciekawość, potencjał, różnorodność 

Przestrzeniec Kosmos, wspólnota, legendy 

Wypatrujący 

Cele, marzenia, konsekwentość 

Konstruktor Tworzenie, technika, wizja 

Krzewiciel Idea, charyzma, skuteczność 

Poszukiwacz Granicy 

Obdarzony 

Surfer Tęczostrzeni 

Uciekinier 

Podróże, poznanie, odwaga 

Samotność, talent, niesamowitość 

Transprzestrzeń, informacja, 

wyobraźnia 

Przeszłość, wytrwałość, uniwersalność 

Wcielony Siła, obcość, odporność 

Mutant 

Wyobcowanie, zdolności, inność 

Poniżej zamieszczono dwa pełne Profile – Badacza 

oraz Przestrzeńca.

BADACZ 

12

BADACZ 

„Odkryłem! Odkryłem... Odkryłem, ale tak dużo zostało 

wciąż do odkrycia.” 

Wydrzeć Wszechświatowi wszelkie tajemnice, 

ujrzeć na własne oczy unikalne zjawiska, 

udokumentować je dla kolejnych pokoleń. 

Chcą poznać fakty i ich przyczyny. Niekoniecznie 

drogą naukowych dociekań. Prawdziwie oddani 

swym marzeniom często pracują dla idei, 

a wynagrodzenie traktują bardziej jako dodatek 

ułatwiający im pracę. Oczywiście nie każdy z 

nich jest aż takim idealistą. Dla wielu Badaczy 

najistotniejsze jest doniosłością swych odkryć 

zmienić oblicze i losy świata lub chociaż rzucić 

na niektóre sprawy nowe światło. Są i tacy, którzy 

najbardziej łakną uznania świata nauki, a za 

ukoronowanie swej kariery uważają przyjęcie do 

Loży Nauki, zrzeszającej najznamienitsze umysły. 

Znakomita część Badaczy ma za sobą 

gruntowne wykształcenie przede wszystkim ze 

swojej dziedziny, ale wielu z nich posiada wiedzę 

interdyscyplinarną a nawet interxeniczną 

(wymiany uniwersyteckie między rasami nie są 

zbyt częste, lecz się zdarzają, szczególnie w obrębie 

Federacji). Praca naukowa jest prestiżowa, 

niesie ze sobą uznanie społeczne, ale często też 

wymaga wyrzeczeń. Wielu naukowców z dziedzin 

okołomilitarnych dostaje trudne do odrzucenia 

propozycje współpracy z WNM (Wydział 

Naukowo-Militarny Federacji) albo od grup 

przestępczych. Utarło się uważać Badaczy za 

osoby światłe, wszak obcowanie z wiedzą poszerza 

horyzonty i czyni człowieka bardziej otwartym. 

W rzeczywistości nie zawsze tak to wygląda, 

prywatne uprzedzenia czy ciasne poglądy 

nie zawsze są w toku pogłębiania naukowej specjalizacji 

rugowane, czasem wręcz utrwalają się 

i wzmagają. To właśnie niektórzy Badacze cicho 

przebąkują o eugenice, cyborgizacji i tworzeniu 

sztucznych inteligencji, mimo ścisłego zakazu 

zarówno ze strony Kodeksu jak i ogólnie pojętych 

wartości społecznych. Badacze, którzy zdobyli 

renomę w swoim środowisku, często biorą 

na osobistych uczniów dobrze rokujących studentów. 

Objęcie początkującego adepta nauki 

taką formą mentorstwa, popularną od 

ponad dwustu lat, stymuluje jego naukową 

karierę, stanowi też silną, bo opartą na 

ambicjach młodości, motywację do rozwoju. 

Obcy mają oczywiście swoje odpowiedniki 

Badaczy, szczególnie dotyczy to Sireńczyków, 

gdzie, co trzeci obywatel jest naukowcem, 

ale także Felinici i Oraxyci wypracowali analogiczny 

system. Większość innych ras kładzie nacisk 

albo na kolektyw (Ssyrialici) albo na jeszcze 

większą indywidualność (Xerialici, Zyxianie). 

Bardzo ważnym wyróżnieniem dla każdego 

Badacza jest otrzymanie od Przedstawiciela 

Wstęgi Poznania symbolicznej w kwestii 

materialnej, ale wielkiej pod kątem znaczenia 

nagrody dla najbardziej zasłużonego w swojej 

dyscyplinie naukowej. Zazwyczaj nie dostępuje 

tego zaszczytu nikt poza członkami Loży. 

Przykładowe Loże: 

Loża Mikronu – mikrokonstrukcje 

Loża Inercji – fizyka energii 

Loża Transcendencji – religia i filozofia 

Loża Nukleoniki – fizyka mikroświata 

Loża Astroafirmacji – astrofizyka 

Loża Atomu – chemia cząsteczkowa 

Loża Synapsy – neurobiologia 

-Badacz może dzielić uwagę między dowolną 

liczbę dyscyplin. Zarówno wybór jak i rozwój 

jednej z nich, będącej jego obraną na starcie specjalizacją, 

„kosztuje” go już od początku 2 razy 

mniej punktów doświadczenia. 

-Badacz zaczyna grę z 1 darmowym dodatkowym 

punktem Inteligencji oraz może w swojej 

dyscyplinie naukowej posiadać od początku 5, a 

nie 4 punkty. 

14

PRZESTRZENIEC 

16

PRZESTRZENIEC 

„-One są prawdziwie wolne... tęsknie powiedziała patrząc 

przez iluminator na kometę. 

-Chciałabym jak one... 

-Głupia, a grawitacja? Trzyma je na uwięzi. 

-Nie niszcz mi marzeń! Wróć na swą planetę albo zamilknij… 

„ 

Niczym nieskrępowana wolność wśród 

gwiazd. Doświadczasz nowych rzeczy, dostrzegasz 

wiele w czerni przestrzeni. Przestrzeńcy 

odczuwają specyficzną więź łączącą ich z kosmosem. 

Z reguły nierozumiani przez społeczeństwo, 

czują się odrzuceni, lecz traktują tę alienację 

jako własny wybór. Jak nikt inny orientują się 

w otaczającej ich przestrzeni. Wiedzą o ukrytych 

niebezpieczeństwach, egzotycznych miejscach, 

znają masę legend. Żyją przeważnie na statkach, 

podróżując od systemu do systemu, lub też w 

niewielkich koloniach, na stacjach kosmicznych 

gdzieś daleko poza uczęszczaną przestrzenią. 

Ten kosmiczny, nomadzki tryb życia ma także 

swoje negatywne konsekwencje w postaci różnego 

rodzaju fobii związanych z przebywaniem 

na planecie, w wielkim mieście albo naturalnym 

lesie. Także ze względu na nienajlepszy często 

stan techniczny ich statkówkolonii i niezależność 

od federacyjnych placówek medycznych, 

pojawiają się u nich niekiedy mutacje i inne problemy 

związane z życiem w nietypowych dla 

ludzkiego organizmu warunkach. 

Najwięcej Przestrzeńców można spotkać 

w obszarach Centralnych, jednak są dość rozproszeni 

i nie spotyka się kolonii liczniejszych 

niż parę tysięcy osób. Jeśli grupa staje się zbyt 

liczna, samoistnie pojawiają się podziały i przeważnie 

część mieszkańców odchodzi wraz ze 

swym dobytkiem by mieszkać gdzieś indziej. 

Charakterystyczną cechą Przestrzeńców jest także 

podejście do władzy. Nie można powiedzieć 

by były to komuny, częściej spotyka się grupy 

gdzie istnieje forma gerontokracji. Starsze osoby, 

bardziej doświadczone, traktowane są jak 

mentorzy i młodsi liczą się z ich zdaniem. Nie 

ma tu jednak struktur formalnych. Jednocześnie 

duża liczba Przestrzeńców zamiast w grupach, 

przemierza Kosmos samotnie albo w towarzystwie 

niewielu osób (niekoniecznie 

Przestrzeńców). 

Z punktu widzenia Federacji Przestrzeńcy 

są ciekawym socjologicznie zjawiskiem, 

niegroźnym, aczkolwiek nieprzynoszącym 

wielkiego pożytku. W związku z tym nie są 

podejmowane właściwie żadne działania wobec 

nich. Nie obciąża się ich sankcjami, ani nie nadaje 

przywilejów. Jedynie czasem mogą liczyć na 

niewielkie ulgi przy naprawach statków itp. 

Wśród Obcych, zjawisko społeczne u 

ludzi zwane Przestrzeństwem, zdarza się rzadko. 

Jedynie niektórzy Zyxianie wydają się mieć 

podobny wzorzec osobowości i działania. Godseyanie 

ludzkich Przestrzeńców traktują z szacunkiem 

(którego powodu nie umiemy wytłumaczyć). 

-Przestrzeńcy żyją w przestrzeni. To ich dom. 

Dziwnym byłoby gdyby nie znali własnego 

domu, prawda? Możesz na początku wybrać 

Holopilotaż lub Holonawigację na 1 poziomie 

(za darmo!) oraz Poruszanie się 0-G również na 

1 poziomie. 

Dodatkowo za umiejętność Przestrzeń „płacisz” 

dwukrotnie mniej punktów doświadczenia za 

poziom (również przy rozdziale punktów na 

starcie). 

18

19 

Atrybuty – odzwierciedlenie predyspozycji 

fizycznych i umysłowych postaci. Ukazują 

strony mocne i słabe oraz rzutują na 

możliwość wykupienia potęgujących ich wpływ 

specjalizacji. 

Atrybuty podzielone są na dwie dziedziny, 

jedna dotyczy Ciała (Siła, Zręczność, 

Kondycja, Wygląd), a druga Ducha (Inteligencja, 

Umysł, Postrzeganie i Powierzchowność). 

Tworząc postać, należy zdecydować się, która 

z dziedzin jest dominująca. W jej ramach można 

przydzielić dowolnie 12 punktów. Między 

atrybuty dziedziny drugorzędnej rozdziela się 9 

punktów. W obu przypadkach obowiązuje początkowy 

limit maksymalnie 4 punktów na atrybut. 

Nie można przyznać mniej niż 1 punktu. W 

przypadku osiągnięcia wartości 4 w którymkolwiek 

atrybucie, należy wybrać specjalizację. 

Ludzie posiadają dość uśrednione wartości 

atrybutów, i mieszczą się one w zakresie od 1 

do 6. Najniższa wartość oznacza poważne braki. 

Osoba z 1 punktem Inteligencji jest zwyczajnie 

głupia, a posiadacz 1 punktu Zręczności często 

wylewa herbatę pijąc ją ze szklanki. Wartości 

3-4 są przeciętne, przy czym wartość 4 wskazuje 

już na pewne predyspozycje. 5 i 6 oznaczają 

odpowiednio poziom ponadprzeciętny i wybitny. 

Inteligencja 6 oznacza geniusza, a z Wyglądem 

5 mamy szanse na błyskotliwą karierę w 

holowizji. Każdy poziom atrybutu daje jedną 

kostkę podczas testów, a specjalizacja (o ile ma 

ona zastosowanie w danej sytuacji: bystry wzrok 

przy wypatrywaniu, niestrudzony przy długiej 

wędrówce itp.) może albo dodać kolejną kostkę, 

albo zmniejszyć ST o 1 (decyduje MG). 

Dokładny opis atrybutów znajduje się w podręczniku 

– tutaj można zapoznać się z ich spisem 

i podziałem. 

Atrybuty ciała Atrybuty ducha 

Siła Postrzeganie 

Zręczność Inteligencja 

Kondycja Umysł 

Wygląd Powierzchowność 

Umiejętności – wiedza i zdolności w wielu 

różnych dziedzinach. 

Umiejętności , podobnie jak atrybuty, 

przyjmują wartości między 1 a 6, lecz posiadanie 

nawet jednego punktu oznacza pewną 

znajomość danego tematu (1 punkt w Mechanice 

pozwala na proste naprawy uszkodzonego 

sprzętu, poziom 2 Kodeksu sprawi, że postać 

raczej nie popełni głupich błędów w sądzie 

i znajdzie dobre programy adwokackie). Wartości 

3 – 4 oznaczają całkiem niezłych specjalistów 

w danych dziedzinach (na przykład pilot z holopilotażem 

4 potrafi wykonywać naprawdę dobre 

manewry, a naukowiec z Fizyką Kwantową na 3 

umie rozpisać matematycznie zasady działania 

hipernapędu). 5 i 6 oznacza poziom mistrzowski 

i arcymistrzowski. Tak wysokie wartości gracze 

powinni zdobywać drogą częstego i skutecznego 

używania danej zdolności, lub gdy poświęcą 

sporą ilość czasu na szkolenie. Poza specjalnymi 

przypadkami nie mogą przydzielić ich sobie na 

starcie. Podczas tworzenia postaci między umiejętności 

można rozdysponować 24 punkty. 

Gdy poziom umiejętności wynosi 4 lub 

więcej, gracz wybiera dla niej specjalność, która 

obrazuje, jaki dokładnie aspekt danej umiejętności 

jest mu najbliższy. W przypadku nauki oznacza 

to wybór ulubionej dziedziny, gdy mamy 

do czynienia z walką, specjalizacja może oznaczać 

preferowanie konkretnego rodzaju broni a 

dla pilotażu, umiejętność latania danym typem 

statków lub też wyjątkowe predyspozycje do 

określonych manewrów. Specjalizacja przy tworzeniu 

postaci jest wybierana automatycznie (za 

darmo), przy poziomie 4 umiejętności (zdarzają 

się wyjątki), i poza sytuacjami specjalnymi, 

tylko jedna na Umiejętność (podczas gry, można 

oczywiście dokupywać nowe specjalizacje do 

posiadanych umiejętności). Dzięki specjalizacji, 

w okolicznościach, których się tyczy, stosuje się 

modyfikator -1 do ST podczas rzutu albo dodaje 

1 kostkę do puli. 

Poziom mającej zastosowanie umiejętności 

oznacza liczbę kostek używanych w danym 

teście. Czasami wystarczy jeden sukces, czasem 

potrzeba ich więcej, wszystko zależy od sytuacji 

i jej skomplikowania, a także rozciągnięcia w 

czasie danej czynności.

Analogicznie jak w przypadku atrybutów, 

w DEMIE można znaleźć jedynie ich 

spis (poza dwoma przykładami). Pełne opisy 

wraz ze specjalizacjami znajdują się w podręczniku. 

Lista umiejętności 

Poniższe umiejętności nie wyczerpują 

całkowicie wszystkich potencjalnych możliwości, 

jeśli zajdzie potrzeba, MG może w porozumieniu 

z graczem wpisać jakąś inną umiejętność. 

Tak samo specjalizacje wymienione pod nimi są 

jedynie przykładowymi i można wprowadzić 

wiele innych. Nazwa atrybutu w nawiasie obok 

każdej umiejętności oznacza, że dana umiejętność 

wiąże się w pewien sposób z danym atrybutem. 

Bywa, że wysoki poziom atrybutu ułatwia 

wykorzystanie umiejętności z nim powiązanej, a 

niski utrudnia. 

Egzowiedza (Inteligencja) 

Empatia (Umysł) 

Extensivity (Postrzeganie) 

Historia (Inteligencja) 

Holonawigacja (Postrzeganie) 

Holopilotaż (Postrzeganie) 

Mechanika (Zręczność) 

Znajomość urządzeń pod kątem budowy i zasady 

działania. Umożliwia naprawy, konserwację 

sprzętu, a także konstruowanie prostszych maszyn. 

Umiejętność ta nie jest obejmuje naprawy, 

modyfikacji czy tworzenia skomplikowanych 

urządzeń, szczególnie, gdy wymagają umiejętności 

z innych dziedzin. Sprawdza się za to 

idealnie w warunkach ekstremalnych, gdzie i 

tak nie udałoby się wykorzystać specjalistycznej 

wiedzy. Osoba posiadająca tę umiejętność jest 

wstanie efektywnie posługiwać się schematami 

oraz urządzeniami naprawczo-konstrukcyjnymi. 

Podstawowa mechanika obejmuje znajomość 

materiałów, sposobów ich łączenia, energetykę 

pod kątem użytkowym itp. Również utrzymanie 

statków kosmicznych czy też stacji, albo obiektów 

planetarnych w dobrym stanie wymaga 

w pierwszym rzędzie tej umiejętności. 

Nie ma tu dużej różnicy między wytworami 

rąk ludzi i Obcych, gdyż 

niezmienne prawa przyrody wymuszają zastosowanie, 

jako optymalnych, określonych rozwiązań 

mechanicznych. Z tego samego względu 

nie stanowi zasadniczej bariery wiek urządzeń. 

Mechanicy na poziomem 5 i 6, potrafią dokonywać 

niebywałych rzeczy i cudów pomysłowości 

pracując z uszkodzonymi powłokami, pękniętymi 

spoiwami czy też konstruując proste urządzenia. 

Mechanikę, poza oczywiście inżynierami, 

zgłębiają, członkowie obsługi technicznej, 

serwisanci, a także w pewnym stopniu różnego 

sortu podróżnicy kosmiczni, wobec awarii często 

zdani tylko na siebie. 

Specjalizacje: Prowizorka, Naprawy, Nieszablonowe 

Podejście, Złota Rączka 

Kodeks (Inteligencja) 

Kodowanie (Inteligencja) 

Legendy (Inteligencja) 

Lingwistyka (Inteligencja) 

Medycyna (Inteligencja, czasem Zręczność) 

Nauka (Inteligencja) 

Walka dystansowa (Postrzeganie) 

Neuro-Id (Kondycja) 

Walka bezpośrednia (Zręczność) 

Poruszanie się w 0-G (Zręczność) 

Umiejętność sprawnego poruszania się i manewrowania 

w stanie zerowej grawitacji. Obejmuje 

zarówno używanie kombinezonów z 

uprzężą grawitacyjną lub mikrosilnikami jak 

i unikanie głupich sytuacji zawiśnięcia na środku 

pokoju itp. Umiejętność ta rzadko okazuje się 

przydatna, gdyż układy inercyjne od wielu lat 

stanowią podstawowe wyposażenie każdego 

statku. Jednak w sytuacjach nieprzewidzianych, 

jak awaria lub przymusowy spacer w kosmosie, 

bywa nieodzowna. Niektórzy wykorzystują 

ją także do innych celów, a mianowicie w 

sportach kosmicznych albo w formach artystycznych 

(balet). Ludzie radzą sobie 

20

21 

całkiem dobrze przy 0G, ale ustępują na 

przykład Zyxianom czy Xerialitom. Poziomy 

5 i 6 oznaczają umiejętność poruszania 

się przy doskonałym wykorzystaniu wszelkich 

możliwości, których dostarcza nieważkość, a 

także wyczerpującą wiedzę o tym, jakie zmiany 

w przebiegu zjawisk czy funkcjonowaniu urządzeń 

będą skutkiem braku grawitacji. Tę umiejętność 

spotkać można głównie u Pilotów, Przestrzeńców, 

artystów kosmicznych i sportowców. 

Specjalizacje: Naprawy w 0G, Walka w 0G, 

Orientacja w 0G, Długi pobyt w 0G 

Poruszanie się w H-G (Siła) 

Przestrzeń 

Sieć (Inteligencja lub Postrzeganie) 

Sztuka przetrwania (Kondycja) 

Taktyka (Inteligencja) 

Technika (Inteligencja lub Zręczność) 

Twórczość(Zręczność lub Umysł) 

Umiejętności wrodzone 

Każdy z ludzi ma jakieś wrodzone predyspozycje, 

które właśnie tu znajdują swoje 

odzwierciedlenie. Są to talenty wyróżniające 

Cię z tłumu. Każdemu przysługuje tylko jedna 

wrodzona cecha,wykupiona za punkty wolne. 

Nigdy nie będzie można dodać kolejnej, może 

się natomiast zdarzyć, że utraci się tę posiadaną. 

Zdolności te nie wymagają specjalnych treningów 

ani ćwiczeń. Używane są automatycznie i 

z reguły nie niosą ze sobą skutków ubocznych. 

Przy ich wyborze należy się kierować rozsądkiem 

tak, by korespondowały z całą postacią. Na 

przykład mało prawdopodobne (choć nie wykluczone!) 

jest, aby charyzmatykiem, był Uciekinier 

– samotnik. 

Poza jedną opisaną umiejętnością wrodzoną, pozostałe 

opisane są w podręczniku. 

Charyzmatyk 

Hojnie obdarzony 

Niestrudzony 

Rozszerzona percepcja 

Niepodatny na wpływ 

To nie jest żaden talent ESP, ani wynik ćwiczeń. 

Twój umysł funkcjonuje w taki sposób, że ESP 

Ducha ma zawsze przeciwko Tobie ST +1, a 

punkty Asari dostajesz tylko, gdy testy będą krytyczne 

(nie uda Ci się osiągnąć żadnego Sukcesu 

podczas testowania Umysłu broniąc się przed 

Asari, a na połowie lub więcej kości wypadnie 

1). Jest to cecha, którą bardzo interesuje się KESP 

i inne organizacje esperskie, dlatego postać może 

chcieć utrzymać ją w tajemnicy, co jest o tyle łatwe, 

że nie istnieją medyczne metody jej wykrycia. 

Pozostaje też poza kontrolą utalentowanego, 

działa zawsze, niezależnie od jego woli. 

Nadludzki 

Zmysł ekonomiczny 

Złota Rączka 

Specjalista 

Rządny wiedzy 

Umiejętności specjalne 

Umiejętności specjalne są podobne do 

wrodzonych, lecz występują trochę rzadziej, 

a ponadto ich wpływ nie ogranicza się jedynie 

do mechaniki, a rzutuje również na narrację. Ich 

skutki bywają zarówno pozytywne, jak i negatywne. 

Można posiadać tylko jedną z nich, kupioną 

za punkty wolne przy tworzeniu postaci. 

Jeśli wybierze się cechę negatywną, zamiast płacić 

odpowiednią ilość punktów, dostaje się ich 

tyle, ile wynosi liczba przy niej podana. Praktycznie 

niemożliwa jest utrata umiejętności specjalnej, 

w niektórych przypadkach możliwe jest 

jednak zredukowanie jej wpływu. 

Analogicznie, jedna umiejętność została udostępniona, 

pozostałe znajdują się w podręczniku.

Czterowymiarowa percepcja 

Nadempatyczność (3) 

Empatia wyolbrzymiona do granic absurdu. 

Czujesz to, co, jak Ci się zdaje, odczuwają rośliny, 

kamienie, czy nawet statki kosmiczne. Najgorsze 

jest to, że nie możesz tego kontrolować! 

Wejście w tłum ludzi ogłusza Cię tysiącem emocji, 

zwijasz się w psychicznym bólu. Nieważne, 

czy są oni radośni, czy smutni, ważne, że są blisko 

(w zasięgu głosu) i emanują emocjami. Życie 

w mieście jest praktycznie nierealne. Mechanika 

jest prosta. Empatia ma poziom 7(!). Udają Ci się 

jej wszystkie testy. Postać nie może być ESPerem 

Ducha lub Maszyny, bo inaczej będzie kompletnie 

szalona. W ekstremalnych przypadkach MG 

może nakazać test Umysłu, a nieudany oznaczać 

będzie 1 punkt Asari. Postać musi brać specjalne 

leki hamujące, ale przytępiają one również 

umysł (-1 do Umysłu). Po wyłączeniu dozownika, 

w ciągu pół godziny efekty zdolności powrócą. 

Zmysł hiperprzestrzenny 

Powab Bestii (3) 

Obce emanacje 

Skrytość 

Złe feromony (2) 

Atawizm neuroidalny (5) 

Zielona planeta 

Zbieg okoliczności (1 w wersji negatywnej) 

ESP – zdolności parapsychiczne, postrzeganie 

zmysłami innymi niż biofizyczne, manipulacje 

otoczeniem i inne przejawy tych specjalnych 

możliwości. Więcej o tych zdolnościach znajduje 

się w podręczniku, w rozdziale im poświęconym. 

Zasoby 

Zasoby obejmują to, co postać zdobyła 

i czego doświadczyła w swej przeszłości i 

czym dysponuje na początku gry. Mogą to być 

zarówno pieniądze, jak i wpływy w jakiejś organizacji 

czy też wyjątkowe pochodzenie. W 

czasie gry, zdobywanie nowych Zasobów (albo 

strata obecnych!) wiąże się tylko i wyłącznie z 

tym jak postać będzie sobie radzić i wykorzystywać 

nadarzające się okazje. Pula punktów na nie 

przeznaczona wynosi 5, ale można ją podnieść 

tworząc postać za pomocą punktów wolnych. 

Nie można przeznaczyć więcej niż 5 punktów na 

jeden zasób, chyba, że weźmie się go dwukrotnie 

(na przykład statek za 5 punktów i drugi statek, 

za 2 punkty kupione dzięki punktom wolnym). 

Podczas gry poziom niektórych zasobów może 

jednak wzrosnąć ponad tą wartość, dotyczy to 

najczęściej konta jak i przynależności do różnych 

organizacji, co należy odnotować na karcie. 

Poniżej znajduje się lista wszystkich dostępnych 

Zasobów (w DEMIE ograniczona do opisu i jednego 

przykładu, bez poziomów), aczkolwiek, 

jeśli gracz ma inny, ciekawy pomysł, nic nie stoi 

na przeszkodzie, by MG mu na to zezwolił. Ważne 

jest, by gracz potrafił sensownie uzasadnić, w 

jaki sposób jego postać weszła w posiadanie danego 

zasobu. 

Dostęp 

Dostęp to specjalne uprawnienia posiadane 

przez postać. Mogą one wynikać na przykład 

z członkostwa w jakieś organizacji. Dostęp 

oznacza zezwolenie (autoryzację) na posiadanie 

przedmiotów lub informacji niedostępnych zwykłym 

obywatelom. Rozwój tego zasobu może 

nastąpić na skutek awansu, zdobycia większego 

zaufania lub wręczenia odpowiedniej łapówki. 

1. Zwykły. (Podstawowy, Niski) Kody dostępu 

do archiwów cywilnych, mapy tranzytowe, podstawowe 

członkostwo w jakiejś organizacji itp. 

Nic wielkiego, lecz wymagającego pewnych starań. 

2. Poufny. Dostęp do tego, czego przeciętni obywatele 

nie wiedzą lub tam, gdzie nie mają możliwości 

się dostać. Wejście do placówki którejś 

Loży, zezwolenie na broń Rdzeniową czy 

też trochę wyższe stanowisko w orga- 

22

23 

nizacji. Zazwyczaj nie wynika z tego nic 

wielkiego, wskazuje raczej na to, że postać 

cieszy się zaufaniem kogoś, kto dużo może. 

3. Tajny. Dostęp do danych bardzo ścisłego zarachowania. 

Placówki Ambasady stają się otwarte, 

honorowe członkostwo Loży nie jest problemem, 

nawet Kaston Syriuszowy chce z tobą rozmawiać, 

a jednostki wojskowe nie mają obiekcji, że 

nosisz się z ciężką bronią. Takiego dostępu nie 

można dostać na „ładne oczy”, wiąże się on ze 

współpracą z kimś, solidną łapówką lub czymś 

tej rangi. 

4. Wyjątkowy. Możliwość wstępu do sektorów 

militarnych i energetycznych, zezwolenie na 

broń Centralną (w każdym miejscu możesz poruszać 

się z bronią) czy też wysokie stanowisko 

w organizacji. Ludzie, którzy Ci to umożliwili 

musieli Ci bardzo zaufać, lepiej ich nie zawieść. 

5. Specjalny. Coś wyjątkowego. Kochanek lub kochanka 

księżnej Saori? Tajny agent Zeerosearch? 

Kody do tajnych laboratoriów wojskowych? Dostęp 

dający tak duże wpływy i możliwości 

musi być bardzo dobrze umotywowany i wynikać 

z konkretnych dokonań postaci, a wszelkie 

jego konsekwencje szczegółowo określone. 

Doświadczenie 

Doświadczenie nie przekłada się bezpośrednio 

na to, czym dysponuje postać, ale w 

określonych sytuacjach wiedza, jaką udało się 

jej posiąść, może okazać się bezcenna. W miarę 

przeżywanych przygód można dopisywać nowe 

pozycje do Doświadczenia postaci, jeśli to, co ją 

spotkało uprzednio rzeczywiście wryło się w jej 

pamięć. 

Konto 

Pomimo bardzo przyjaznego nierobom 

systemu socjalnego Federacji, na dodatkowe fundusze 

zawsze warto zapracować. Konto oznacza 

zarówno zdolność kredytową jak i bezpośredni 

zasób gotówki a przy wyższych poziomach także 

pewną sumę Prestiży (którą dobrze, aby gracz 

uzasadnił, skąd to ma). W trakcie gry zdolność 

kredytowa będzie się zmieniała, tak samo jak 

stan kasy, lecz w tym zasobie uwzględniasz 

tylko zdolność kredytową, a gotówkę oraz 

Prestiże wpisujesz w rubryce ekwipun- 

ku. Na początku gry, nawet korzystając z 

punktów wolnych, nie wolno wziąć więcej 

niż 5 punktów Konta. 

Statek 

Każdy kolejny poziom tego zasobu daje dostęp 

do statku kosmicznego coraz lepszej klasy. O ile 

na 1 poziomie jest to mały, wysłużony myśliwiec 

albo zdezelowany transportowiec, o tyle na poziomie 

5 może to być bardzo nowoczesna lekka 

fregata wielorakiego przeznaczenia. Im wyższy 

poziom statku, tym więcej można zamontować 

na nim dodatkowych urządzeń i tym szersza 

jest ich gama. Opisane niżej statki są typowe 

dla mniej bezpiecznych rejonów kosmosu, w 

bardziej bezpiecznych, na przykład w Rdzeniu, 

podzespoły obronne częściej zmieniane są na 

dodatkowe czujniki albo akcesoria służące wygodzie. 

Statek jest własnością postaci, ale gracz 

powinien opisać, jak wszedł w jego posiadanie. 

Jednostkę wojskową można nabyć z demobilu, 

a czasem kupić od agencji ochrony lub prywatnych 

przedsiębiorców. Jeśli z jakiegoś powodu 

gracz chciałby mieć statek zbudowany przez Obcych, 

musi przeznaczyć na to dodatkowy punkt 

Zasobu, oraz liczyć się z tym, że może to mieć 

również i negatywne skutki. Na przykład będzie 

miał kłopoty z serwisowaniem i dostępem do 

części zamiennych. Dostępne statki można, według 

domyślnego przeznaczenia, podzielić na 

kilka ogólnych kategorii. 

Znajomości 

Znajomości w kręgach korporacji, Federacji, 

Obcych itp... Poziom odpowiada ilości 

ustosunkowanych znajomych lub ich pozycji i 

stopniowi zażyłości). Na 1 poziomie może być 

to np.: wicedyrektor placówki korporacji, a na 

5 nawet gubernator planety będący osobistym 

przyjacielem. Poziomów jest maksymalnie 5, 

ale w trakcie gry możliwe jest wykreowanie nowych 

znajomości nawet na wyższych szczeblach 

lub w dużych ilościach, a także utrata posiadanych. 

Gracz powinien określić, jaki rodzaj relacji 

cechuje go z daną osobą, czy jest ona przyjazna, 

coś dłużna, czy może relacja między nimi opiera 

się na szantażu? Nie wolno zapomnieć, że te osoby 

wiodą swoje własne życie, które różnie może 

się potoczyć, co może mieć wpływ na ich dostępność 

i relacje z postacią gracza.

Artefakt 

Artefakt jest podręcznym przedmiotem 

(przenoszonym bez dodatkowych urządzeń) 

mającym duże znaczenie dla postaci. Artefakty 

mają charakter unikalny i dają potężne możliwości, 

część z nich jest obcego pochodzenia. Poniżej 

przedstawiona jest ich klasyfikacja pod kątem 

dostępności i możliwości. To, czy postać posiada 

pozwolenie na jego posiadanie, (jeśli to jest broń) 

oraz to, w jaki sposób weszła w jego posiadanie, 

należy ustalić w porozumieniu z Mistrzem Gry. 

Można wybrać dowolną ich ilość, pod warunkiem, 

że za każdy „zapłaci” się punktami Zasobów. 

Oczywiście, należy także wyjaśnić, skąd 

taki przedmiot wziął się posiadaniu postaci. 

Cechy charakterystyczne 

Coś, co odróżnia Cię od innych. Coś, co 

daje przewagę w danej dziedzinie, jak też ma 

wpływ na kontakty międzyludzkie, w jeszcze 

inny sposób, niż cechy, czy atrybuty.. Poniżej są 

podane przykłady, w każdym przypadku gracz 

powinien dobrze uzasadnić posiadanie cechy, 

którą wybrał. Uzyskanie tego Zasobu w trakcie 

gry jest raczej trudne i możliwe tylko w bardzo 

sprzyjających okolicznościach. 

Perki 

Jest całkiem możliwe, że postacie graczy 

napotkają w tak wielkim uniwersum okoliczności 

pozwalające zdobyć umiejętności niezwykłe, 

jakich nie posiądą na zwykłym szkoleniu czy 

kursie. Postać, gdy nadarzą się odpowiednie 

okoliczności, oraz spełnione zostaną określone 

warunki, może nauczyć się każdego perka, na 

jaki pozwoli Mistrz Gry. Koszt jest różny, tak 

samo konieczny czas. Nie istnieje limit liczby 

perków, jakie postać może posiadać, aczkolwiek 

powinny być one przyznawane rozsądnie i niezbyt 

rozrzutnie. Niektóre z nich (zależnie od decyzji 

MG) mogą być wybrane jako część Zasobu 

Doświadczenie. 

W DEMIE można zapoznać się z dwoma perkami 

– Kocim Refleksem i Pijawką umysłu. 

Koci refleks 

Koszt: 100 

Czas: kilka miesięcy 

Wymagania: Walka bezpośrednia 5 (albo 

4 ze specjalizacją sztuk walki), Zręczność 

4 

Opis: Jak wiadomo, Felinici świetnie walczą 

wręcz (otrzymują walcząc z ludźmi dodatkowe 

dwie kostki do walki bezpośredniej). Jednakże 

ktoś, kto walczy lub trenuje z nimi wystarczająco 

długo, może poznać i wykorzystywać ich słabe 

punkty, co pozwala zniwelować ich przewagę 

szybkości. Umiejętność ta redukuje o 1 bonus felinicki 

do walki bezpośredniej. 

Pijawka umysłu 

„Daj mi wysączyć myśli marna podróbko człowieka.. 

O tak.. Czujesz jak wpijam się w twoje 

sekrety? Ha ha” 

Koszt: 150 

Czas: Miesiące 

Wymagania: Powierzchowność 4, ESP 5 

Opis: Postać jest ucieleśnieniem złych stereotypów 

o Esperach. Wykorzystuje swój talent w 

sposób niemoralny, czerpie z tego satysfakcję, 

uważa się za lepszego od ludzi bez ESP. A ludzie 

odwzajemniają się lękiem, niechęcią albo 

pogardą. Dzięki tej zdolności łatwiej jest wywoływać 

powyższe reakcje i manipulować nimi (na 

przykład zmienić ich adresata, choćby na chwilę). 

Jeden sukces przy testowaniu telepatii albo 

empatii jest automatyczny. 

24

25 

WSZECHŚWIAT 

Rozdział ten zawiera wiele elementów 

zawartych w różnych częściach podręcznika. 

Zaczyna się fragmentem najnowszej historii, 

opowiada trochę o Federacji, pokazuje przykładowe 

migawki z życia codziennego i prezentuje 

przykładowe planety zamieszkałe przez ludzi. 

Jako ciekawostka, załączony jest też opis jednej 

z ras Obcych. 

Historia 

Rok 1360F zapowiadał się przeciętnie. 

Na rynkach spokój, w polityce międzyrasowej 

stagnacja... Niektórym ten spokój wydawał się 

podejrzany. Coś się wkrótce musiało stać. Nie 

mylili się. Główny składnik układu, Polaris, jest 

zbyt gorąca i nie ma interesujących planet. Jej 

dwie towarzyszki nie mają planet w ogóle, tylko 

wielkie pasy asteroid, pozostałe po dysku 

akrecyjnym, z którego nie mogło się w takim 

tyglu grawitacyjnym nic uformować. Niewielkie, 

automatyczne laboratorium wyposażone w 

bardzo nowoczesny sprzęt do obserwacji zakresów 

widma gwiazd, zarejestrowało w pobliżu 

Polaris statek. Był to średniej wielkości pojazd, 

mający może sto, najwyżej sto dwadzieścia metrów. 

Wycieki plazmy wskazywały na poważne 

uszkodzenia. Było coś zastanawiającego w sygnaturach 

energetycznych, jednak automaty nie 

zajmowały się interpretacja wyników. Zrobiły 

więc to, do czego obligował je program. Wysłały 

sygnał do centrali, znajdującej się zaledwie 

trzydzieści lat świetlnych dalej. Zgodnie z procedurą 

wysłano ekspedycję ratunkową, która 

dotarła do układu w ciągu tygodnia. Wkrótce 

osiągnięto pozycję uszkodzonego okrętu. Starał 

się najwyraźniej uniknąć wykrycia chowając się 

za sferą postprotuberancji gwiazdy. Ratownicy 

próbowali wywołać go na wiele sposobów, bez 

skutku. Nie mając innego wyjścia, zbliżyli się na 

odległość optyczną. To nie był pojazd należący 

do Federacji, ani nawet żadnej innej znanej rasy! 

Kształty, sygnatura, dziwne znaki przypominające 

pismo, na całym kadłubie... Ale najdziwniejsze 

były wyniki analizy wnętrza. Wyglądało 

na to, że jest wypełnione cieczą. Dalsze analizy 

trzeba było odłożyć, gdyż nieznany 

statek otworzył ogień, powodując lek- 

kie uszkodzenia statku ratowniczego. W 

chwilę później uszkodzony statek stracił 

sterowność i pogrążył się w strefie protuberancji, 

co oznaczało jego koniec. Przy okazji 

potwierdzono przypuszczenia dotyczące cieczy. 

Był niemal w całości wypełniony wodą, zupełnie 

jakby stanowiła jego „atmosferę”. Okręt ratowniczy 

zebrał tyle danych telemetrycznych, 

ile mógł i ruszył w drogę powrotną. Nie opuścił 

układu Polaris, gdyż przemieszczając się na bezpieczną 

do skoku odległość natknął się na kolejny 

dziwny statek. Był on niemal identyczny jak 

ten, który został zniszczony, z tą różnicą, że był 

sprawny. Nie próbował nawiązywać kontaktu. 

Wyposażony w potężne działa laserowe, po 

krótkiej walce, zniszczył ratowników. Całe zdarzenie 

zostało zarejestrowane i przekazane, co 

umożliwiło podjęcie prób wyjaśnienia incydentu. 

Pierwsze wnioski były takie, że natrafiono na 

nową rasę, która podobnie, jak to miało miejsce 

podczas pierwszego kontaktu z Xerialitami, musiała 

opacznie zinterpretować próby kontaktu i 

pomocy. Być może Obcy uznali, że to ludzie są 

odpowiedzialni za zniszczenie pierwszego okrętu. 

Ekspedycję, która miała zbadać sprawę, 

przygotowano znacznie staranniej niż tę, której 

celem było nawiązanie kontaktu z Xerialitami. 

Składała się z kilku okrętów zwiadowczych, 

dwóch jachtów dyplomatycznych (uzbrojonych 

i opancerzonych), oraz całkiem sporej floty bojowej 

podążającej za nimi. W systemie Polaris 

niczego jednak nie znaleziono. Przeczesywanie 

przestrzeni w okolicznych układach przypominało 

szukanie pojedynczego meteorytu w pasie 

asteroid. W dziewiątym tygodniu misji to Obcy 

ich znaleźli. Musieli przepatrywać przestrzeń 

równie dokładnie, ale z większym szczęściem. 

Trzy statki zwiadowcze zostały zniszczone, to 

samo spotkało jeden z dyplomatycznych. Wtedy, 

wkroczyła flota, choć słowo „wkroczyła”, nie 

oddaje sedna. Skierowała się w kierunku tamtego 

sektora przestrzeni z nadzieją, że za kilkanaście 

godzin dotrze. Gdy dotarła, po Obcych nie 

było oczywiście śladu. Dalsze przeszukiwania 

obszaru nie przyniosły rezultatu. W ciągu kilku 

lat olbrzymim nakładem środków zbadano trzy 

tysiące okolicznych układów. Bez efektu. O Polarianach, 

jak ich ochrzciły media, tej nowej, bez 

wątpienia agresywnej rasie, stopniowo zapominano. 

Siedem lat później patrolowiec głębokiej 

przestrzeni, którego przeznaczeniem jest 

badać odległe, niezamieszkałe systemy,

natknął się na nieznany statek. Orbitował 

wokół trzeciej planety układu, która byłaby 

dobra do kolonizacji, gdyby nie zbyt 

duża ilość wody. Statek nie odpowiedział na 

żadną próbę komunikacji, zamiast tego otworzył 

ogień. Expo4 zdołał uciec. Dane, które zebrał, 

porównano z incydentami sprzed lat. Bez wątpienia 

był to statek tej samej rasy, tylko znacznie 

większy i lepiej uzbrojony. Do tego znajdował 

się o prawie czterysta lat świetlnych od Polaris. 

Kolejne próby kontaktu z tą rasą zawsze 

kończyły się tak samo: atakiem, albo ucieczką. 

Nie udało się wymienić ani jednego komunikatu, 

a tym bardziej choćby zobaczyć przedstawiciela 

tego gatunku. Wyglądało to tak, jakby niewielkie 

siły kogoś, kto bardzo nie lubi ludzi, wtargnęły w 

neutralną dotąd przestrzeń oddzielającą obszar 

zajmowany przez człowieka od zewnętrznego 

ramienia Galaktyki. Co ciekawe, gdy wysyłane 

przez Federację floty ekspedycyjne składały się 

z jednostek również innych ras, statki ludzkie 

były brane na cel zawsze jako pierwsze. Udało 

się ustalić, że Polarianie pochodzą z bardzo daleka, 

prawdopodobnie z obrzeży Drogi Mlecznej, 

a spotykane statki to rodzaj zwiadu, albo 

czy też coś, co nie ma odpowiednika w ludzkiej 

terminologii i pojęciach. W niektórych układach 

napotkano na placówki zakładane na wodnych 

planetach, co potwierdziło, że chodzi o rasę, żyjącą 

w środowisku wodnym. Wobec przewagi 

ludzi Polarianie niszczyli swoje urządzenia i budynki. 

W pozostałych sytuacjach byli bezlitośni. 

Na przestrzeni kilku dekad drobne potyczki z 

nimi stały się na tych odległych obszarach niejako 

stałym elementem „lokalnego kolorytu”. 

Żadne większe okręty nie wtargnęły nigdy bezpośrednio 

do przestrzeni Federacji. Mieszkańcy 

Federacji postrzegali te incydenty jako coś zbyt 

odległego, by mogło stać się źródłem niepokoju. 

Kolejny wiek, kolejne możliwości, dla 

Federacji czas niespotykanej prosperity. Współpraca 

między rasami członkowskimi kwitła. 

Kolejna z ras, Edenici, rozważała przystąpienie 

do ich grona. Ogólny dobrobyt stymulował 

konsumpcjonizm, zaś za kluczowe kierunki postępu 

uznawano te zapewniające wygodę życia 

codziennego. Ów spokojny, stabilny bieg wydarzeń 

wydawał się naturalny i pożądany. Ideologia 

Federacji zataczała coraz szersze kręgi, 

nawet wierni swej odrębności kulturowej 

Felinici czy Xerialici zdawali się w coraz 

większym stopniu przyjmować dominujący 

w Federacji styl życia. Ich władze 

(dwór królowej Felinitów i Rada Systemów 

Rozproszonych Xerialitów), żywiły jednak niepokój, 

czy aby na pewno Federacja zmierza z 

nimi na pokładzie we właściwą stronę. Pojawiały 

się oskarżenia, że ludzie sukcesywnie usiłują 

wchłonąć społecznie i kulturowo pozostałe 

rasy. Isseana, szambelanka Królowej, podała 

jako przykład trzy planety rebelianckie, które 

zamiast zgodnie z tradycją ustanowić własne 

władze samozwańczych królowych, urządziły… 

demokratyczne wybory! Xerialici zaniepokojeni 

byli faktem, że od jakiegoś czasu notuje się 

przypadki zaburzeń psychicznych, polegających 

na lęku przed samotnością, szczególnie u młodych 

obywateli, żyjących w ludzkich koloniach. 

Władze ludzi były zaniepokojone tymi oskarżeniami. 

Wszak Federacja popierała wielokulturowość 

i multirasowość. Te tarcia przesłoniło 

odkrycie w 1448F wormhole, który jak się okazało, 

prowadził na drugą stronę Galaktyki. Samo 

fakt odkrycia nie byłby niczym specjalnym, 

jednak napotkano tam bardzo liczną i zaawansowaną 

technologicznie obcą rasę. Pomimo, że 

Khan’al’Rhan nie okazali się agresywni, spory 

kulturowe odłożono na plan dalszy. Priorytetem 

stało się poznanie nowej rasy i przygotowania 

ewentualnych środków obronnych. Wydawało 

się także, że to wydarzenie pobudziło w jakimś 

stopniu ludzką ciekawość, dało nową motywację 

do działania cywilizacji grzęznącej w stagnacji 

dobrobytu. Być może to w tej samoistnej różnorodności 

tkwi siła gatunku ludzkiego, a nie w 

społecznej inżynierii? 

I oto jest dzisiejsza Federacja. Gdzieniegdzie 

dekadencka, często tuszująca niedociągnięcia 

miast je rozwiązywać, tracąca rozpęd, 

ciążąca ku zastojowi, rozmieniająca na drobne 

swój ideowy potencjał, sens swojego istnienia… 

26

27 

FEDERACJA 

Początki 

Federacja została założona w roku 3486 

kalendarza Starej Ziemi. Funkcjonowała inaczej, 

niż obecnie, ale założenia, jakie jej przyświecały 

były takie same. Wspólnota ras wspólnie odkrywająca 

Kosmos, działająca dla dobra ogółu 

oraz starająca się rozwiązywać konflikty na drodze 

dyplomatycznej. Inicjatorami Federacji byli 

Ludzie, Xerialici i Felinici. Jeśli ktoś studiował 

historię starożytną i pamięta skomplikowane 

dyplomatycznie traktaty z XXI wieku, przyzna, 

że wtedy jednak negocjatorzy mieli łatwiejsze 

zadanie. Bądź, co bądź rokowali z ludźmi. Podstawowym 

problemem były różnice mentalne: 

indywidualizm Xerialitów i imperializm Felinitów. 

Xerialici owszem, widzieli potencjalne zyski 

płynące z członkostwa, lecz lęk przed utratą odrębności 

w tyglu tworzącej się Federacji był bardzo 

silny. Argumentem, jaki ich przekonał była 

gwarancja bezpieczeństwa i współpracy militarnej. 

Pamiętając jak duże straty ponieśli w wojnie 

z Ludźmi, ostatecznie podpisali traktat. W przypadku 

Felinitów główną przeszkodą była ich 

duma. Królowa Assenya nie chciała, by historia 

zapamiętała ją jako tą, która podporządkowała 

Królestwo dyktatowi jakieś organizacji założonej 

przez Obcych. Jednakże, ponieważ było to 

zaledwie 150 lat po wojnie domowej, obietnica 

pomocy oraz wymiany technologicznej okazała 

się wystarczająco przekonującym argumentem. 

Jednak do dziś część Felinitów uważa, że zostali 

po prostu przekupieni, a Federacja tak naprawdę 

zatrzymała rozwój Królestwa miast mu pomóc. 

Przez pierwsze 200 lat, władzę Federacji 

stanowili rządzący społecznościami wchodzącymi 

w ich skład. Ludzie delegowali prezydenta, 

Felinici królową, a Xerialici specjalnie powołanego 

przedstawiciela Terytoriów X. W późniejszych 

wiekach sprawy administracyjne regulowane 

były różnie, ale zazwyczaj zawsze daną 

Rasę reprezentowały zasłużone osobistości. 

Ideologia 

Federacja jest tworem apolitycznym, 

nie faworyzującym żadnej konkretnej ideologii, 

myśli społecznej, ani religii. Jest to twór społeczny, 

ekonomiczny, administracyjny, spośród znanych 

rozwiązań najbliższy ideałowi, zarówno 

pod względem rozwoju, jak i szczęścia istot Federację 

zamieszkujących. Kwestionowanie tego 

aksjomatu nie jest pożądane ze względów społecznych, 

gdyż może to spowodować, że obywatele 

będą dążyć niepotrzebnie do zmian w kierunkach 

negatywnych. Poza edukacją, za samo 

głoszenie różnych idei, nie grożą jednak żadne 

konsekwencje. Niektórzy Obcy zupełnie inaczej 

patrzą na Federację i rolę, jaka spełnia ona w ich 

społeczeństwach. Jest to naturalne i wynika z 

różnic psychospołecznych oraz biologicznych. 

Jednakże można zaobserwować, że Felinici na 

przestrzeni setek lat członkostwa w niewielkim 

stopniu powściągnęli swoją wojowniczość, 

a Xerialici wykazują większą socjalizację i chęć 

kontaktów na poziomie bezpośrednim. Ludzka 

kultura także przesiąkła wpływami Obcych nie 

zatracając przy tym swojej własnej tożsamości. 

TABU Ludzkie 

Roboty. Od czasów Tharin nikt nie odważył się 

skonstruować robota myślącego i zachowującego 

się jak człowiek. Jest to zakaz ściśle egzekwowany, 

wpajany już dzieciom w okresie edukacji. 

Motywuje go lęk przed wyparciem ludzi przez 

roboty, nie tylko bardziej wydajne w pracy, ale i 

niekiedy bardziej... ludzkie w swych wyborach. 

Tabu obejmuje także zakaz konstruowania jakiegokolwiek 

samoświadomego mechanizmu. 

Cyborgizacja. Przyczyny tego tabu również należy 

szukać w XXI wieku, i później, w XXVII, 

kiedy po raz kolejny podjęto próby udoskonalenia 

organizmów technologią nieożywioną. Za 

pierwszym razem udało się wyjść z tego ślepego 

zaułka dzięki Żywym, za drugim ludzie sami się 

z tym uporali, co nie przeszkadza krążyć legendom 

jakoby i tu mieli swój udział Żywi. 

Inżynieria genetyczna. Są pewne granice ingerencji 

w genom ludzki, których nie powinno się 

przekraczać. O tym przekonano się na początku 

XXI wieku, a także w XXV i w XLI. Za każdym 

razem ludzkość płaciła wysoka cenę 

udoskonaleń genetycznych. W XXI wie-

ku były to zabójcze choroby, które przetrzebiły 

populację Ziemi. W XXV wieku, 

Czasie Eugeniki, ludzie dokonywali tak radykalnych 

zmian funkcji i wyglądu swych organizmów, 

że spaczyło to ich potomstwo. Prawie 

300 lat trwało „czyszczenie” ludzkiego genomu 

i wymagało często bardzo radykalnych decyzji, 

jak zakaz rozmnażania się ludzi z uszkodzonym 

genotypem. Nauka wieku XLI miała, dzięki postępowi 

nauki, okiełznać wreszcie niepokorne 

geny, uczynić ludzi pięknymi, zdolnymi, silnymi. 

Uregulowano stopień zmiany wyglądu, nie 

pojawiały się już mutanty. Jednak w drugim 

pokoleniu, gdy już około 40% ludzi było zmienionych, 

zauważono niepokojące objawy na symulacjach 

ewolucyjnych. Otóż naturalny bieg 

ewolucji został zaburzony. Zanikła zastąpiona 

przez deewolucyjne tendencje. Sprawę potraktowano 

serio. Mimo powszechnego niezadowolenia 

społeczeństwa odwrócono te zmiany 

tłumacząc, że w konsekwencji doprowadzą one 

do albo wyginięcia gatunku, albo uzależnienia 

się od planowania genetycznego każdego pokolenia. 

Po około 200 latach wydaje się, że ludzkość 

wyszła znów na prostą. Obecnie wszelkie 

poważniejsze modyfikacje genomu są zakazane. 

Oczywiście terapie genowe i zaszczepianie antygenów 

na nowe choroby jest jak najbardziej 

dopuszczalne, tak samo jak eliminowanie deformacji, 

uszkodzeń itp. Wolno także modyfikować 

w ograniczonym stopniu wygląd (włosy, skóra, 

itp.). 

Mieszane potomstwo z Felinitami. Wiąże się to z 

niebezpieczeństwem niekontrolowanych zmian 

w genomie gatunku, a także z lękiem społecznym 

przed takimi krzyżówkami. Nielegalne 

jest wolicjonalne poczęcie takiego potomka, w 

przypadkach niezależnych rodzic ani dziecko 

nie są karani, i udzielana jest im pomoc. Szacuje 

się, że na terenie Federacji żyje kilkaset tysięcy 

mieszańców, a mniej więcej drugie tyle poza Federacją. 

Układ Słoneczny 

Najważniejszy system gwiezdny w Federacji. 

To tutaj mieszczą się centra polityczne, 

zarządy wielu korporacji, siedziby armii. Jest to 

także ojczysty system Ludzi, którzy pochodzą 

z trzeciej planety, Ziemi i pośrednio czwartej, 

Marsa. Na Wenus mieszka jedna z ras Federacji, 

Ssargh. Poza tym, cały system jest 

praktycznie całkowicie zagospodarowany. 

Ziemia jest relikwią przeszłości i nie 

wolno się do niej zbliżać. 

System 

Układ 

Słoneczny 

Położenie 0,0,0 

Sektor Sol Przynależność Federacja 

Grafika 

Dane 

astron. 

G2 

5530K 

Nazwa 

Słońce 

Skalista 

0,38 Z 

Placówka Merkury 

Skalista 

0,95 Z 

Kolonia Wenus 

Skalista 

1 Z 

Ojczyzna 

Klasa E1 

Skalista 

0,53 Z 

Kolonia 

Klasa E4 

Inny 

Placówka 

Ziemia 

Mars 

Pas asteroid 

Gazowa 

11,2 Z 

PlacówkaJowisz Gazowa 

9,4 Z 

PlacówkaSaturn Gazowa 

4,1 Z 

Placówka 

Uran 

Gazowa 

3,8 Z 

PlacówkaNeptun Odległ., 

stacje i 

księżyce 

24 stacje 

0,38 JA 

2 stacje 

0,72 JA 

1 stacja 

1 JA 

6 stacji 

1,5 JA 

18 stacji 

2,8 JA 

148 stacji 

5,2 JA 

34 stacje 

32 księżyce 

9.2 JA 

28 stacji 

31 księżyców 

19,1 JA 

11 stacji 


30 JA 

8 stacji 


Uwagi 

Typowa 

gwiazda 

ciągu 

głównego 

Gorąca i 

nieprzyjazna 

planeta 

Planeta 

oddana rasie 

Ssargh 

Planeta 

ojczysta 

ludzi, 

obecnie 

relikt 

Centrum 

rządowe 

Obszar 

wydobywczy 

Ganimedes 

– centrum 

Federacyjne 

Ośrodki 

wydobywcze 

i przemysłowe 

Niewielkie 

wydobycia 

Obserwacja 

głębokiego 

kosmosu 

28

29 

Lucyfer 

Gdy pierwsze statki zwiadowcze spenetrowały 

układ Syriusza, wydawało się jasnym, że 

ludzie nie znajdą tam dla siebie nic interesującego. 

Zaledwie trzy planety, z czego jedna skalista, 

zbyt blisko gorącej gwiazdy, dwie daleko i gazowe, 

z niewielką ilością księżyców. Musiało minąć 

kilkaset lat, zanim ktoś ponownie zainteresował 

się Syriuszem. Wyprawa dr Marskander, 

tej wielkiej planetolog swojej epoki, miała za zadanie 

klasyfikować nietypowe planety. W Lucyferze 

widziano jedną z nich, ale nie przypuszczano, 

jak bardzo się wyróżnia. Na głębokości około 

2 kilometrów, w miękkich bazaltowych skałach 

odkryto formacje krystaliczne, których nie powinno 

tam być. Kryształy energonitu i alienitu, 

jak je potem nazwano, okazały się niesamowicie 

wydajnym źródłem stabilnej energii. Co więcej 

proces ich wzrostu został sztucznie zainicjowany 

dziesiątaki tysięcy lat temu. Wkrótce pod 

gorącą powierzchnią planety wydrążono tunele 

i jaskinie mieszczące miasta. Perspektywa zysku 

stymulowała szybki wzrost populacji. Powstało 

wiele konsorcjów górniczych, niektóre nawet 

toczyły między sobą prywatne wojenki. Xenoarcheolodzy 

przez wiele lat starali się dowiedzieć 

czegoś więcej o twórcach kryształów, ale nie natrafiono 

na żaden inny ślad tej cywilizacji. Wiek 

znalezisk zdawał się ograniczać krąg „podejrzanych” 

do Itheoni, lecz Lucyfer bardzo się różni od 

planet, jakie według naszej wiedzy preferowali. 

Obecnie Lucyfer stracił już na znaczeniu. Kryształy 

nie są już aż tak potrzebne, poza tym ich 

zasoby poczęły się kurczyć. Zamiast nich wydobywa 

się tam coraz więcej metali ciężkich. 

Mieszkańcy przywykli do trudnych warunków, 

zwiększonej grawitacji i życia w jaskiniach przerobionych 

na biosfery. Co więcej, to twarde życie 

stanowi dla nich źródło pewnej dumy. Podwyższona 

grawitacja powoduje zmiany biologiczne 

w organizmach kolejnych pokoleń Lucyferian. 

Są oni trochę niżsi od przeciętnego człowieka, 

bardziej krępi i silniejsi. Złośliwi twierdzą, że są 

też znacznie brzydsi. Takie traktowanie skutkuje 

dużą niechęcią wobec przybyszy spoza planety. 

Kolejną kwestią o której warto wspomnieć jest 

Kaston Syriuszowy. Ta na poły mistyczna esperska 

organizacja ma tutaj swoją siedzibę główną. 

Spotkać w niej można mistrzów wszelkich 

dyscyplin ESP. Pomimo antagonizmów z 

KESPem Kaston dotąd nie podjął prze- 

ciw nim żadnych radykalnych działań, 

niemniej przypuszcza się, że cała planeta 

jest poddawana dość dokładnej obserwacji 

telepatycznej i empatycznej. Sami mieszkańcy 

wydają się nie interesować Kastonem zupełnie. 

Wartym odnotowania zwyczajem regionalnym 

jest mitologizacja pracy w górnictwie. 

Każdy, kto pracował w tym zawodzie, albo 

pochodzi z górniczej rodziny, cieszy się większym 

szacunkiem społecznym. Tyczy się to 

nawet polityków. Ci bez doświadczenia górniczego, 

choćby przy nadzorze skałoświdra, 

nie mają co liczyć na poparcie czy posłuch.

Nazwa Lucyfer Przynależność 

Etniczna Polityczna Astrokart. Sektor 

Ludzie Federacja Rdzeń Syriusz 

Rok założ. Status Populacja Przyrost 

498 BF Kolonia 1,1 mld -0,09 

Demografia 

Kobiety Mężcz. Obcy Migracja 

49,00% 51,00% 500 0,03% 

Uprzemysłowienie 

Przemysł Wydob. Rolnictwo Specjalizacja 

Średni Wysokie Brak Górnictwo 

Powierzchnia 

Obszar 

km 2 Woda Ląd Używana 

9,84 mld 0% 100% 7% 

Parametry astrofizyczne Charakterystyka powierzchni 

Klasa planety Odległość od gwiazdy Lasy i roślinność 

A1 AU Km (mln) Obszar Typy dominujące 

Naturalna 1,98 309 0% Krzewy Drzewa Glony 

Najważniejsze Satelity Góry Oceany Rzeki 

Nazwa Wielkość Wykorzystanie Wysokość Ilość Liczba Ilość 

Mefisto 4 Baza przeładunkowa Do 11 km Duża 0 Brak 

Azazel 3 Komunikacja Ekosystem rodzimy Różnorodność gatunkowa 

Doba Rok 

Nachylenie orbity/ 

pory 

% 0 Mała Szklarniowa 

Klimat 

Globalnie Zróżnicowanie 

Tropikalny Małe 

22 424 9,5 4 Religijność 

Grawitacja Temperatury Religie 

Zaratustrianie 

Sedewak. Protestyci 

g % Ziemi Średnia Min-Max % mieszk. 7% 3% 2% 

17,23 172% 79 

od 12 do 

253 

Sympatie polityczne 

Atmosfera Xenofila 18% Xenofobia 54% 

Ciśnienie Skład chemiczny Selfizm 78% Socjalizm 15% 

394 hPa SO2 - 21% N - 38% Ar - 1,4% Integryzm 66% Ekspans. 21% 

4% róż. CO2 - 31% 

Inne - 

8,6% 

Ustrój Demokracja przedstawicielska 

Pole magnetyczne Bezpieczeństwo Transport planetarny 

Naturalne Sztuczne Orbita 

Powierzch. 

Metro Promy 

Średnie Średnie Niskie Niskie Komunikacja kosmiczna 

Gwiazda macierzysta Hiperkom 8 

Tradycyjna 

Typ widmowy Temperatura pow. Przestępczość Średnia 

A1 9940 Placówki Federacyjne 

Abs. Wielk. Gwiazd. Położenie GovAdm TC Security 

1,47m -1.0.-2 

Położenie w ukł. Położenie orbity Poziom bezrobocia Socjal PPB 

1 Poza bioorbitą 21% 91% 135% 

6 

30

31 

Życie codzienne - zarys 

Spis elementów zawartych między innymi w 

rozdziale „Życie codzienne” 

Systemy transportowe 

Systemy łączności 

Jedzenie 

Moda 

Media 

Reklama 

Subkultury 

Wiktorianie 

Swoje korzenie wywodzą z okresu 

monarchistycznego we władzach Federacji, 

ponad czterysta lat temu. Arystokracja, jaka 

wtedy pojawiła się wśród bogatych przedstawicieli 

rządowych, wzorowana była na starożytnym 

ziemskim kraju, zwanym Anglią i jej 

epoką „wiktoriańską”, a raczej na tym, co o niej 

wiedziano i jak ją sobie wyobrażano. Po około 

stu dwudziestu latach od upadku tej formy rządów 

inspiracje wiktoriańskie pojawiły się ponownie 

w społeczeństwie (głównie w obszarze 

Rdzenia), ale tym razem wśród przeciętnych 

obywateli a nie „sfer wyższych”. Początkowa fascynacja 

strojami ewoluowała obejmując sposób 

bycia, uczestnictwo w specjalnych, zamkniętych 

imprezach, „balach”, a nawet w modyfikowaniu 

siedzib mieszkalnych i pojazdów na styl wiktoriański. 

Bardziej kreatywni Wiktorianie potrafili 

nawet sprzęt holograficzny zmodyfikować tak, 

aby udawał stylem tamtą epokę. Wiktorian jest 

w Federacji kilkanaście milionów, i można ich 

spotkać właściwie wszędzie. Pracują zarówno, 

jako urzędnicy, jak i nawet w fabrykach czy kopalniach, 

choć znakomita większość nie pracuje 

w ogóle. Wszędzie starają się zachowywać zgodnie 

z odpowiednimi manierami, oraz ubierać w 

stylu wiktoriańskim, coszczególnie budzi zdziwienie 

w przypadku kobiet. Długie, szerokie 

suknie w codziennym życiu nie są specjalnie 

praktyczne. 

Sport 

Używki 

Polityka 

Ekonomia 

Religie 

Edukacja 

Legendy 

Greys 

...Nad niewielkim domem zawisła kula białego 

światła. Promienie laserowe skanowały budynek 

i otoczenie. Przeniknąwszy przez okienne szyby napotkały 

człowieka śpiącego w łóżku. Kolor promieni 

zmienił się na intensywny niebieski. Człowiek wstał 

niczym lunatyk, z zamkniętymi oczami podszedł do 

okna i, uchyliwszy, wyszedł przez nie. Promienie laserowe 

przekształciły się w rozproszoną, połyskująca 

na żółto poświatę. Objęty nią mężczyzna uniósł się 

wprost do świetlistej kuli, w której zniknął. Samson 

otworzył oczy. Czemu było tak jasno? Bolała go klatka 

piersiowa. Spojrzał na nią i się przeraził. Z mostka 

wychodziła metalowa rura podłączona wyżej do 

dziwnej aparatury. Krzyk uwiązł mu w gardle, gdy 

spostrzegł ICH. Kilka małych, szarych postaci, łysych, 

z niewiarygodnie dużymi, czarnymi oczami 

osadzonymi w nieproporcjonalnie wielkich głowach. 

Jeden z nich uniósł jakiś przedmiot wibrujący zupełnie 

jak wiertło. Mężczyzna stracił przytomność. Gdy 

się obudził, leżał w swoim łóżku. Trochę zziębnięty, 

gdyż kołdra leżała na podłodze. Westchnął z ulgą. To 

tylko zły sen. Jednak podczas porannego prysznica 

zauważył na klatce piersiowej dziwne koliste ślady, 

jakby odciski, zaś na głowie odkrył gładko wygolony 

fragment włosów z małym strupkiem po środku. Tym 

razem mógł wrzeszczeć bez przeszkód… 

Fragment czasopisma „Magazy Ufologiczny” z XX 

wieku. 

Legendy o Obcych porywających ludzi i 

przeprowadzających na nich eksperymenty były 

stosunkowo popularne około 3000 lat temu. W 

czasie, gdy ludzkość dopiero zaczynała eksplorować 

przestrzeń kosmiczną. Setki tysięcy relacji 

o małych, szarych kosmitach w nieco podobnych 

do pojazdów Sireneńczyków statkach kosmicznych 

przypominających dwa złączone spodki, 

porywających ludzi nocą, w promieniach światła, 

z domów albo z samochodów (tak nazywają 

się pojazdy naziemne, którymi się podówczas 

poruszano). Tego rodzaju opowieści są 

właściwe każdej epoce. Jeszcze wcześniej

tyczyły się one magii, mitycznych stworzeń, 

jak smoki. Jednak analizy tych relacji 

oraz nieliczny materiał dowodowy w postaci 

zdjęć i filmów, (które okazały się w większości 

fałszywką, lecz nie wszystkie) pozostawiły wiele 

wątpliwości. Porwania i relacje urywają się nagle 

w momencie, gdy pojawiają się Żywi. Nie 

wiadomo, czy istnieje tu jakiś związek, jednak 

każda poszlaka wskazująca na ewentualne działania 

robotów powinna być brana pod uwagę. 

Obcych o takim wyglądzie nie spotkano. 

Jedynie Godseyanie w pewnym stopniu mogliby 

do nich być podobni, albo, w jeszcze mniejszym 

stopniu, Rigelianie. Pozostaje to niepokojącą zagadką. 

Wizja istnienia nieznanej rasy już kilka 

tysięcy lat temu posiadającej bardzo zaawansowaną 

technikę umożliwiającą podróże międzygwiezdne, 

a do tego pragnącej zachować swoje 

istnienie w tajemnicy musi budzić uzasadnione 

obawy. 

Sławne osobistości 

Infomatryca 

Extensivity 

„…, delikatne szarpnięcie i nagle jakby się unosił 

w połyskliwej tęczy. Niebo przecina czarna błyskawica, 

cały nieboskłon wydaje się obracać, nie, raczej 

wywracać na drugą stronę... Lustro. Wszystko przez 

moment jest tęczowym lustrem, w którym wyraźnie 

widzi siebie, z przewodami wychodzącymi z oczu, 

głowy, serca... Chce krzyknąć, lecz jego płuca są puste. 

Panika. Nagle gdzie indziej. Błyszczący kolorową 

stalą chodnik, fragment wielkiej płyty unoszącej się w 

wielobarwnej, mlecznej przestrzeni. Wokół pojawiają 

się i znikają sylwetki ludzi jakby zrobionych z kolorowego 

tworzywa sztucznego, oplecionych delikatną pajęczyną 

z przewodów, czy też świecących niebieskawą 

aurą. Zauważa, że i on emituje takie światło, a wkoło 

niego wiją się cieniutkie nitki pastelowego światła. 

Próbuje jednej z nich dotknąć, ale ona się zwija w 

mały punkt, następna staje się wstęgą prowadzącą 

gdzieś w dal. Ostrożny krok i oto nagle krawędź płyty 

pod stopami! Zatrzymuje się, wygląda ostrożnie poza. 

Wśród feerii mgieł i ostrych kolorów wirują obiekty 

geometryczne, w oddali płyty z ludzkimi sylwetkami, 

wielkie budowle gdzieś na skraju widoczności, a 

także zarysy tuneli, półprzezroczystych, widzianych 

jedynie pod określonym kątem. Nagle, spod płyty, na 

której stoi, strzela ku niemu srebrna linia. Przenika 

przez jego ciało. Ukłucie i spadanie…” 

Extensivity – obszar poza obszarem, 

rzeczywistość i jednocześnie jej brak, 

przestrzeń wymykająca się jednoznacznym 

opisom i badaniom. Wielka nadzieja, i wielkie 

rozczarowanie. 

Odwzorowanie wszechświata 

Extensivity to odcisk kwantowy w warstwach 

czasoprzestrzeni. Oznacza to, że każdy 

obiekt materialny o odpowiednio dużym potencjale 

grawitacyjnym, energetycznym albo specyficznym 

(w tej kategorii mieszczą się aspekty, 

które teoretycznie nie powinny być odwzorowane, 

a jednak są), zostawia swoją reprezentację 

w Tęczostrzeni. Nie można zapominać, że choć 

jest ona jedynie pewną projekcją, to rzeczywiste 

obiekty są w niej „obecne” pod niektórymi 

względami. Na przykład gwiazdy, z racji swojej 

wielkiej masy, odwzorowane są jako wielkie 

kule na granicy widoczności, rozpraszające jasnymi 

promieniami „mgłę” Extensivity. Czarne 

dziury wyglądają jak duża, ciemna, desaturacja 

przestrzeni, wokół której wiruje z dużą szybkością 

tęczowa mgła. Przy czym zamiast przyciągać, 

odpycha wszystko, co zanadto się zbliży. 

Obiekty sztuczne nie odwzorowują się w Transprzestrzeni 

chyba, że są źródłem dużych energii 

i istnieją wystarczająco długo. Najpowszechniej 

takie odwzorowanie ma postać miejsc, z których 

mgła się wycofała pozostawiając klarowną, 

połyskująca tęczowo przestrzeń. Często wokół 

odwzorowań stacji kosmicznych (a konkretnie 

wokół ich generatorów) mających co najmniej 

kilkadziesiąt lat, powstają w Tęczostrzeni różne 

konstrukty. Planety przybierają formę mniej 

materialną. Widać je zazwyczaj jako półprzezroczyste 

tło, i stanowią tylko obraz nie posiadając 

stałych, namacalnych powierzchni. 

32

33 

OBCY 

Poznana część galaktyki pełna jest planet, 

na których rozwinęło się życie. Rzadko kiedy 

jednak bywa inteligentne, a jeśli nawet, to 

od inteligencji do cywilizacji kosmicznej długa 

droga. W roku 1495F, ludzie utrzymują kontakty 

z czternastoma rasami Obcych będących na 

poziomie wypraw kosmicznych (z jedną z nich 

prowadzą wojnę), oraz obserwują jedenaście cywilizacji, 

które jeszcze nie oderwały się od swojej 

ojczystej planety. Poniżej przedstawiona jest 

charakterystyka większości z zaawansowanych 

ras, znajdują się tam informacje o ich biologii, 

psychologii, technologii, a także zajmowanej 

przez nie przestrzeni. Na potrzeby DEMA, zamieszczona 

została szczegółowa charakterystyka 

jednego gatunku - Godseyan. 

Większość Obcych, choć różnych z wyglądu, 

spełnia w jakimś stopniu założenia sformułowane 

przez Claudiusa Senturiego, który 

w czasach sprzed pierwszego kontaktu opracował 

kilkanaście wzorów wyglądu i cech, jakie 

musi posiadać istota rozumna, która jednocześnie 

tworzy cywilizację techniczną. Pierwszym 

niezbędnym elementem są kończyny chwytne, 

dzięki którym można manipulować otoczeniem, 

używać narzędzi itp. To, czy będą to 

palce, macki, wypustki skórne, nie ma większego 

znaczenia, ale mniej efektywne utrudnia 

wykonanie danej czynności. Prawie wszystkie 

rasy spełniają ten warunek. Claudius nie przewidział, 

że może istnieć gatunek używający telekinezy 

na skalę masową, albo energetyczny 

konstruujący sobie kończyny z pól statycznych 

wedle potrzeby. Drugim czynnikiem był rozbudowany 

ośrodek nerwowy albo jego odpowiednik, 

służący do przetwarzania danych. 

Profesor Senturi dopuszczał możliwość inteligentnych 

istot z rozproszonym systemem nerwowym 

(jak Oraxyci), jednak uznał go za mniej 

wydajny pomysł natury (mylił się oczywiście). 

Tutaj więcej przypadków podpada pod „odpowiedniki”, 

ale w gruncie rzeczy jest tak jak 

przewidział. Ostatnim kryterium była postawa, 

nie tyle wyprostowana, co lokująca receptory w 

górnym partiach ciała, by sprawniej reagować. 

To kryterium okazało się najsłabsze. 

Każda z ras posiada pewne cechy 

charakterystyczne, którymi można ją opisać. Zostały 

one zawarte w poniższej tabeli. 

Rasa Cechy charakterystyczne 

Xerialici Agresja, Izolacja osobnicza, Siła 

Felinici Zwinność, Duma, Rywalizacja 

Rigelianie 

Zyxianie 

Entropia, Niefrasobliwość, Różnorodność 

Probabilistyka, Przestrzeń, Dualność 

Godseyanie Tajemnica, Recesja, ESP 

Sireńczycy Technologia, Kultura, SI 

Edenici Stagnacja, Hedonizm, Naiwność 

Ssyrialici Pacyfizm, Uległość, Rozwój 

Ssarghh Pochodzenie, Zdolności, Sekrety 

Oraxyci 

Morphowie 

Bioinżynieria, Ciekawość, Eksploracja 

Zmienność, Pamięć, Spontaniczność 

Eeini Enigma, Starożytność, Energia 

Polarianie Wrogość, Paranoja, Woda 

Khan’al’Rhan 

Terytorium, Rozproszenie, Historia

GODSEYANIE 

34

GODSEYANIE 

„Kiedy spoglądasz w gwiazdy, uważaj, gdyż one spoglądają 

na ciebie” – Khan Shtszun, mentor skał, 3 

brama. 

Oto piękne podsumowane widoku, ktory 

ujrzeli pierwsi badacze z Marsa przybywszy 

do macierzystego układu Godseyan. Układ 

ε Bliźniąt (Mebsuta), leżący w odległości zaledwie 

900 LY od Słońca interesował badaczy od 

dawna. Głownie dlatego, że choć jest to gwiazda 

typu F, to jednak okresowo występują na niej 

duże protuberancje. O istnieniu życia w tym, jak 

też w kilkunastu okolicznych systemach wiedziano 

od kilku dekad. Nawiązano też bardzo 

lakoniczne kontakty, głownie dzięki pomocy Xerialickiej, 

gdyż już wcześniej mieli oni kontakty 

z mieszkańcami tego rejonu. Celem pogłębienia 

dyplomatycznych stosunkow wysłano ekspedycję 

mającą za zadanie nawiązać pełen kontakt, 

oraz przy okazji dokładnie przeczesać przestrzeń. 

Rychło eskadra statkow dotarła do celu. 

Zgodnie z wcześniejszymi zaleceniami Obcych, 

ludzie czekali na skraju układu macierzystego, 

aż przybędą pojazdy eskortujące. W międzyczasie 

przeczesali układ urządzeniami pomiarowymi 

dalekiego zasięgu. Wnioski były ciekawe. Na 

wszystkich planetach i księżycach znaleziono 

ślady świadczące o zasiedleniu, ale właśnie tylko 

ślady, prawdopodobnie dość dawne. 

Gdy przybyli posłańcy, pierwsze, czego 

zażądali, to wstępu na pokład każdego ze statkow 

misji celem ich skontrolowania. Właściwie 

ciężko się dziwić, że chcieli być ostrożni. Nie 

udało się uniknąć niemiłego incydentu. Otoż 

zgodnie z wytycznymi Urzędu ds. 1 kontaktu, 

na każdym statku znajdował się przynajmniej jeden 

esper. I zgodnie z tymi samymi wytycznymi 

dokonywał pasywnego skanu Obcych, ktorzy 

weszli na pokład... Lekarze się napracowali, nim 

przywrocili do stanu używalności mozgi owych 

esperow, przenicowane błyskawicznym kontratakiem 

Godseyan. Okazało się, że znakomita 

większość Godseyan to esperzy, i to ponadprzeciętnie 

utalentowani, a pasywny skan bez zapowiedzi 

potraktowali jak agresję. Gdy już zażegnano 

ow kryzys dyplomatyczny, ekspedycja 

dotarła do ich ojczystego świata, gdzie jej 

członkowie ujrzeli widok, ktory zdecydo- 

wał o nazwie nadanej tej rasie. Gwiazda 

przechodziła okres wzmożonej aktywności. 

Wielka protuberancja ciemnej czerwieni 

na tle żołtej gwiazdy wyglądała zupełnie jak źrenica 

oka budzącego w swej skali religijne skojarzenia. 

I tak to Godseyanie stali się Godseyanami. 

„Instruktaż podstawowy do technologii ras przed- 

-warperowych” Rozdział 7 – Godseyanie. Wydane 

nakładem Instytutu Krzewienia Świadomości Społecznej, 

Tau Ceti. 

Godseyanie, pomimo, że są bardzo starą 

cywilizacją, liczącą wedle niektorych szacunkow 

nawet do stu pięćdziesięciu tysięcy lat, nie osiągnęli 

znaczącego postępu w technologii. Właściwie 

na każdym polu naukowym ustępują Ludziom 

z okresu ustanowienia Federacji. Istnieje 

wiele xenosocjologicznych teorii tłumaczących 

ten stan rzeczy, ale są one nieistotne dla celów 

podstawowej charakterystyki osiągnięć naukowych 

tej rasy. Pierwszą rzeczą, jaka rzuca się w 

oczy, jest nie najgorzej opanowana nawigacja 

hiperprzestrzenna. Wydaje się być ona wspomagana 

przez zdolności ESP niektorych nawigatorow, 

lecz to jedynie domysły. Jednakże, jak 

dowodzą badania, od kilku tysięcy lat nie poczynili 

w tym zakresie żadnych postępow. Ich statki 

kosmiczne miewają setki lat lub więcej, i są naprawiane 

czy modernizowane zazwyczaj poza 

układami Godseyan. Tym niemniej są sprawne. 

W niektorych z nich obserwatorzy dopatrzyli się 

nawet Theloriańskich komponentow. 

Godseyanie zajmują się głownie prostym 

przetwórstwem surowcowym oraz rolnictwem. 

Z przyczyn ideologicznych nie tolerują produktow 

spożywczych pochodzenia innego niż naturalne, 

wyjątki robią wyłącznie w przypadku dalekich 

podroży kosmicznych i wizyt na innych 

planetach. Z niewiadomych przyczyn zarzucili 

konstruowanie pancerzy krystalicznych kilka 

tysięcy lat temu, ale do tej pory natknięto się na 

przynajmniej cztery automatyczne fabryki, ktore 

wyremontowane niewielkim nakładem kosztów 

mogłyby podjąć produkcję. Na zadziwiająco 

wysokim poziomie stoi architektura. Niektore 

miasta obejmują połowę planety labiryntem budowli 

wysokich na kilometry i wnikających rownie 

głęboko w skorupy planet. Świecą jednak 

pustkami, gdyż populacja Godseyan nie jest 

wielka. Kiedyś musiało być inaczej. Miasta 

te, podobnie jak prawie każda ich techno- 

36

37 

logia mają tysiące lat. Ich wznoszenie nie 

jest jednak sztuką zapomnianą. W razie 

potrzeby mieszkańcy nadal potrafią wznosić 

podobne budowle. Dziedziną, w jakiej Godseyanie 

są wyjątkowo zacofani, jest technologia 

komputerowa. Owszem posiadają komputery 

kwantowe, ale zaledwie I generacji. Nie opracowali 

nigdy AI, (oszczędzając sobie tym samym 

kłopotow, ktore AI sprawiła nam). 

Encyklopedia Xenobiologii tom 21. „Podstawowe informacje 

o Godseyanach”. 

Klasyfikacja xenobiologiczna: 

Metanowce-Węglowce-Metabolizujące-Żyworo 

dne-Indywidualistyczne-intersocjalne 

Optymalne warunki do życia: 

Atmosfera: Metan 29%, NH3 4%, Para wodna 

12%, CO2 22%, Azot 32%, Gazy szlachetne 1%. 

Możliwe odchylenia zawartości azotu, pary 

wodnej i CO2. 

Grawitacja: 1.8G, dopuszczalny przedział niepowodujący 

problemow funkcjonowania 0.6G- 

-2.7G. 

Temperatura: Optymalna 332K (49C). Dopuszczalne 

granice 260K (-13C) -393K (120C). 

Występowanie ESP: Esperzy są bardzo powszechni 

wśrod Godseyan. Szczątkowy talent 

przejawia około 90% populacji, u pozostałych 

jest rozwinięty o wiele bardziej. Jest to także 

ważny wyznacznik pozycji społecznej. Co ciekawe, 

Godseyanie nie wykazują wcale obecności 

ESP Maszyny (wedle klasyfikacji KESP). W porownaniu 

z ludźmi, ich możliwości w zakresie 

ESP są znacznie większe i chyba największe ze 

wszystkich poznanych ras, poza Ssargh, szczegolnie 

w domenie Ducha. 

Warunki fizjologiczne: Godseyanie, pomimo 

niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarow, 

są znacznie silniejsi od ludzi. Jest to skutek 

życia na planecie o większym ciążeniu, prawie 

dwukrotnie większym od Ziemskiego. Jednakże 

ich metabolizm metanowy jest wolniejszy 

niż tlenowy, co ujemnie rzutuje na refleks 

i zwinność. Gruba skora pokryta łuskową 

warstwą zapewnia im znaczną odporność 

na czynniki zewnętrzne. Zdolności regeneracyjne 

ich organizmow są bardzo duże, 

choć regeneracja przebiega powoli. Potrafią regenerować 

kończyny i uszkodzone narządy. 

Długość życia Godseyan wynosi około 300-400 

lat. Nie stosują zabiegow przedłużających życie. 

Są stałocieplni, ale w ograniczonym zakresie 

mogą kontrolować temperaturę ciała, by dostosować 

się do nieprzyjaznych warunkow. Ważną 

cechą jest system oddechowy, umożliwiający im 

funkcjonowanie na jednym wdechu do 30 minut. 

Są niezbyt płodni, „samica” rodzi dziecko 

średnio co kilkadziesiąt lat, czasem odstęp bywa 

dłuższy. Dorastanie trwa około 30 lat. Ponieważ 

Godseyanie zmieniają płeć co kilkanaście lat lub 

częściej, trudno jest zdefiniować role społeczne 

płci. 

Pokarm: Białko zwierzęce i produkty pochodzenia 

roślinnego z ojczystej planety. Praktycznie 

zerowa kompatybilność żywieniowa z innymi 

biosystemami. Ze względow ideologicznych nie 

spożywają, w miarę możliwości, pokarmow syntetycznych. 

Używki organizmow tlenowych są 

dla nich toksyczne, albo nie przynoszą pożądanych 

efektow (na przykład alkohol ma działanie 

przeczyszczające). 

Zmysły: Słuch bardzo rozwinięty, możliwa lokalizacja 

obiektow wydających odgłosy, a także 

ograniczona aktywna echolokacja. Zakres widzianych 

fal mocno przesunięty i wyczulony 

na podczerwień (Godseyanie wiodą nocny tryb 

życia). Nie rejestrują barw widma niebieskiego. 

Posiadają od 3 do 7 oczu zapewniających im dookolną, 

stereoskopową i szczegołową percepcję 

wzrokową. Ruch rejestrują dwukrotnie lepiej od 

ludzi. Węch i smak posiadają szczątkowe. Dotyk 

jest u nich rozwinięty, umożliwia detekcję zmian 

ciśnienia wywołanych zbliżającymi się obiektami. 

Posiadają szczątkowy zmysł radiowy służący 

do przekazywania bardzo podstawowych informacji 

innym Godseyanom (uwaga wrog, itp.). 

Podejrzewa się tutaj związek z predyspozycjami 

do ESP. 

Komunikacja: Głownym sposobem komunikowania 

się Godseyan jest mowa. Zakres dźwiękowy 

obejmuje infradźwięki oraz tony słyszalne 

przez ludzi, lecz nie są w stanie artykułować 

naszej mowy. Badania xenoarcheolo-

giczne dowodzą, iż ich język ewoluował 

stopniowo, ale bezustannie, na przestrzeni 

ostatnich tysięcy lat. Nauka dawnych form 

gramatycznych i odmian jest dla Godesyan bardzo 

istotnym aspektem edukacji. Język pisany 

ma strukturę warstwową. Przekaz jest zawierany 

rownocześnie w warstwie dosłownej jak i 

metaforycznej. Trudno je odrożnić, szczegolnie, 

iż w drugiej warstwie migracja znaczeń postępowała 

czasem z pokolenia na pokolenie, a często 

można się natknąć na zbiory danych Godseyan 

liczące po kilkaset albo i kilka tysięcy lat. Odmiana 

starożytna, zwana starogodseyańskim, jak się 

szacuje, pochodzi sprzed 40-50 tysięcy lat i jest 

bardzo rzadko spotykana (dotychczas natknięto 

się na zaledwie kilkaset dokumentow z tamtych 

czasow) oraz przetłumaczona w niewielkim 

stopniu. Jako rasa posługująca się powszechnie 

ESP Ducha, znakomita większość Godseyan 

potrafi komunikować się telepatycznie. Ciężko 

określić skalę oraz rolę tego rodzaju komunikacji 

w ich społeczeństwie, nie może jednak być 

dominująca ze względu na nierownomierność 

potencjałow ESP oraz intensywne wykorzystywanie 

konwencjonalnego języka. 

Psychologia: Godseyanie tworzą społeczeństwo, 

w ktorym jednostka nie jest bytem w pełni autonomicznym 

i wartościowym. Pełną realizację 

jej potencjału widzą w kontekście wspólnego 

działania dla dobra ogołu. W kontaktach z Obcymi 

rzadko okazują emocje, ale nie są ich pozbawieni, 

choć logika, ktorą się kierują, rownież 

ta emocjonalna, z naszego punktu widzenia jest 

dziwaczna i niepojęta. Bardzo istotną rolę w życiu 

Godseyan pełni religia. Wielbią „Stworcę Jaźni”, 

istotę boską, ktora stworzyła Wszechświat i 

ich. Pomimo pozornych podobieństw wiara ich 

rożni się od wierzeń ludzkich fundamentalnie. 

Po Godseyanach można spodziewać się prawie 

wszystkiego, zarowno bardzo ciepłego przyjęcia, 

jak i otwartej wrogości, rzadko jednak przechodzącej 

w czyn. Nie do końca wiadomo, po 

czym poznać nastawienie lub jak sprowokować 

dane zachowania. Czasami odnosi się wrażenie, 

jakby miało się do czynienia z maszyną losującą 

stan psychologiczny. 

Moralność: To chyba najtrudniejsza do zdefiniowania 

u Godeseyan kwestia. Wiele ich działań 

można uznać za wynikające z empatii, miłosierne. 

Pomagają młodym rasom w rozwoju, 

propagują pacyfizm itp, ale jednocze- 

śnie w kilka razy dopuścili się nieomal 

xenocydu pozornie bez żadnego logicznego 

powodu. Szanują życie, są gotowi do 

poświęceń. Jednostka jest u nich podporządkowana 

ogolnemu dobru wszystkich i oczekuje 

się od niej oddania życia, gdy jest taka potrzeba. 

Niestety, często oczekują tego samego od przedstawicieli 

innych ras, co prowadzi do lokalnych 

konfliktow. Wielokrotnie próbowano określić 

ich kodeks moralny. Ustalono niewiele. Na pewno 

nie zaatakują pierwsi, jeśli nie naruszysz jakiegoś 

ich tabu, ktorych mają niestety dużo. 

Pomogą w potrzebie, jeśli nie koliduje to akurat 

z ich planami.żywanie ESP przez kogokolwiek 

poza nimi uznają za „niewłaściwe”, a używanie 

ESP Maszyny to surowo karane bluźnierstwo. 

Homeworld: Mebsuta, (gdy jej słońce przemianowano 

na Godseye, planecie nadano poprzednie 

imię gwiazdy) jest dużym globem o średnicy 

14 542 kilometrow i o wiele większej niż Ziemska 

grawitacji wynoszącej 1,8G. Z orbity jawi się 

jako czerwono-bordowa kula z prześwitującymi 

gdzieniegdzie granatowymi oceanami amoniaku 

stanowiącymi prawie 40% jej powierzchni. 

Ma dwa niewielkie, asteroidalne księżyce, z czego 

jeden z nich jest obiektem kultu, a na drugim 

wprowadzono całkowity zakaz lądowań. Przyczyny 

zakazu są niejasne, ale mogą mieć związek 

ze starożytnymi zabudowaniami liczącymi 

sobie ponad 10 tysięcy lat. Mebsuta okrąża swoją 

gwiazdę w odległości 0,85 JA, a pełny obrot 

zajmuje jej 295 dni. Nachylenie osi wynoszące 31 

stopni wraz z dobą trwającą 32 godziny skutkuje 

dużym zrożnicowaniem por roku na powierzchni 

całej planety. Godseyanie nie stosują żadnego 

systemu kontroli pogody na swoim ojczystym 

świecie. Gruba warstwa bordowych i czerwonych 

chmur powoduje, że na powierzchnię dociera 

mała ilość światła i planeta przeważnie 

pogrążona jest w połmroku. Nie przeszkadza 

to mieszkańcom, bo znakomicie widzą w ciemności. 

Ich miasta rownież są bardzo oszczędnie 

oświetlone. W nocy na ulicach jest ciemno, 

a wielkie, mroczne budowle kilkukilometrowej 

wysokości wywołują przytłaczające wrażenie. 

Z notatek Alberta Hemingwaya „2 lata pod okiem 

Boga”. 

Godseyanie. Jestem już na ich ojczystej planecie 4 

miesiąc i wreszcie znalazłem chwilę czasu, by 

usystematyzować notatki. To niesamowite 

38

39 

społeczeństwo. Nie w sensie jego dokonań, a 

inności, obcości... Miałem wcześniej przyjemność 

być gościem pałacowym krolowej Saery na 

Felinei, 

a także „przyjemność” bytności w Edenickiej kolonii 

Pantakusta. Tamte rasy przy Godseyanach są naszymi 

dalszymi kuzynami. Może przejdę do rzeczy, nim 

znowu zacznie się pora „Ksh’ln” 

i będę mogł zapomnieć o pisaniu przez dwie doby. 

(…) 

Zastanawiałem się dziś nad ich społeczeństwem. Jest 

ono jak perfekcyjnie nakręcony mechanizm. Każdy 

wie, co ma robić, gdzie iść, ale nie sprawiają jednocześnie 

wrażenia roju owadow, o nie! To są indywidualne 

jednostki, każdy z nich ma pasje, zainteresowania, 

ambicje... Wczoraj na przykład uczestniczyłem w 

wielkiej uroczystości religijnej, podczas której wielbili 

tego swego boga czymś w rodzaju pieśni. Żałuję, że 

spora część melodii była niedostępna mojemu uchu. 

Potem w tłumie, na ulicach i placach, pojawiły się 

pojedyncze głosy jakby sprzeciwu, do nich dołączyli 

inni, zaczęli intonować pieśni złorzeczące owemu 

Tworcy Jaźni! To wyglądało jak zbiorowa debata 

teologiczna wyrażona pieśnią, ale kierowana nie do 

wiernych, ale do obiektu kultu. Potem się rozeszli. 

Probowałem zagadać o to mojego gospodarza, ale nie 

uzyskałem żadnych konkretnych informacji 

(…) 

W ogole czasem czuję się jak intruz. Pieniądz jest 

wśrod Godseyan nieznany, właściwie to nie za bardzo 

wiem skąd biorą się rożnice w poziomie posiadania poszczegolnych 

obywateli. Chyba głownie za zasługi i 

rangę w społeczeństwie. 

(…) 

Wczoraj mieli wybory. Przynajmniej dość jasne jest, 

kto rządzi. Podwojny Pentatron, czyli coś na kształt 

Głownej Rady liczącej 10 osob. I na tym kończy się 

jasność. Nie wiem, na jakich zasadach odbywają się 

tam wybory, ale są demokratyczne. O tak, w pełni. 

Zazwyczaj na wolne miejsce w PP pojawia się i setka 

kandydatow, a każdy obywatel idzie na wybory ochoczo 

i z uśmiechem na „ustach”. Głosuje 100% populacji, 

a ten, kto wygrywa, otrzymuje 100% głosow, 

łącznie z głosami swoich konkurentow. Nie rozumiem 

tego, ale każdy, kogo pytałem uzasadniał całkiem niegłupio 

swoją decyzję głosowania na tego kandydata. 

Mnie tam pozostali nie wydawali się gorsi, i chociaż 

JEDEN głos dostać powinien ktoryś z nich. Skoro w 

dodatku wiedzą, że nie wygrają, bo nawet sami na siebie 

nie głosują, to, po co kandydują? Paranoja.. 

Terytorium: System macierzysty (4 planety 

i 7 księżycow stanowiących coś więcej, 

niż posterunki), około 35 systemow planetarnych 

o rożnym stopniu zagospodarowania. 

Warto zauważyć, że ślady bytności 

Godseyan znajdowane są w setkach miejsc w kosmosie. 

Ewidentnie niegdyś zajmowali znacznie 

większe tereny oraz eksploatowali intensywnie 

przestrzeń. Powody tej regresji nie są znane. 

Populacja: Mniej więcej jedenaście miliardow. 

Dokładne dane nie są dostępne.

SPRZĘT I TECHNIKA 

Zamiast rozpisywać się szeroko na temat 

różnych rzeczy, zaprezentowany zostanie jeden 

kadłub okrętu, kilka podzespołów jakie można 

do niego domontować oraz trochę sprzętu osobistego. 

Podstawowym założeniem jest modularność, 

umożliwiająca składanie wszystkiego 

w zależności od potrzeb. Umożliwiają to Punkty 

Montażowe na statkach, gdzie w miarę możliwości 

i spełnienia warunków, mocuje się różne 

urządzenia. Statki podzielone są na klasy i kategorie 

(Militarne, Transportowe itp.) 

Elementy statku 

Każdy statek kosmiczny składa się z 

przynajmniej kilku milionów części, ale większość 

z nich stanowią elementy kilkudziesięciu 

zaledwie modułów, z których montuje się kosmolot. 

Poniżej wyszczególnione zostały elementy 

oprzyrządowania, w które muszą oraz 

mogą być wyposażone okręty używane w grze. 

Kadłub – konstrukcja nośna, podstawowe opancerzenie 

oraz ogólne parametry montażowe to 

cechy, za pomocą których opisuje się kadłub 

statku kosmicznego. Od niego zaczyna się składanie 

własnego okrętu, a nawet, jeśli kupuje się 

gotowy, kadłub wciąż pozostaje jego podstawowym 

parametrem określającym klasę i przeznaczenie 

statku. Każdy typ kadłuba (militarny, 

transportowy itp) posiada dodatkowo specjalne 

parametry (na przykład większe możliwe opancerzeni 

albo więcej urządzeń do montażu nie 

zajmujących PM). 

Silniki Główne – podstawowy napęd w przestrzeni 

kosmicznej. Zazwyczaj montowane jedynie na 

rufie, niekiedy także na dziobie. Zespół silnikowy 

zawiera przeważnie od dwóch do czterech 

jednostek napędowych oraz od jednej do dwóch 

zapasowych, dysponujących połową mocy. Silniki 

główne występują w wersjach dedykowanych 

różnej wielkości jednostkom, dlatego też 

napęd dla myśliwca zamontowany na fregacie 

nie dostarczy mocy wystarczającej do nadania 

dużych przyspieszeń. W odróżnieniu od napędów 

manewrowych i planetarnych, uzyskiwane 

przyspieszenia są niewielkie, za 

to mogą być utrzymywane przez bardzo 

długi czas (tygodnie, a nawet miesiące). 

Silniki manewrowe – manewrowanie z pomocą 

silnika głównego jest bardzo trudne. O zaawansowanych 

ewolucjach podczas lotu można zapomnieć. 

Do tego właśnie służą silniki manewrowe. 

Ich komplet to zazwyczaj kilkanaście jednostek 

napędowych rozmieszczonych w miarę równomiernie 

wokół kadłuba. Napęd ten potrafi generować 

krótkotrwałe, silne impulsy przyspieszeniowe 

(delta V), dzięki którym możliwa staje się 

nagła zmiana kierunku lotu, położenia okrętu 

itp. Silniki manewrowe również występują w 

wielu odmianach, dedykowanych poszczególnym 

typom i klasom jednostek. 

Silniki atmosferyczne – jak sama nazwa wskazuje, 

służą do poruszania się w atmosferach planetarnych. 

Od manewrowych różnią się przyspieszeniem 

oraz sposobem kontroli lotu. Dobry 

pilot potrafi wylądować statkiem na manewrowych, 

ale wiąże się to z dużą szkodą ekologiczną 

(większa emisja spalin, promieniowania itp.) 

i konsekwencjami prawnymi. Większość silników 

atmosferycznych, ze względu na konstrukcję, 

nie ma praktycznie żadnego zastosowania w 

kosmosie. Montowane są raczej na mniejszych 

jednostkach, ale nic nie stoi na przeszkodzie by 

i predator był w nie wyposażony, choć na pewno 

nie uda się nim wylądować w zwykłym porcie 

kosmicznym. Jeśli statek nie posiada aerodynamicznego 

kadłuba, potrzebne są osłony atmosferyczne 

(i odpowiednio hydrosłony do pływania 

w cieczach). 

Zbiorniki paliwa – każdy napęd posiada podstawowy 

zbiornik, ale może zdarzyć się konieczność 

powiększenia zapasu, szczególnie gdy podróż 

ma przebiegać przez obszary niezamieszkałe, 

albo o niższym poziomie technologicznym (paliwo 

plazmowe kupi się wszędzie, ale antymaterii 

bywa trudno dostępna). Zbiorniki dostarczają 

paliwa zarówno silnikom jak i generatorom. 

Hipernapęd – urządzenie służące do przemierzania 

przestrzeni międzygwiezdnej w ułamku 

sekundy (właściwie czas podróży wyrażany jest 

przez wielkość czasu Plancka i wynosi 5,391*10- 

44 sekundy). Nie każdy statek jest w nie wyposażony, 

ale obecnie coraz rzadziej spotyka się 

nawet transportowce systemowe, które nie 

miałyby zamontowanego hipernapędu 

40

41 

„na wszelki wypadek”. Dla każdej klasy 

statków potrzebne są hipernapędy innego 

typu, gdyż kluczową wartością do dokonania 

skoku, jest masa oraz rozmiar okrętu. Wymagania 

te ograniczają użycie małych napędów na 

dużych statkach, a zużycie energii oraz ich gabaryty, 

uniemożliwia wykorzystanie większych 

urządzeń na małych okrętach. 

Generator – serce każdego okrętu kosmicznego. 

To on produkuje energię zasilającą wszystkie 

systemy. Istnieje bardzo dużo modeli, różniących 

się wieloma parametrami. To, jaki akurat 

pasuje do danego rodzaju statku, zależy od 

potrzeb energetycznych zainstalowanych systemów 

i pojemności. Poza gabarytami nie ma 

żadnych przeszkód, by wyposażyć statek w cały 

zespół generatorów. 

SPŻ – czyli system podtrzymywania życia. Regeneracja 

atmosfery, wody i pożywienia,utrzymywanie 

temperatury, ciśnienia, filtracja powietrza 

itp. Najważniejszy zespół urządzeń na statku, 

zamontowany przeważnie w strukturze kadłuba. 

Bez niego w przeciągu kilku – kilkunastu dni 

warunki na pokładzie stają się niewystarczające 

dla przeżycia. 

Baterie – urządzenia gromadzące energię, z których 

można ją następnie czerpać do różnych celów. 

Przydatne, gdy generator ulegnie awarii, 

albo chwilowy pobór mocy jest na tyle duży, że 

nie daje rady. 

Komputer – centrum obliczeniowe, bazy danych, 

wszystko co potrzebne, by koordynować procesy 

zachodzące na statku. Zestaw składający się 

z rdzenia i jednostki centralnej musi znajdować 

się na każdym okręcie, większość komputerów 

posiada pierwotne i wtórne systemy zapasowe. 

Układy inne – wszelkie pozostałe systemy, są 

opcjonalne. Ich brak wpływa najwyżej negatywnie 

na komfort podróży, ale jej nie uniemożliwia. 

Lądowniki – w przypadku dużych statków, bezpośrednie 

lądowanie nimi na planetach albo 

stacjach jest problematyczne, nieekonomiczne i 

czasochłonne lub niemożliwe. Dlatego właśnie 

istnieją lądowniki, będące małymi pojazdami 

wyposażonymi w silniki manewrowe i atmosferyczne, 

niewielką ładownię i nierzadko 

tylko baterie, bez własnych generatorów. 

Pancerz – każdy pojazd posiada kadłub, 

który ma określoną wytrzymałość na 

wpływy z zewnątrz. Jego odporność jest 

dość ograniczona, dlatego wielu kapitanów decyduje 

się wyposażyć swój statek w dodatkowe 

opancerzenie. Ilość warstw, jakie można zamontować, 

determinowana jest przez klasę statku i 

wynosi maksymalnie dziesięć (dotyczy to jednak 

tylko największych jednostek wojskowych jak 

predatory czy dreadnaughty, pozostałe mogą 

mieć najwyżej pięć). Prócz pancerza zewnętrznego, 

który jest opcjonalny, każdy okręt posiada 

strukturę kadłuba (do dwóch warstw) i opancerzenie 

wewnętrzne (do trzech warstw). 

Uzbrojenie – montowane jest na wieżyczkach, w 

które wyposażony jest statek. Teoretycznie nie 

istnieje możliwość montażu w innym miejscu, w 

praktyce istnieją różnego rodzaju adaptery, ale 

skuteczność tak zainstalowanej broni jest znacznie 

mniejsza. 

Giez jest najpopularniejszym modelem kadłu¬ba 

w sektorze Procjona. Wykonuje go kon-sorcjum 

Sider3 kładąc nacisk na nowoczesny osprzęt i 

piękny, błyszczący lakier. Ten kadłub kupują 

przeważnie firmy trudniące się ochro¬ną statków 

i obiektów, ale też prywatne osoby. 

Cena: 15000

Typ kadłuba Militarny 

Klasa kadłuba Myśliwiec 

Nazwa kadłuba Giez 

Aerodynamiczność Hydrodynam. Baryczność 

Wysoka Żadna 150 

Punkty montażu 

Zewnętrzne 

1 2 3 4 5 10 

1 1 0 0 0 0 

Strukturalne 

1 2 3 4 5 10 

1 1 0 0 0 0 

Wewnętrzne 

1 2 3 4 5 10 

1 1 0 0 0 0 

Wieżyczki 

1 2 4 8 H 

D, G 

PM napędowe 

Główne Man. Atmosf. Hiper. 

1 1 1 0 

Opancerzenie bazowe 

Typ Stal kompozytowa Wartość Warstwy 

Wewnętrzne 1 1 

Strukturalne 1 1 

Zewnętrzne 1 1 

Opancerzenie dodatkowe 

Typ Wartość Warstwy 

Osmonit 2 1 

Gł. materiał konstrukcyjny Pianka molibdenowa 

Masa spocz. Pokłady Długość Szerok. 

W y - 

sok. 

27 ton 1 12 6 4 

Pozostałe parametry 

Pom. Kapsuły ratunkowe 

Śluzy 

Typ ź 

2 Klasa 0 Liczba 0 Liczba 1 

Pokłady 

Typ grodzi Magnetyczne 

Liczba grodzi 4 

Nr pokładu Typ pomieszczenia Wymiar Kubat. 

1 Mostek 3-2-2 12m3 

1 Maszynownia 2-2-2 8m3 

Iskra4 – produkt Technaconu, jak wszystkie 

ich produkty, odznacza się dobrymi parametrami 

i przyzwoitą ceną. Używa go wielu 

pilotów małych statków. Dostępny praktycznie 

w każdym zakątku Federacji (i poza nią).. 

Hipernapęd 

Typ Zwierciadlany 

Nazwa Iskra4 

Pobór Mocy 35 

Zasięg 5 

Klasa napędowa 1 

Precyzja 20 milionów km 

Aktywacja 30 sekund 

Wytrzymałość 30 

Cena 20000 

Plazmotron 3000! – Jeśli posiadasz pojazd o klasie 

napędowej III lub IV, nie znajdziesz lepszego 

głównego napędu plazmowego. Prostota, ekonomiczność, 

wydajność! To wszystko w jednym 

urządzeniu korporacji CentroPlazm! 

Typ Plazmowy 

Nazwa Plazmotron 3000! 

Przeznaczenie Główny 

Moc maksymalna 4 

Przyspieszenie 0,5 ms2 

Gabaryty Ś 

Pobór mocy 60 

Maksymalna prędkość 50% 

Zużycie paliwa 3 450 

Rodzaj paliwa 

Mieszanka Argon-Ksenon 

Cena/dostępność 45000/Duża 

Klasa napędowa 3-4 


SPŻ Extreme – wyjątkowo udany zespół urządzeń 

podtrzymywania życia, stosowany w statkach 

dalekiego zasięgu. Maksymalna ilość osób 

wspomagana przez system - 20. Charakteryzuje 

się niesamowitą wręcz wytrzymałością. 

42

43 

Osprzęt statku 

Typ System podtrzymywania życia 

Nazwa SPŻ Extreme 

Montaż Strukturalny 

PM 0 (jako CORE) - 2 

Pobór mocy 5 

Technologia Solid 

Zaawansowanie 3 

Cena 11000 

Powszechność Średnia 


Kombinezony są strojami służącymi wydajniejszej 

pracy oraz ochronie. Podzielone są na 

typy według ich przeznaczenia. Każdy kombinezon, 

bez względu na model, posiada system podtrzymywania 

życia (aczkolwiek jego wydajność 

bywa bardzo różna), magnetyczne podeszwy 

(pozwalające, dzięki efektom piezomagnetyzmu, 

przytwierdzić się również do niemetalowych 

powierzchni), system komunikacyjny (zazwyczaj 

jest to zwykłe radio albo komunikator statyczny), 

małe źródło energii w postaci akumulatora 

albo (rzadziej) baterii zimnofuzyjnej oraz 

systemy autonaprawcze (ich funkcja sprowadza 

się najczęściej do tamowania przebić, tylko lepsze 

wersje mają prawdziwe układy regenerujące 

zniszczenia). Znakomita większość kombinezonów 

wykonana jest w technologii Solid, czasami 

spotkać można egzemplarze w całości albo 

częściowo Morfogeniczne, a do bardzo specjalistycznych 

zastosowań Energetyczne. 

LX-123 – uniwersalny kombinezon dla naukowców 

pracujących w warunkach orbitalnych. 

Duża ilość PM, dobry system podtrzymywania 

życia, a także koordynatory i wzmacniacze obrazu 

czynią go idealnym do takich zadań. Do tego 

nie trzeba się obawiać eksperymentów z wysokimi 

energiami, gdyż ten strój znakomicie przed 

nimi chroni. 

Kombinezon 

Typ Nazwa Technologia Cena Dostępność 

Naukowy LX-123 Solid-Morf. 12000 Duża 

Źródło mocy Czas pracy 

Akum. Żelowy 

System motoryczny 

Wygoda/bonusy 

Komunikacja 

28h Elektromag. Zr +1 Radio 

SPŻ – typ/czas Liczba PM Zaawans. W akt/maks Komp. Graw. 

Zaaw/48h 12 4 20/20 Brak 

Radiacja Temp. 

Ochrona 

Toksyny, 

kwas 

Energia Kinetyczna 

3 3 1 4 1 

Inne cechy 

Broń okrętowa 

Plazma. Działko plazmowe jest bronią o podwójnym 

działaniu niszczącym. W kierunku 

celu wystrzeliwane są małe pociski plazmowe o 

bardzo wysokiej temperaturze i prędkości. Tak 

więc, podczas zderzania się z kadłubem, jest on 

poddawany zarówno działaniu wysokiej temperatury 

jak i uderzeniu. Zwykła osłona energetyczna 

ochładza plazmę, lecz nie zmniejsza 

siły impaktu, natomiast deflektor jest przeważnie 

zbyt słaby, by odeprzeć ładunek. Ponieważ 

plazma jest silnie zjonizowana, najlepszą obroną 

są odchylacze elektromagnetyczne. Broń ta potrzebuje 

amunicji, jaką jest przeważnie skompresowany 

gaz szlachetny (Xenon, Neon, Radon). 

Plazma jest bronią niezbyt celną jak na broń kinetyczną, 

jej odchyłka wynosi nawet 1 stopień 

w maksymalnym zasięgu. Sprawdza się całkiem 

dobrze w atmosferze, lecz jej zasięg spada w takim 

ośrodku do 100-500 kilometrów, w zależności 

od atmosfery. 

Fireball8. Ósmy model popularnej broni plazmowej, 

małego kalibru. Wystrzeliwuje ona pociski 

xenonowe, opakowane w bardzo silne pole EM, 

co umożliwia penetrowanie osłon (-5 punktów 

osłony).

Broń pokładowa 

Typ Energ/Kinet Nazwa Fireball8 

Moc 8 Siła 30 

Zaaw. 4 Gabaryty 2 

Z. opty. Z. skuteczny Z. daleki Z. maks. 

100 tyś. 200 tyś. 300 tyś. 500 tyś. 

Pen. Atmosf 10% Pen. Hydro 1% 

Prędkość %C 20% Celność Wysoka 

Cena 18000 Dostępność Wysoka 

Wytrz. 18 Amunicja 300 rund 

Wyrzutnia rakiet Maximus – niewielka, skuteczna 

wyrzutnia, używana głównie na średniej 

wielkości korwetach. Nie posiada opcji autoprzeładowania, 

toteż po wystrzeleniu wszystkich 

pocisków, trzeba je uzupełnić ręcznie. Trwa 

to przynajmniej pół godziny i wymaga wyjścia 

w przestrzeń osobiście (bądź wysłania automatu). 

Wyrzutnia rakiet 

Typ Wyrzutnia Nazwa Maximus 

Pojemność 10 

Szybkostrzelność 

1/tura 

Autoładowanie 

Brak 

Zaawansowanie 

4 

PM 

2 + 1 (10 rakiet) 

Cena 12000 

Wytrz. 25 Dostępność Duża 

WALKA BEZPOŚREDNIA I KO- 

SMICZNA – ZASADY 

Głębia Przestrzeni uwzględnia walkę 

bezpośrednią – czy to wręcz czy też dystansową, 

oraz walkę kosmiczną (gdzie przynajmniej jeden 

obiekt jest okrętem kosmicznym). Poniższe zasady 

są skrótem tego co znajduje się w podręczniku. 

Warto nadmienić, że walka kosmiczna ma 

charakter modułowy i nie trzeba korzystać od 

razu ze wszystkich elementów, tylko wybrać te 

które nam odpowiadają. 

Walka bezpośrednia 

Podczas bezpośredniego starcia uczestniczący 

testują swoją sprawność walki bezpośredniej 

i dystansowej. Obejmuje ona zręczność, 

szybkość, zmysł taktyczny itp. Różnica liczby 

uzyskanych sukcesów atakującego i obrońcy 

określa skutecz¬ność uderzenia albo próby trafienia. 

Im większa jest ta różnica, tym groźniejsze 

efekty. Różnica 1 sukcesu na korzyść atakującego 

(1) oznacza dra¬śnięcie albo potłuczenie, 

zaś różnica 5 to odstrze-lenie nogi albo pozbawienie 

przytomności od ciosu pięścią. 

Struktura walki. Podczas starcia, wszystkie 

czyn¬ności podejmowane przez graczy i inne 

postacie, wykonywane są w jednostkach czasu, 

określo¬nych turami (lub zamiennie rundami). 

Jedna runda trwa 5 sekund i można w niej wykonać 

pojedyncze czynności. Strzał, atak wręcz itp. 

Ko¬lejność działań określana jest przez współczyn¬nik 

Inicjatywy. 

Atak polega na wyprowadzeniu skutecznego 

ciosu, albo strzału. W celu określenia jaka war¬tość 

jest brana pod uwagę, należy sprawdzić 

na karcie poziom Koordynacji Bezpośredniej 

albo Dystansowej, dodać ewentualne modyfikatory 

ilości kostek wynikające ze specjalizacji oraz 

łą¬cza NeuroID. 

Mechanika uwzględnia takie elementy 

jak starcia na bliski i daleki dystans, walkę z kilkoma 

przeciwnikami, precyzyjne trafianie, różne 

modyfikatory. Do dyspozycje przedstawiony 

jest szeroki wachlarz broni i pancerzy. 

44

45 

Walka kosmiczna 

Istnieją dwa główne moduły rozgrywania walki. 

SIM – symulacja walki kosmicznej uwzględniająca: 

Prędkość okrętów 

Przyspieszenie 

Moc silników manewrowych 

Lot bezwładny 

Odległość między nimi 

Prędkość broni (pociski – wiązki) 

Zasięg broni 

Siła broni 

Manewry specjalne 

Segmentowe uszkadzanie kadłuba i podzespołów 

Rozgrywana jest na planszy z użyciem żetonów 

reprezentujących okręty. Dzieli się na trzy sub- 

-moduły: 

Standardowy - dotyczy starcia w warunkach 

przestrzeni międzyplanetarnej, przy poruszają- 

¬cych się statkach z prędkościami przelotowymi, 

rzędu kilkuset km/s. Typowe zasady dotyczą 

właśnie tego modułu. 

Orbitalny - prócz innych odległości walki charak¬teryzuje 

się też wpływem grawitacji planet. 

Wię¬cej o tych zasadach w Przebiegu Walki - 

Walka orbitalna. Należy pamiętać, że prędkość 

przelotu pasywnego posiadają tylko statki poruszające 

się szybciej niż 50 km/s. 

Dużych Prędkości - od modułu Standardowego, 

różni się prędkościami przelotów i odległościa- 

¬mi, pozostałe zasady są takie same. 

FAST – moduł służący do uproszczonych potyczek, 

nie wymagający planszy. Uwzględnia on 

wszystkie parametry z modułu SIM, ale bardziej 

umownie traktuje manewry i wzajemne odległości. 

Sekwencja walki w tym module wygląda następująco: 

1. Ustalenie w jakiej odległości są 

okręty. 

2. Ustalenie jakie mają wzajemne prędkości 

okręty. 

3. Ustalenie jak są położone wektory ruchu 

okrętów. 

4. Ustalenie Potencjału Manewrowego, Bojowego 

i Dynamicznego. 

a. Potencjał Manewrowy jest stały i wynika 

z parametrów statku oraz zdolności pilota. 

b. Potencjał Bojowy odnosi się głównie do 

siły broni i jej skuteczności. 

c. Potencjał Dynamiczny dotyczy manewrów 

i zmieniających się okoliczności. 

d. PM i PD przyjmują wartości liczbowe, PB 

oznacza liczbę kości którą się rzuca aby określić 

skuteczność ataku. 

5. Ustalenie taktyki. 

6. Ustalenie manewrów. 

7. Ustalenie z czego podczas sekcji będzie 

się strzelać. 

8. Ustalenie jakimi bokami będzie zwracać 

się podczas sekcji statek względem przeciwnika 

(zależy od mocy silników manewrowych). 

9. Oddanie strzałów tyle razy ile jest tur w 

danej sekcji. Sekcji zawsze jest 8 na walkę (poza 

specjalnymi okolicznościami). 

10. Rozliczenie działania osłon oraz uszkodzeń. 

11. Skuteczność ataku jest wypadkową Ataku 

i Obrony okrętów uczestniczących w starciu. 

Do jej określenia używa się tabeli. 

12. Powrót do punktu 1. 

Zachęcamy do ściągnięcia i zagrania w demonstracyjną 

przygodę „Paradyzja” 

www.glebiaprzestrzeni.pl 

Na stronie można również pobrać karty postaci 

oraz statków.

Nowe Demo! - Głębia Przestrzeni

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template ?