Uwarunkowania realizacji - Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa ...

Niedożywienie zawsze wiąże się z gorsza odpowiedzią na stosowane leczenie, a więc
z wydłużeniem pobytów szpitalnych, a co za tym idzie ze wzrostem kosztów leczenia.
Dodatkowo wobec wywoływanej przez nie niesprawności funkcjonalnej jest częstą przyczyną
umieszczania osób starszych w instytucjach.
Umiejętność oceny ryzyka niedożywienia ma szczególne znaczenie u pacjentów
starszych, gdyż włączenie odpowiedniego leczenia dietetycznego potencjalnie powoduje
szybką poprawę stanu chorego. Jest to niezwykle ważne wobec trudności z leczeniem innych
WZG.
Delirium
Delirium jest nagłą dysfunkcją mózgu (splątanie, majaczenie), do której dochodzi w
wyniku dowolnej choroby somatycznej (toksemia, zaburzenie metaboliczne). Jest to stan
ostry będący stanem zagrożenia życia. Jako taki nie jest więc WZG. Należy jednak koniecznie
odróżnić delirium od otępienia i depresji dlatego często omawia się je razem jako
komponenty tzw. zespołu DDD (depresja, demencja, delirium). W przeciwieństwie do
otępienia delirium jest stanem potencjalnie odwracalnym. W przypadku właściwego
zdiagnozowania problemu i usunięcia jego przyczyny chory ma szanse powrotu do stanu
sprzed epizodu ( 10 ).
Częstość występowania delirium jest duża, zwłaszcza u hospitalizowanych starszych
chorych. Według różnych danych ok. 10–15% starszych pacjentów trafia do szpitala z
objawami delirium, a u kolejnych 10-40% objawy występują w czasie hospitalizacji.
Przyczyną majaczenia może być praktycznie każda choroba czy zakłócenie
homeostazy organizmu. Wśród częściej spotykanych wymienić należy: infekcje bakteryjne
(zwłaszcza zapalenia płuc i zapalenia pęcherza), hipoglekemię, nadczynność i niedoczynność
tarczycy, niewydolność nerek i niewydolność wątroby, niedokrwienie mózgu, niewydolność
krążenia, zawał serca, niewydolność oddechową, niedokrwistości, choroby naczyń mózgu,
zaburzenia elektrolitowe, zespoły abstynencyjne (odstawienie alkoholu, leków), silne bóle,
zabiegi operacyjne zwłaszcza w znieczuleniu ogólnym oraz leki (szczególnie środki
psychotropowe, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne i benzodiazepiny, ale także leki
moczopędne, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne, przeciwparkinsonowskie,
przeciwpadaczkowe, przeciwnadciśnieniowe, przeciwbólowe (zwłaszcza narkotyczne),
digoksyna, sterydy).
Rokowanie w delirium zależy głównie od schorzenia wywołującego, ale także od
umiejętności i doświadczenia zespołu terapeutycznego. Jednym z podstawowych warunków
38