Nowe Demo! - Głębia Przestrzeni

29
Lucyfer
Gdy pierwsze statki zwiadowcze spenetrowały
układ Syriusza, wydawało się jasnym, że
ludzie nie znajdą tam dla siebie nic interesującego.
Zaledwie trzy planety, z czego jedna skalista,
zbyt blisko gorącej gwiazdy, dwie daleko i gazowe,
z niewielką ilością księżyców. Musiało minąć
kilkaset lat, zanim ktoś ponownie zainteresował
się Syriuszem. Wyprawa dr Marskander,
tej wielkiej planetolog swojej epoki, miała za zadanie
klasyfikować nietypowe planety. W Lucyferze
widziano jedną z nich, ale nie przypuszczano,
jak bardzo się wyróżnia. Na głębokości około
2 kilometrów, w miękkich bazaltowych skałach
odkryto formacje krystaliczne, których nie powinno
tam być. Kryształy energonitu i alienitu,
jak je potem nazwano, okazały się niesamowicie
wydajnym źródłem stabilnej energii. Co więcej
proces ich wzrostu został sztucznie zainicjowany
dziesiątaki tysięcy lat temu. Wkrótce pod
gorącą powierzchnią planety wydrążono tunele
i jaskinie mieszczące miasta. Perspektywa zysku
stymulowała szybki wzrost populacji. Powstało
wiele konsorcjów górniczych, niektóre nawet
toczyły między sobą prywatne wojenki. Xenoarcheolodzy
przez wiele lat starali się dowiedzieć
czegoś więcej o twórcach kryształów, ale nie natrafiono
na żaden inny ślad tej cywilizacji. Wiek
znalezisk zdawał się ograniczać krąg „podejrzanych”
do Itheoni, lecz Lucyfer bardzo się różni od
planet, jakie według naszej wiedzy preferowali.
Obecnie Lucyfer stracił już na znaczeniu. Kryształy
nie są już aż tak potrzebne, poza tym ich
zasoby poczęły się kurczyć. Zamiast nich wydobywa
się tam coraz więcej metali ciężkich.
Mieszkańcy przywykli do trudnych warunków,
zwiększonej grawitacji i życia w jaskiniach przerobionych
na biosfery. Co więcej, to twarde życie
stanowi dla nich źródło pewnej dumy. Podwyższona
grawitacja powoduje zmiany biologiczne
w organizmach kolejnych pokoleń Lucyferian.
Są oni trochę niżsi od przeciętnego człowieka,
bardziej krępi i silniejsi. Złośliwi twierdzą, że są
też znacznie brzydsi. Takie traktowanie skutkuje
dużą niechęcią wobec przybyszy spoza planety.
Kolejną kwestią o której warto wspomnieć jest
Kaston Syriuszowy. Ta na poły mistyczna esperska
organizacja ma tutaj swoją siedzibę główną.
Spotkać w niej można mistrzów wszelkich
dyscyplin ESP. Pomimo antagonizmów z
KESPem Kaston dotąd nie podjął prze-
ciw nim żadnych radykalnych działań,
niemniej przypuszcza się, że cała planeta
jest poddawana dość dokładnej obserwacji
telepatycznej i empatycznej. Sami mieszkańcy
wydają się nie interesować Kastonem zupełnie.
Wartym odnotowania zwyczajem regionalnym
jest mitologizacja pracy w górnictwie.
Każdy, kto pracował w tym zawodzie, albo
pochodzi z górniczej rodziny, cieszy się większym
szacunkiem społecznym. Tyczy się to
nawet polityków. Ci bez doświadczenia górniczego,
choćby przy nadzorze skałoświdra,
nie mają co liczyć na poparcie czy posłuch.